Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: et salutáre tuum da nobis, alleluia...

Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut ab imminéntibus peccatórum nostrórum perículis, te mereámur protegénte éripi, te liberánte salvári: Qui vivis et regnas cum Deo Patre in unitáte Spíritus Sancti Deus: per ómnia sǽcula sæculórum. 

Today is the 1st Sunday in Advent and the Mass is Ad te levavi animam meam. The Liturgia page is here; the libellus for Holy Mass is here, for 1st Vespers here (0845 yesterday my time, and I hope to have returned from the walk and the shopping by then) and for 2nd Vespers here. 

Am not going to copy much of 1st Vespers here but this is the first antiphon.

My first hearing of the Conditor alme siderum in the Advent season, and then a setting by Du Fay.

And here is the antiphona ad Magnificat. 

The Holy Apostle's feast was commemorated.

The first responsorium at Matins, Aspiciens a longe. This chant was that sung after the Asperges me at Le Barroux as the procession left the sanctuary. But then there was, unusually, an oration (which, again, I didn't follow), before a sermon (not made by Dom Louis-Marie). Perhaps this is a customary rite for the benefit pro populo on the 1st Sunday of Advent. There was no second sermon post Evangelium. Post Tertiam, the Abbot blessed... something, which I couldn't see. I listened a couple of times without being able to figure out what it was. Maybe the lustral water? this was done in a solemn way as the liturgical year began? 

Statio ad S. Mariam majorem

At Saint-Eugène, at the entrance of the clergy the Advent Vespers hymn Conditor alme siderum was sung; the text is from the 9th century, the polyphony is Virgile Le Blanc's (1592) taken from La Doctrine chrestienne du Pater Michel Coyssard SJ.

After the Asperges me, the ancient trope on the Introit, from the 11th-12th century.

Sanctíssimus namque Gregórius cum preces effúnderet ad Dóminum ut músicum donum ei désuper in carmínibus dedísset, tunc descéndit Spíritus Sanctus super eum, in spécie colúmbæ, et illustrávit cor ejus, et sic demum exórtus est cánere, ita dicéndo:

Introitus. Ps. 24, 1–3. Ad te levávi ánimam meam: Deus meus, in te confíde, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei: etenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur. Ps. ibid., 4. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: et sémitas tuas édoce me. ℣. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen.

Kyrie.

Oratio. Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut ab imminéntibus peccatórum nostrórum perículis, te mereámur protegénte éripi, te liberánte salvári: Qui vivis et regnas cum Deo Patre in unitáte Spíritus Sancti Deus: per ómnia sǽcula sæculórum. 

Lectio Epístolæ beati Pauli Apostoli ad Romános.
Rom. 13, 11–14.
Fratres: Scientes, quia hora est jam nos de somno súrgere. Nunc enim própior est nostra salus, quam cum credídimus. Nox præcéssit, dies autem appropinquávit. Abjiciámus ergo ópera tenebrárum, et induamur arma lucis. Sicut in die honéste ambulémus: non in comessatiónibus et ebrietátibus, non in cubílibus et impudicítiis, non in contentióne et æmulatióne: sed induímini Dóminum Jesum Christum.

Graduale. Ps. 24, 3 et 4. Univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur, Dómine. ℣. Vias tuas, Dómine, notas fac mihi: et sémitas tuas édoce me.

Allelúja, allelúja. ℣. Ps. 84, 8. Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: et salutáre tuum da nobis. Allelúja.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secundum Lucam.
Luc. 21, 25–33.
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Erunt signa in sole et luna et stellis, et in terris pressúra géntium præ confusióne sónitus maris et flúctuum: arescéntibus homínibus præ timóre et exspectatióne, quæ supervénient univérso orbi: nam virtútes cœlórum movebúntur. Et tunc vidébunt Fílium hóminis veniéntem in nube cum potestáte magna et majestáte. His autem fíeri incipiéntibus, respícite et leváte cápita vestra: quóniam appropínquat redémptio vestra. Et dixit illis similitúdinem: Vidéte ficúlneam et omnes árbores: cum prodúcunt jam ex se fructum, scitis, quóniam prope est æstas. Ita et vos, cum vidéritis hæc fíeri, scitóte, quóniam prope est regnum Dei. Amen, dico vobis, quia non præteríbit generátio hæc, donec ómnia fiant. Cœlum et terra transíbunt: verba autem mea non transíbunt.

After the second reading of the Gospel in French and then after the homily, the first two strophes of the Sol sub nube latuit, a conductus for two voices on the Incarnation, was sung; the text by Gautier de Châtillon, chancellor of the Church of Reims and then canon of Amiens, with the music from the Magnus Liber Organi of the 12th century School of Notre-Dame de Paris. (The video recording of the Schola's performance doesn't do the sound justice, alas; and I think that today the third strophe didn't get sung.)

Sol sub nube látuit
Sed eclypsis néscius,
Cum se carni míscuit
Summi Patris Fílius.
Maritári vóluit
Verbum Patris áltius,
Núbere non pótuit
Caro gloriósius.

R/. Gaude nova nupta!
Fides est et véritas,
Quod a carne Déitas
Non fuit corrúpta.

Qui solus ætérnus est
Et qui regit ómnia,
Quod non erat factus est,
Nec taménres ália:
Illum qui solútus est,
Stricta ligat fáscia,
Jacet, qui imménsus est,
Inter animália.

 

Solis jubar témperat
Nubes molis néscia,
Terra fructum génerat
Quo dulcescunt ómnia.
Cœlo terras féderat
Nova data grátia,
Tóllere qui vénerat
Captivántis spólia.

Credo.

During the incensings at the Offertory, the prose for Advent from the ancient Lisieux Rite, Moesta Sion, on the 1st tone. It was preceded by a vocal performance of...? not in the libellus and I didn't recognise it; I shall have to listen again later on. It was perhaps a second conductus; MM de Villiers and Vardon are clever. 

Mœsta Sion, muta vocem,
Sume psalmum, et felicem
Dic vicem mortálium.

Lapsus homo suspirabat,
Cœlo pulsus exulabat;
Fert Deus auxilium.

Quem Prophetæ prædicarunt,
Quem tot annos expectarunt,
Justum pluunt sidera.

Radix Jesse mittit florem:
Terra profert Salvatorem:
Virgo fit puerpera.

Hic languores nostros suscipiet;
Hic æternam pacem stabiliet,
Omne scelus abluet.

Hic decretum nobis contrarium,
Quo peccati fit mors stipendium,
Immolatus diluet.

Qui Redemptor expectaris,
O spes rebus in amaris!
Instant mala, quid moraris?
Veni, lapsos erige.

Et tu, Virgo paritura,
Dei mater mox futura,
Mater virgo permansura,
Invocantes protege.
Amen.

Offertorium. Ps. 24, 1–3. Ad te levávi ánimam meam: Deus meus, in te confído, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei: étenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur.

Secreta. Hæc sacra nos, Dómine, poténti virtúte mundátos ad suum fáciant purióres veníre princípium. Per Dóminum.

Præfatio de Adventu.

Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: per Christum Dóminum nostrum. Quem pérdito hóminum géneri Salvatórem miséricors et fidélis promisísti: cujus véritas instrúeret ínscios, sánctitas justificáret ímpios, virtus adiuváret infírmos. Dum ergo prope est ut véniat quem missúrus es, et dies affúlget liberatiónis nostræ, in hac promissiónum tuárum fide, piis gáudiis exsultámus. Et ídeo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus, cumque omni milítia cœléstis exércitus, hymnum glóriæ tuæ cánimus, sine fine dicéntes:

Sanctus, Benedictus.

After the Consecration, the O salutaris Hostia is sung to the melody of the Conditor alme siderum in the setting of Virgile Le Blanc (1592).

Agnus Dei.

At the Communion, Palestrina's Alma Redemptoris Mater was sung. He was, inter alia, maître de chapelle papale of Saint Peter's at the Vatican, of Saint John Lateran, and of Saint Mary Major. The Salus æterna, an 11th century sequence for the 1st Advent Sunday in the ancient Paris Rite, was also sung. 

Salus ætérna,
Indeficiens mundi vita:

Lux sempitérna,
et redémptio vere nostra:

Cóndolens humána períre sæcla
Per tentántis númina:

Non linquens excélsa, adísti ima
Própria cleméntia.

Mox tua spontánea grátia
Assúmens humána:

Quæ fúerant pérdita ómnia
Salvásti térrea:
Ferens mundo gáudia.

Tu ánimas et córpora nostra Christe éxpia:
Ut possídeas lúcida nosmet habitácula.

Advéntu primo justífica:
In secúndo nosque líbera:
Ut cum facta luce magna, judicábis ómnia:

Compti stola incorrúpta,
Nosmet tua subsequámur mox vestígia
Quocúmque visa.
Amen.

And also, Rorate cœli desuper, in the cantus planus of the Oratory of France, 1615, the harmonisations being from the traditional uses of Langres, of Avignon, and of Rouen.

R. Rorate coeli desuper, et nubes pluant iustum.

Ne irascáris, Dómine, ne ultra memíneris iniquitátis: ecce cívitas Sancti facta est desérta: Sion desérta facta est: Jerúsalem desoláta est: domus sanctificatiónis tuæ et glóriæ tuæ, ubi laudavérunt te patres nostri.

R. Rorate coeli desuper, et nubes pluant iustum.

Peccávimus, et facti sumus tamquam immúndus nos, et cecídimus quasi fólium univérsi: et iniquitátes nostræ quasi ventus abstulérunt nos: abscondísti fáciem tuam a nobis, et allisísti nos in manu iniquitátis nostræ.

R. Rorate coeli desuper, et nubes pluant iustum.

Vide, Dómine, afflictiónem pópuli tui, et mitte quem missúrus es: emítte Agnum Dominatórem terræ, de petra desérti ad montem fíliæ Sion: ut áuferat ipse jugum captivitátis nostræ.

R. Rorate coeli desuper, et nubes pluant iustum.

Consolámini, consolámini, pópule meus: cito véniet salus tua: quare mœróre consúmeris, quia innovávit te dolor ? Salvábo te, noli timére, ego enim sum Dóminus Deus tuus, Sanctus Israel, Redémptor tuus.

R. Rorate coeli desuper, et nubes pluant iustum.

I could find only this Polish version of three strophes, the last of which seems to be this fourth, Consolamini, but the chant seems right. Hmm.

Communio. Ps. 84, 13. Dóminus dabit benignitátem: et terra nostra dabit fructum suum.

Postcommunio. Suscipiámus, Dómine, misericórdiam tuam in médio templi tui: ut reparatiónis nostræ ventúra sollémnia cóngruis honóribus præcedámus. Per Dóminum.

After the Last Gospel and the Alma Redemptoris Mater, the Venez divin Messie of Abbé Simon-Joseph Pellegrin (1663-1745), based on the old carol Laissez paistre vos bestes, in the 1845 harmonisation of Abbé Lambert. 

The video-recording of 2nd Vespers.

✠      ✠      ✠

Deus, a quo sancta desidéria, recta consília, et justa sunt ópera: da servis tuis illam, quam mundus dare non potest, pacem; ut et corda nostra mandátis tuis dédita, et hóstium subláta formídine, témpora sint tua protectióne tranquílla. Per Dóminum.

Deus, qui caritátis dona per grátiam Sancti Spíritus tuórum fidélium córdibus infudísti: da fámulis et famulábus tuis, pro quibus tuam deprecámur cleméntiam, salútem mentis et córporis; ut te tota virtúte díligant, et quæ tibi plácita sunt, tota dilectióne perfíciant. Per Dóminum.

Laus Deo Virginique Matri

Abbaye Sainte-Madeleine du Barroux, Saint-Eugène-Sainte-Cécile