Quasi rosa plantáta super rivos aquárum fructificate: quasi Libanus odórem suavitátis habete: florete, flores, quasi lílium...
Dómine, qui dixisti: Nisi efficiámini sicut párvuli, non intrábitis in regnum cœlórum: da nobis, quǽsumus: ita sanctæ Teresiæ Vírginis in humilitáte et simplicitáte cordis vestígia sectári, ut prǽmia consequámur ætérna. Qui vivis.
Today is Thursday in the 19th week post Pentecosten, the 1st of October; it is the feast of Sainte Thérèse de l'Infant Jesus de la Sainte Face, of the Carmel of Lisieux, Virgin and Doctor of the Church, Patron (along with Saint Jeanne d'Arc) of France en second, as the texts read: evidently we take care not to refer to 'secondary patrons' but to 'patrons secundae', patrons, I suppose, 'of the second rank', 'of the second creation'. A heavenly patron is a heavenly patron.
I neglected to look at Le Barroux's ordo. The Mass sung is, instead of Veni de Libano sponsa mea, the Mass Dilexisti. Eh. But I'm not going to add Dilexisti since presumably at Saint-Eugène Veni de Libano will be said. The orations and lessons at Le Barroux are those provided in the Missal of Veni de Libano sponsa mea.
Well, I've added the Mass parts themselves, infra.
Pater Jean-François Thomas SJ celebrated Holy Mass at Saint-Eugène today, the Mass Veni de Libano sponsa mea.
Lectio 1
De libro Esther
Esth 5:1-5
1 Die autem tértio indúta est Esther regálibus vestiméntis et stetit in átrio domus régiæ, quod erat intérius contra basílicam regis. At ille sedébat super sólium suum in consistório palátii contra óstium domus.
2 Cumque vidísset Esther regínam stantem, plácuit óculis eius et exténdit contra eam virgam áuream quam tenébat manu. Quæ accédens osculáta est summitátem virgæ eius,
3 Dixítque ad eam rex: Quid vis, Esther regína? quæ est petítio tua? Etiam si dimídiam partem regni petíeris, dábitur tibi.
4 At illa respóndit: Si regi placet, óbsecro ut vénias ad me hódie et Aman tecum ad convívium quod parávi.
5 Statímque rex, Vocáte, inquit, cito Aman ut Esther obédiat voluntáti.
Lectio 2
Esth 5:9-13
9 Egréssus est ítaque illo die Aman lætus et álacer. Cumque vidísset Mardochǽum sedéntem ante fores palátii, et non solum non assurrexísse sibi, sed nec motum quidem de loco sessiónis suæ, indignátus est valde;
10 Et, dissimuláta ira, revérsus in domum suam convocávit ad se amícos suos et Zares uxórem suam,
11 Et expósuit illis magnitúdinem divitiárum suárum filiorúmque turbam et quanta eum glória super omnes príncipes et servos suos rex elevásset.
12 Et post hæc ait: Regína quoque Esther nullum álium vocávit ad convívium cum rege, præter me, apud quam étiam cras cum rege pransúrus sum;
13 Et cum hæc ómnia hábeam, nihil me habére puto, quámdiu vídero Mardochǽum Iudǽum sedéntem ante fores régias.
Esth 5:14
14 Responderúntque ei Zares uxor eius et céteri amíci: Iube parári excélsam trabem habéntem altitúdinis quinquagínta cúbitos, et dic mane regi ut appendátur super eam Mardochǽus; et sic ibis cum rege lætus ad convívium. Plácuit ei consílium et iussit excélsam parári crucem.
Lectio 3
Terésia a Iesu Infánte, Alensónii in Gállia, ex honéstis piísque paréntibus orta est. Quinto ætátis anno, matre amíssa, Dei providéntiæ se totam commisit sub vigilántia amantíssimi patris et sorórum natu maiórum: quibus magístris, ad curréndam perfectiónis viam ut gigas exsultávit. Novénnis virgínibus ex órdine sancti Benedícti Lexóviis excolénda tráditur. Décimo ætátis anno, arcáno et gravi morbo diu cruciáta, ope Dóminæ nostræ a Victória, divínitus fuit liberáta. Angélico fervóre repléta, ad sacrum convívium prímitus accédens, insatiábilem huius cibi famem hauríre visa est. Carmelitárum excalciatórum órdinem íngredi cúpiens, ob ætátis deféctum, multas ad religiósam vitam amplecténdam nacta est difficultátes, quibus fórtiter superátis, Lexoviénsem Carmélum, quíndecim annos nata, felíciter ingréssa est. Ibíque erga Deum et próximum exímia caritáte flagrávit. Spirituálem infántiæ viam, secúndum Evangélii doctrínam, secúta, álios, speciátim novítias, eándem edócuit. Patiéndi desidério inflammáta, duóbus ante óbitum annis Dei miseréntis amóri se víctimam óbtulit. Vigínti quátuor annos nata, die trigésima septémbris, anno millésimo octingentésimo nonagésimo séptimo, ad Sponsum evolávit. Quam Pius undécimus, Póntifex máximus, Beátis Virgínibus adscríptam, et biénnio post, iubilǽo máximo recurrénte, solémniter inter Sanctas relátam, peculiárem ómnium Missiónum Patrónam constítuit atque declarávit.
De libro Esther
Esth 5:1-5
1 Die autem tértio indúta est Esther regálibus vestiméntis et stetit in átrio domus régiæ, quod erat intérius contra basílicam regis. At ille sedébat super sólium suum in consistório palátii contra óstium domus.
2 Cumque vidísset Esther regínam stantem, plácuit óculis eius et exténdit contra eam virgam áuream quam tenébat manu. Quæ accédens osculáta est summitátem virgæ eius,
3 Dixítque ad eam rex: Quid vis, Esther regína? quæ est petítio tua? Etiam si dimídiam partem regni petíeris, dábitur tibi.
4 At illa respóndit: Si regi placet, óbsecro ut vénias ad me hódie et Aman tecum ad convívium quod parávi.
5 Statímque rex, Vocáte, inquit, cito Aman ut Esther obédiat voluntáti.
R. Dómine, mi Rex omnípotens, in dicióne tua cuncta sunt pósita, et non est qui possit resístere voluntáti tuæ:
* Líbera nos propter nomen tuum.
V. Exáudi oratiónem nostram, et convérte luctum nostrum in gáudium.
R. Líbera nos propter nomen tuum.
Lectio 2
Esth 5:9-13
9 Egréssus est ítaque illo die Aman lætus et álacer. Cumque vidísset Mardochǽum sedéntem ante fores palátii, et non solum non assurrexísse sibi, sed nec motum quidem de loco sessiónis suæ, indignátus est valde;
10 Et, dissimuláta ira, revérsus in domum suam convocávit ad se amícos suos et Zares uxórem suam,
11 Et expósuit illis magnitúdinem divitiárum suárum filiorúmque turbam et quanta eum glória super omnes príncipes et servos suos rex elevásset.
12 Et post hæc ait: Regína quoque Esther nullum álium vocávit ad convívium cum rege, præter me, apud quam étiam cras cum rege pransúrus sum;
13 Et cum hæc ómnia hábeam, nihil me habére puto, quámdiu vídero Mardochǽum Iudǽum sedéntem ante fores régias.
Esth 5:14
14 Responderúntque ei Zares uxor eius et céteri amíci: Iube parári excélsam trabem habéntem altitúdinis quinquagínta cúbitos, et dic mane regi ut appendátur super eam Mardochǽus; et sic ibis cum rege lætus ad convívium. Plácuit ei consílium et iussit excélsam parári crucem.
R. Spem in álium nunquam hábui, prætérquam in te, Deus Israël:
* Qui irásceris, et propítius eris, et ómnia peccáta hóminum in tribulatióne dimíttis.
V. Dómine Deus, Creátor cæli et terræ, réspice ad humilitátem nostram.
R. Qui irásceris, et propítius eris, et ómnia peccáta hóminum in tribulatióne dimíttis.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Qui irásceris, et propítius eris, et ómnia peccáta hóminum in tribulatióne dimíttis.
Lectio 3
Terésia a Iesu Infánte, Alensónii in Gállia, ex honéstis piísque paréntibus orta est. Quinto ætátis anno, matre amíssa, Dei providéntiæ se totam commisit sub vigilántia amantíssimi patris et sorórum natu maiórum: quibus magístris, ad curréndam perfectiónis viam ut gigas exsultávit. Novénnis virgínibus ex órdine sancti Benedícti Lexóviis excolénda tráditur. Décimo ætátis anno, arcáno et gravi morbo diu cruciáta, ope Dóminæ nostræ a Victória, divínitus fuit liberáta. Angélico fervóre repléta, ad sacrum convívium prímitus accédens, insatiábilem huius cibi famem hauríre visa est. Carmelitárum excalciatórum órdinem íngredi cúpiens, ob ætátis deféctum, multas ad religiósam vitam amplecténdam nacta est difficultátes, quibus fórtiter superátis, Lexoviénsem Carmélum, quíndecim annos nata, felíciter ingréssa est. Ibíque erga Deum et próximum exímia caritáte flagrávit. Spirituálem infántiæ viam, secúndum Evangélii doctrínam, secúta, álios, speciátim novítias, eándem edócuit. Patiéndi desidério inflammáta, duóbus ante óbitum annis Dei miseréntis amóri se víctimam óbtulit. Vigínti quátuor annos nata, die trigésima septémbris, anno millésimo octingentésimo nonagésimo séptimo, ad Sponsum evolávit. Quam Pius undécimus, Póntifex máximus, Beátis Virgínibus adscríptam, et biénnio post, iubilǽo máximo recurrénte, solémniter inter Sanctas relátam, peculiárem ómnium Missiónum Patrónam constítuit atque declarávit.
Te Deum
Introitus. Cant. 4, 8-9. Veni de Líbano, sponsa mea, veni de Líbano, veni: vulnerásti cor meum, soror mea sponsa, vulnerásti cor meum. Ps. 112, 1. Laudáte, púeri, Dóminum: laudáte nomen Dómini. V. Glória Patri.
Kyrie, Gloria.
Oratio. Dómine, qui dixisti: Nisi efficiámini sicut párvuli, non intrábitis in regnum cœlórum: da nobis, quǽsumus: ita sanctae Teresiæ Vírginis in humilitáte et simplicitáte cordis vestígia sectári, ut prǽmia consequámur ætérna. Qui vivis.
Léctio Isaíæ Prophétæ.
Is. 66, 12-14.
Hæc dicit Dóminus: Ecce, ego declinábo super eam quasi flúvium pacis, et quasi torréntem inundántem glóriam géntium, quam sugétis: ad úbera portabímini, et super génua blandiéntur vobis. Quómodo si cui mater blandiátur, ita ego consolábor vos, et in Jerusalem consolabímini. Vidébitis, et gaudébit cor vestrum, et ossa vestra quasi herba germinábunt, et cognoscétur manus Dómini servis ejus.
Graduale. Matth. 11, 25. Confíteor tibi, Pater, Dómine cœli et terræ, quia abscondísti hæc a sapiéntibus, et prudéntibus, et revelásti ea párvulis. V. Ps. 70, 5. Dómine, spes mea a juventúte mea.
Allelúja, allelúja. V. Eccli. 39, 17-19. Quasi rosa plantáta super rivos aquárum fructificate: quasi Libanus odórem suavitátis habete: florete, flores, quasi lílium, et date odórem, et frondete in grátiam, et collaudate cánticum, et benedicite Dóminum in opéribus suis. Allelúja.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 18, 1-4.
In illo témpore: Accessérunt discípuli ad Jesum, dicéntes: Quis, putas, major est in regno cœlórum? Et advocans Jesus párvulum, státuit eum in médio eórum, et dixit; Amen, dico vobis, nisi convérsi fuéritis, et efficiámini sicut párvuli, non intrábitis in regnum cœlorum. Quicúmque ergo humiliáverit se sicut párvulus iste, hic est major in regno cœlórum.
Offertorium. Luc. 1, 46-48 et 49. Magníficat ánima mea Dóminum: et exsultávit spíritus meus in Deo salutári meo: quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: fecit mihi magna qui potens est.
Secreta. Sacrifícium nostrum tibi, Dómine, quǽsumus, sanctae Terésiæ Vírginis tuæ precátio sancta concíliet: ut, in cujus honóre sollémniter exhibétur, ejus méritis efficiátur accéptum. Per Dóminum.
Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.
Communio. Deut. 32, 10-12. Circumdúxit eam, et dócuit: et custodívit quasi pupíllam óculi sui. Sicut aquila expándit alas suas, et assúmpsit eam, atque portávit in húmeris suis. Dóminus solus dux ejus fuit.
Postcommunio. Illo nos, Dómine amóris igne cœléste mystérium inflámmet: quo sancta Teresia Virgo tua se tibi pro hominibus caritátis víctimam devóvit. Per Dóminum.
~+~+~+~
Introitus. Ps. 44, 8. Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem: proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiae præ consórtibus tuis. Ps. ibid., 2. Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego ópera mea Regi. ℣. Glória Patri.
Graduale. Ps. 44, 5. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde et regna. ℣. Propter veritátem et mansuetúdinem et justítiam: et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
--solesmes.png)
Allelúja, allelúja. ℣. Ibid., 15 et 16. Adducántur Regi Vírgines post eam: próximæ ejus afferéntur tibi in lætítia. Allelúja.
Offertorium. Ps. 44, 10. Fíliæ regum in honóre tuo, ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto, circúmdata varietate.
Communio. Matth. 25, 4 et 6. Quinque prudéntes virgines accepérunt óleum in vasis suis cum lampádibus: média autem nocte clamor factus est: Ecce, sponsus venit: exite óbviam Christo Dómino.
--solesmes.png)
Laus Deo Virginique Matre
Comments
Post a Comment