Alleluia, constítues eos príncipes super omnem terram: mémores erunt nóminis tui, Dómine, allelúja...
Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam, et portæ ínferi non prævalébunt advérsus eam. Et tibi dabo claves regni cœlórum. Et quodcúmque ligáveris super terram, erit ligátum et in cœlis: et quodcúmque sólveris super terram, erit solútum et in cœlis.
It having been so long without including the lessons from the Office, I formatted the lessons in the style of the responsoria and the responsoria in the style of the lessons, ha; am not going to trouble with changing this now. And, as a matter of fact, I believe I prefer today's arrangement to the other one; indeed, I wonder that I haven't put all of the texts into the same style.
Te Deum.
Lectio 4
Leo primus, Etruscus, eo tempore præfuit Ecclesiæ, cum rex Hunnorum Attila, cognomento Flagellum Dei, in Italiam invadens, Aquilejam triennii obsidione captam diripuit et incendit. Unde cum Romam ardenti furore raperetur, jamque copias, ubi Mincius in Padum influit, trajicere pararet, occurrit ei Leo, malorum Italiæ impendentium misericordia permotus: cujus divina eloquentia persuasum est Attilæ, ut regrederetur. Qui interrogatus a suis, quid esset quod præter consuetudinem tam humiliter Romani Pontificis imperata faceret; respondit, se astantem quemdam alium, illo loquente, sacerdotali habitu veritum esse, sibi stricto gladio minitantem mortem, nisi Leoni obtemperaret. Quare in Pannoniam reversus est.
R. Invéni David servum meum, oleo sancto meo unxi eum:* Manus enim mea auxiliábitur ei, allelúja.V. Nihil profíciet inimícus in eo, et fílius iniquitátis non nocébit ei.R. Manus enim mea auxiliábitur ei, allelúja.
Lectio 5
Leo autem Romæ singulari omnium lætitia exceptus, paulo post invadenti Urbem Genserico, eadem eloquentiæ vi et sanctitatis opinione persuasit, ut ab incendio, ignominiis, ac cædibus abstineret. Sed cum Ecclesiam a multis hæresibus oppugnari, maximeque a Nestorianis et Eutychianis exagitari videret; ad eam purgandam, et in fide catholica confirmandam, concilium Chalcedonense indixit, ubi sexcentis triginta coactis episcopis, Eutyches et Dioscorus, et iterum Nestorius condemnati sunt: ejusdemque concilii decreta sua auctoritate confirmavit.
R. Pósui adjutórium super poténtem, et exaltávi eléctum de plebe mea:* Manus enim mea auxiliábitur ei, allelúja.V. Invéni David servum meum, oleo sancto meo unxi eum.R. Manus enim mea auxiliábitur ei, allelúja.
Lectio 6
His actis, sanctus Pontifex se ad reficiendas et ædificandas ecclesias convertit. Cujus suasu Demetria, pia femina, sancti Stephani ecclesiam construxit in suo fundo via Latina, tertio ab Urbe milliario: ipse via Appia sub nomine sancti Cornelii alteram condidit. Multas præterea et sacras ædes, et sacra earum vasa restituit. In tribus basilicis, Petri, Pauli, et Constantiniana, cameras exstruxit: ædificavit monasterium vicinum basilicæ sancti Petri: sepulcris Apostolorum custodes adhibuit, quos cubicularios appellavit. Statuit, ut in actione mysterii diceretur: Sanctum sacrificium, immaculatam hostiam. Sanxit, ne monacha benedictum capitis velamen reciperet, nisi quadraginta annorum virginitatem probasset. His et aliis præclare gestis, cum multa sancte et luculenter scripsisset, quarto Idus Novembris obdormivit in Domino. Sedit in pontificatu annos viginti unum, mensem unum, dies tredecim.
R. Iste est, qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et omnis terra doctrína ejus repléta est:* Ipse intercedat pro peccátis ómnium populórum, allelúja.V. Iste est, qui contempsit vitam mundi, et pervenit ad cæléstia regna.R. Ipse intercedat pro peccátis ómnium populórum, allelúja.V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.R. Ipse intercedat pro peccátis ómnium populórum, allelúja.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 16:13-19
In illo témpore: Venit Jesus in partes Cæsaréæ Philíppi, et interrogábat discípulos suos, dicens: Quem dicunt hómines esse Fílium hóminis? Et réliqua.
Homilía sancti Leónis Papæ
Sermo 2 in anniversario assumpt. suæ ante medium
Cum, sicut evangélica lectióne reserátum est, interrogásset Dóminus discípulos, quem ipsum (multis divérsa opinántibus) créderent; respondissétque beátus Petrus, dicens: Tu es Christus Fílius Dei vivi; Dóminus ait: Beátus es, Simon Bar-Jona, quia caro et sanguis non revelávit tibi, sed Pater meus, qui in cælis est: et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam, et portæ ínferi non prævalébunt advérsus eam. Et tibi dabo claves regni cælórum: et quodcúmque ligáveris super terram, erit ligátum et in cælis: et quodcúmque sólveris super terram, erit solútum et in cælis. Manet ergo disposítio veritátis, et beátus Petrus, in accépta fortitúdine petræ persevérans, suscépta Ecclésiæ gubernácula non relíquit.
R. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ induit eum,
* Et ad portas paradisi coronávit eum, allelúja.
V. Induit eum Dóminus lorícam fidei, et ornávit eum.
R. Et ad portas paradisi coronávit eum, allelúja.
Lectio 8
In univérsa namque Ecclésia, Tu es Christus Fílius Dei vivi, quotídie Petrus dicit; et omnis lingua, quæ confitétur Dóminum, magistério hujus vocis imbúitur. Hæc fides diábolum vincit et captivórum ejus víncula dissólvit. Hæc érutos mundo, ínserit cælo, et portæ ínferi advérsus eam prævalére non possunt. Tanta enim divínitus soliditáte muníta est, ut eam neque hærética umquam corrúmpere právitas, nec pagána potúerit superáre perfídia. His ítaque modis, dilectíssimi, rationábile obséquio celebrétur hodiérna festívitas: ut in persóna humilitátis meæ ille intelligátur, ille honorétur, in quo et ómnium pastórum sollicitúdo, cum commendatárum sibi óvium custódia persevérat, et cujus étiam dígnitas in indígno heréde non déficit.
R. In medio Ecclésiae apéruit os ejus
* Et implévit eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus, allelúja.
V. Jucunditátem et exsultatiónem thesaurizávit super eum.
R. Et implévit eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus, allelúja.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Et implévit eum Dóminus spíritu sapiéntiæ et intelléctus, allelúja.
Lectio 9
Cum ergo cohortatiónes nostras áuribus vestræ sanctitátis adhibémus, ipsum vobis, cujus vice fúngimur, loqui crédite: quia et illíus vos afféctu monémus, et non áliud vobis, quam quod dócuit, prædicámus; obsecrántes, ut succíncti lumbos mentis vestræ, castam et sóbriam vitam in Dei timóre ducátis. Coróna mea, sicut Apóstolus ait, et gáudium vos estis, si fides vestra, quæ ab inítio Evangélii in univérso mundo prædicáta est, in dilectióne et sanctitáte permánserit. Nam licet omnem Ecclésiam, quæ in toto est orbe terrárum, cunctis opórteat florére virtútibus; vos tamen præcípue inter céteros pópulos decet méritis pietátis excéllere, quos in ipsa apostólicæ petræ arce fundátos, et Dóminus noster Jesus Christus cum ómnibus redémit, et beátus Apóstolus Petrus præ ómnibus erudívit.
Te Deum.
Father Hunwicke on the Pian innovation of a Commune Summorum Pontificum.
Until 1942, whenever a Holy Pope had to be observed at Mass, the celebrant used one of the two Communia Masses for a Martyr Bishop, or one of the two for a Confessor Bishop; or that for a Doctor of the Church, as might be appropriate. The probability is that most of these texts had themselves evolved in the early centuries of the Roman Rite to be used for Bishops of Rome.
He continued: "In 1942, Pope Pius XII, or his liturgists, were not so preoccupied with the War that they could find no time to rectify this situation."
It was an unwelcome innovation, certainly, and even included the use of the Praefatio Apostolorum. My understanding is that, absent the war-time Commune, the Mass In medio Ecclesiae, of Doctors, would have been sung, and I find myself wondering why the Abbey at Le Barroux found it necessary to maintain the Pian nonsense (it has been suppressed from the Pauline Rite; the Introit Si diligis me not appearing at all in the Graduale triplex).
"Happily, the doctrinal impropriety of this last detail was understood even within the Pontificate of Pius XII, and the Praefatio Communis was soon substituted. But I find it a significant indication of the spirit of the times that such an indecent provision could have been made at all."
He returned to this a couple of years later.
Personally, I dislike that characteristically Pius XII innovation of a distinctive Commune; Popes do not belong to some sacramental Order superior to that of Bishops. As originally authorised, that Commune actually and disgracefully prescribed the use on such days of the Praefatio Apostolorum; subsequently... mercifully... this little example of hyperpapalist excess was deleted.
Pater Thomas SJ is celebrating Holy Mass today at Saint-Eugène.
Introitus. Joann. 21, 15, 16 et 17. Si díligis me, Simon Petre, pasce agnos meos, pasce oves meas. (T.P. Allelúja, allelúja.) Ps. 29, 2. Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me, nec delectásti inimícos meos super me. ℣. Glória Patri.
Kyrie, Gloria.
Oratio. Gregem tuum, Pastor ætérne, placátus inténde: et, per beátum Leonem Summum Pontíficem, perpétua protectióne custódi; quem totíus Ecclésiæ præstitísti esse pastórem. Per Dóminum.
I don't know if the Easter feria is commemorated or not. It is not.
Léctio Epístolæ beáti Petri Apóstoli.
l. Petri 5, 1-4 et 10-11.
Caríssimi: Senióres, qui in vobis sunt, obsécro consénior et testis Christi passiónum, qui et ejus, quæ in futúro revelánda est, glóriæ communicátor: páscite qui in vobis est gregem Dei, providéntes non coácte, sed spontánee secúndum Deum, neque turpis lucri grátia, sed voluntárie; neque ut dominántes in cleris, sed forma facti gregis ex ánimo. Et, cum appáruerit princeps pastórum, percipietis immarcescíbilem glóriæ corónam. Deus autem omnis grátiæ, qui vocávit nos in ætérnam suam glóriam in Christo Jesu, módicum passos ipse perfíciet, confirmábit solidabít que. Ipsi glória et impérium in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja, allelúja. ℣. Matth. 16, 18. Tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam.
--solesmes.png)
Allelúja. ℣. Ps. 44, 17, 18. Constítues eos príncipes super omnem terram: mémores erunt nóminis tui, Dómine. Allelúja.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 16, 13-19.
In illo témpore: Venit Jesus in partes Cæsaréæ Philíppi, et interrogábat discípulos suos, dicens: Quem dicunt hómines esse Fílium hóminis? At illi dixérunt: Alii Joánnem Baptístam, alii autem Elíam, alii vero Jeremíam aut unum ex prophétis. Dicit illis Jesus: Vos autem quem me esse dícitis? Respóndens Simon Petrus, dixit: Tu es Christus, Fílius Dei vivi. Respóndens autem Jesus, dixit ei: Beátus es, Simon Bar Jona: quia caro et sanguis non revelávit tibi, sed Pater meus, qui in cœlis est. Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam, et portæ ínferi non prævalébunt advérsus eam. Et tibi dabo claves regni cœlórum. Et quodcúmque ligáveris super terram, erit ligátum et in cœlis: et quodcúmque sólveris super terram, erit solútum et in cœlis.
The Credo was suppressed from this class of feast by Ioannes XXIII.
Offertorium. Jerem. 1, 9-10. Ecce, dedi verba mea in ore tuo: ecce, constítui te super gentes et super regna, ut evéllas et destruas, et ædífices et plantes. (T.P. Allelúja.)
Secreta. Oblátis munéribus, quǽsumus, Dómine, Ecclésiam tuam benígnus illúmina: ut, et gregis tui profíciat ubique succéssus, et gratifiant nómini tuo, te gubernánte, pastóres. Per Dóminum.
Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.
Communio. Matth. 16, 18. Tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam. (T.P. Allelúja.)
Communio. Matth. 16, 18. Tu es Petrus, et super hanc petram ædificábo Ecclésiam meam. (T.P. Allelúja.)
Postcommunio. Refectióne sancta enutrítam gubérna, quǽsumus, Dómine, tuam placátus Ecclésiam: ut, poténti moderatióne dirécta, et increménta libertátis accípiat et in religiónis integritáte persístat. Per Dóminum.
LDVM
Comments
Post a Comment