Dixit autem ad illam: Remittúntur tibi peccáta. Et cœpérunt, qui simul accumbébant, dícere intra se: Quis est hic, qui étiam peccáta dimíttit?
Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut dígnitas condiciónis humánæ, per immoderántiam sauciáta, medicinális parsimóniæ stúdio reformétur. Per Dóminum.
Perhaps it is appropriate to point out yet again that I will often prepare a large part of these paginae on the preceding afternoons, this in explanation of a mixing of tenses that may unfortunately occur.
The antiphon at Terce.
Ant. Beátus vir Benedíctus * plus appétiit mala mundi pérpeti, quam laudes; pro Deo labóribus fatigári, quam vitæ huius favóribus extólli.
--antiphonale_solesmense_1935.png)
And the capitulum.
Eccl 50:6-7
Ecce Conféssor magnus, quasi stella matutína in médio nébulæ, et quasi luna plena, in diébus suis lucet. Et quasi sol refúlgens, sic ille effúlsit in templo Dei.
Ecce Conféssor magnus, quasi stella matutína in médio nébulæ, et quasi luna plena, in diébus suis lucet. Et quasi sol refúlgens, sic ille effúlsit in templo Dei.
The procession began Sanctus Benedictus... but am not sure what that is; it isn't a trope or prose or sequence or canticle or antiphon or among the varia at Gregobase. I do need to buy that processionale from Le Barroux, ha.
The Mass of the transitus of the Holy Abbot Saint Benedict.
Introitus. Gaudeamus omnes in Domino, diem festum celebrantes sub honore sancti Benedicti Abbatis: de cujus solemnitate gaudent Angeli, et collaudant Filium Dei. Ps. 47, 2. Magnus Dominus et laudabilis nimis: in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus. V. Gloria Patri.
Kyrie, Gloria.
Oratio. Omnipotens sempiterne Deus, qui hodierna die carnis educatum ergastulo sanctissimum Confessorem tuum Benedictum sublevasti ad caelum: concede, quaesumus, haec festa tuis famulis celebrantibus cunctorum veniam delictorum; ut, qui exsultantibus animis ejus claritati congaudent, ipso apud te interveniente consocientur et meritis. Per Dominum.
Tractus. Ps. 111, 1-3. Beatus vir, qui timet Dominum: in mandatis eius cupit nimis. V. Potens in terra erit semen ejus: generatio rectorum benedicetur. V. Gloria et divitiae in domo ejus: et justitia ejus manet in saeculum saeculi.
--solesmes.png)
At New Liturgical Movement this morning, Dr DiPippo posted a brief article about this Sequence, including his translation which was indeed useful because while I knew that Saint Benedict was being cast as antitype of the Prophet Eliseus (as of Elias, Joseph, and Jacob) I couldn't recall what the securis (a thing but...) was being retrieved from de torrentis alveo. I don't read the Books of Kings often enough, ahem: caderet ferrum securis in aquam (4 Reg 6,5)-- the Glossa reads perditur intelligentia cordis dissolutione negligentie, 'the heart loses understanding due to the weaknesses of negligence'. And draws a moral lesson from Saint Gregory the Great, suggesting Ferrum in manubrio, intellectus est in corde: the axe is useful only when the head is fixed solidly in its handle; likewise, 'understanding' considered as a function of the intellect is only sound when the powers of the heart and of the mind are solidly integrated.
Statio ad S. Apollinarem
Introitus. Dan. 3, 31. Omnia, quæ fecísti nobis, Dómine, in vero judício fecísti: quia peccávimus tibi, et mandátis tuis non obœdívimus: sed da glóriam nómini tuo, et fac nobíscum secúndum multitúdinem misericórdiæ tuæ. Ps. 118, 1. Beáti immaculáti in via: qui ámbulant in lege Dómini. Omnia.
Kyrie.
Oratio. Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut dígnitas condiciónis humánæ, per immoderántiam sauciáta, medicinális parsimóniæ stúdio reformétur. Per Dóminum.
Léctio Daniélis Prophétæ
Dan. 3, 25 et 34-45.
In diébus illis: Orávit Azarías Dóminum, dicens: Dómine, Deus noster: ne, quǽsumus, tradas nos in perpétuum propter nomen tuum, et ne díssipes testaméntum tuum: neque áuferas misericórdiam tuam a nobis propter Abraham diléctum tuum, et Isaac servum tuum, et Israël sanctum tuum: quibus locútus es, póllicens, quod multiplicáres semen eórum sicut stellas cœli et sicut arénam, quæ est in lítore maris: quia, Dómine, imminúti sumus plus quam omnes gentes, sumúsque húmiles in univérsa terra hódie propter peccáta nostra. Et non est in témpore hoc princeps, et dux, et prophéta, neque holocáustum, neque sacrifícium, neque oblátio, neque incensum, neque locus primitiárum coram te, ut póssimus inveníre misericórdiam tuam: sed in ánimo contríto et spíritu humilitatis suscipiámur. Sicut in holocáusto aríetum et taurórum, et sicut in mílibus agnórum pínguium: sic fiat sacrifícium nostrum in conspéctu tuo hódie, ut pláceat tibi: quóniam non est confúsio confidéntibus in te. Et nunc séquimur te in toto corde, et timémus te, et quǽrimus fáciem tuam. Ne confúndas nos: sed fac nobíscum juxta mansuetúdinem tuam et secúndum multitúdinem misericórdiæ tuæ. Et érue nos in mirabílibus tuis, et da glóriam nómini tuo, Dómine: et confundántur omnes, qui osténdunt servis tuis mala, confundántur in omni poténtia tua: et robur eórum conterátur: et sciant, quia tu es Dóminus, Deus solus, et gloriósus super orbem terrárum, Dómine, Deus noster.
Graduale. Ps. 95, 8-9. Tóllite hóstias, et introíte in átria ejus: adoráte Dóminum in aula sancta ejus. ℣. Ps. 28, 9. Revelávit Dóminus condénsa: et in templo ejus omnes dicent glóriam.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 7, 36-50.
In illo témpore: Rogábat Jesum quidam de pharisǽis, ut manducáret cum illo. Et ingréssus domum pharisǽi, discúbuit. Et ecce múlier, quæ erat in civitáte peccátrix, ut cognóvit, quod accubuísset in domo pharisǽi, áttulit alabástrum unguénti: et stans retro secus pedes ejus, lácrimis coepit rigáre pedes ejus, et capíllis cápitis sui tergébat, et osculabátur pedes ejus, et unguénto ungébat. Videns autem pharisǽus, qui vocáverat eum, ait intra se, dicens: Hic si esset Prophéta, sciret útique, quæ et qualis est múlier, quæ tangit eum: quia peccátrix est. Et respóndens Jesus, dixit ad illum: Simon, hábeo tibi áliquid dícere. At ille ait: Magíster, dic. Duo debitóres erant cuidam fæneratóri: unus debébat denários quingéntos, et álius quinquagínta. Non habéntibus illis, unde rédderent, donávit utrísque. Quis ergo eum plus díligit? Respóndens Simon, dixit: Æstimo, quia is, cui plus donávit. At ille dixit ei: Recte judicásti. Et convérsus ad mulíerem, dixit Simóni: Vides hanc mulíierem? Intrávi in domum tuam, aquam pédibus meis non dedísti: hæc autem lácrimis rigávit pedes meos et capíllis suis tersit. Osculum mihi non dedísti: hæc autem, ex quo intrávit, non cessávit osculári pedes meos. Oleo caput meum non unxísti: hæc autem unguénto unxit pedes meos. Propter quod dico tibi: Remittúntur ei peccáta multa, quóniam diléxit multum. Cui autem minus dimíttitur, minus díligit. Dixit autem ad illam: Remittúntur tibi peccáta. Et cœpérunt, qui simul accumbébant, dícere intra se: Quis est hic, qui étiam peccáta dimíttit? Dixit autem ad mulíerem: Fides tua te salvam fecit: vade in pace.
Offertorium. Ps. 136, 1. Super flúmina Babylónis illic sédimus et flévimus: dum recordarémur tui, Sion.
Secreta. Dómine, Deus noster, qui in his pótius creatúris, quas ad fragilitátis nostræ subsídium condidísti, tuo quoque nómini múnera jussísti dicánda constítui: tríbue, quǽsumus; ut et vitæ nobis præséntis auxílium et æternitátis effíciant sacraméntum. Per Dóminum.
Præfatio de Cruce.
Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.
Communio. Ps. 118, 49-50. Meménto verbi tui servo tuo, Dómine, in quo mihi spem dedísti: hæc me consoláta est in humilitáte mea.
Postcommunio. Quod ore súmpsimus, Dómine, pura mente capiámus: et de munere temporáli, fiat nobis remédium sempiternum. Per Dóminum.
Oratio super populum. Humiliáte cápita vestra Deo. Esto, quǽsumus, Dómine, propítius plebi tuæ: ut, quæ tibi non placent, respuentes; tuórum pótius repleántur de lectatiónibus mandatórum. Per Dóminum.
Kyrie.
Oratio. Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut dígnitas condiciónis humánæ, per immoderántiam sauciáta, medicinális parsimóniæ stúdio reformétur. Per Dóminum.
Léctio Daniélis Prophétæ
Dan. 3, 25 et 34-45.
In diébus illis: Orávit Azarías Dóminum, dicens: Dómine, Deus noster: ne, quǽsumus, tradas nos in perpétuum propter nomen tuum, et ne díssipes testaméntum tuum: neque áuferas misericórdiam tuam a nobis propter Abraham diléctum tuum, et Isaac servum tuum, et Israël sanctum tuum: quibus locútus es, póllicens, quod multiplicáres semen eórum sicut stellas cœli et sicut arénam, quæ est in lítore maris: quia, Dómine, imminúti sumus plus quam omnes gentes, sumúsque húmiles in univérsa terra hódie propter peccáta nostra. Et non est in témpore hoc princeps, et dux, et prophéta, neque holocáustum, neque sacrifícium, neque oblátio, neque incensum, neque locus primitiárum coram te, ut póssimus inveníre misericórdiam tuam: sed in ánimo contríto et spíritu humilitatis suscipiámur. Sicut in holocáusto aríetum et taurórum, et sicut in mílibus agnórum pínguium: sic fiat sacrifícium nostrum in conspéctu tuo hódie, ut pláceat tibi: quóniam non est confúsio confidéntibus in te. Et nunc séquimur te in toto corde, et timémus te, et quǽrimus fáciem tuam. Ne confúndas nos: sed fac nobíscum juxta mansuetúdinem tuam et secúndum multitúdinem misericórdiæ tuæ. Et érue nos in mirabílibus tuis, et da glóriam nómini tuo, Dómine: et confundántur omnes, qui osténdunt servis tuis mala, confundántur in omni poténtia tua: et robur eórum conterátur: et sciant, quia tu es Dóminus, Deus solus, et gloriósus super orbem terrárum, Dómine, Deus noster.
Graduale. Ps. 95, 8-9. Tóllite hóstias, et introíte in átria ejus: adoráte Dóminum in aula sancta ejus. ℣. Ps. 28, 9. Revelávit Dóminus condénsa: et in templo ejus omnes dicent glóriam.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 7, 36-50.
In illo témpore: Rogábat Jesum quidam de pharisǽis, ut manducáret cum illo. Et ingréssus domum pharisǽi, discúbuit. Et ecce múlier, quæ erat in civitáte peccátrix, ut cognóvit, quod accubuísset in domo pharisǽi, áttulit alabástrum unguénti: et stans retro secus pedes ejus, lácrimis coepit rigáre pedes ejus, et capíllis cápitis sui tergébat, et osculabátur pedes ejus, et unguénto ungébat. Videns autem pharisǽus, qui vocáverat eum, ait intra se, dicens: Hic si esset Prophéta, sciret útique, quæ et qualis est múlier, quæ tangit eum: quia peccátrix est. Et respóndens Jesus, dixit ad illum: Simon, hábeo tibi áliquid dícere. At ille ait: Magíster, dic. Duo debitóres erant cuidam fæneratóri: unus debébat denários quingéntos, et álius quinquagínta. Non habéntibus illis, unde rédderent, donávit utrísque. Quis ergo eum plus díligit? Respóndens Simon, dixit: Æstimo, quia is, cui plus donávit. At ille dixit ei: Recte judicásti. Et convérsus ad mulíerem, dixit Simóni: Vides hanc mulíierem? Intrávi in domum tuam, aquam pédibus meis non dedísti: hæc autem lácrimis rigávit pedes meos et capíllis suis tersit. Osculum mihi non dedísti: hæc autem, ex quo intrávit, non cessávit osculári pedes meos. Oleo caput meum non unxísti: hæc autem unguénto unxit pedes meos. Propter quod dico tibi: Remittúntur ei peccáta multa, quóniam diléxit multum. Cui autem minus dimíttitur, minus díligit. Dixit autem ad illam: Remittúntur tibi peccáta. Et cœpérunt, qui simul accumbébant, dícere intra se: Quis est hic, qui étiam peccáta dimíttit? Dixit autem ad mulíerem: Fides tua te salvam fecit: vade in pace.
Offertorium. Ps. 136, 1. Super flúmina Babylónis illic sédimus et flévimus: dum recordarémur tui, Sion.
Secreta. Dómine, Deus noster, qui in his pótius creatúris, quas ad fragilitátis nostræ subsídium condidísti, tuo quoque nómini múnera jussísti dicánda constítui: tríbue, quǽsumus; ut et vitæ nobis præséntis auxílium et æternitátis effíciant sacraméntum. Per Dóminum.
Præfatio de Cruce.
Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.
Communio. Ps. 118, 49-50. Meménto verbi tui servo tuo, Dómine, in quo mihi spem dedísti: hæc me consoláta est in humilitáte mea.
Postcommunio. Quod ore súmpsimus, Dómine, pura mente capiámus: et de munere temporáli, fiat nobis remédium sempiternum. Per Dóminum.
Oratio super populum. Humiliáte cápita vestra Deo. Esto, quǽsumus, Dómine, propítius plebi tuæ: ut, quæ tibi non placent, respuentes; tuórum pótius repleántur de lectatiónibus mandatórum. Per Dóminum.
~+~+~+~
Introitus. Gaudeamus omnes in Domino, diem festum celebrantes sub honore sancti Benedicti Abbatis: de cujus solemnitate gaudent Angeli, et collaudant Filium Dei. Ps. 47, 2. Magnus Dominus et laudabilis nimis: in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus. V. Gloria Patri.
Kyrie, Gloria.
Oratio. Omnipotens sempiterne Deus, qui hodierna die carnis educatum ergastulo sanctissimum Confessorem tuum Benedictum sublevasti ad caelum: concede, quaesumus, haec festa tuis famulis celebrantibus cunctorum veniam delictorum; ut, qui exsultantibus animis ejus claritati congaudent, ipso apud te interveniente consocientur et meritis. Per Dominum.
Oratio. Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut dígnitas condiciónis humánæ, per immoderántiam sauciáta, medicinális parsimóniæ stúdio reformétur. Per Dóminum.
Lectio libri Sapientiae.
Eccli. 50, ~1-14.
Lectio libri Sapientiae.
Eccli. 50, ~1-14.
Ecce! Confessor magnus, qui in vita sua suffulsit domum, et in diebus suis corroboravit templum. Templi etiam altitudo ab ipso fundata est, duplex aedificatio, et excelsi parietes templi. In diebus ipsius emanaverunt putei aquarum, et quasi mare adimpleti sunt supra modum. Qui curavit gentem suam, et liberavit eam a perditione: qui praevaluit amplificare civitatem, qui adeptus est gloriam in conversatione gentis: et ingressus domus, et atrii amplificavit. Quasi stella matutina in medio nebulae, et quasi luna plena in diebus suis lucet: et quasi sol refulgens, sic ille effulsit in templo Dei. Quasi arcus refulgens inter nebulas gloriae, et quasi flos rosarum in diebus vernis, et quasi lilia quae sunt in transitu aquae, et quasi thus redolens in diebus aestatis: quasi ignis effulgens, et thus ardens in igne: quasi vas auri solidum, ornatum omni lapide precioso: quasi oliva pullulans, et quasi cypressus in altitudinem se extollens. Circa illum corona fratrum: et quasi plantatio cedri in monte Libano, sic circa illum steterunt, quasi rami palmae et omnes filii Aaron in gloria sua.
Graduale. Ps. 20, 4-5. Domine praevenisti eum in benedictionibus dulcedinis: posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso. V. Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum in saeculum saeculi.
Graduale. Ps. 20, 4-5. Domine praevenisti eum in benedictionibus dulcedinis: posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso. V. Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum in saeculum saeculi.
Tractus. Ps. 111, 1-3. Beatus vir, qui timet Dominum: in mandatis eius cupit nimis. V. Potens in terra erit semen ejus: generatio rectorum benedicetur. V. Gloria et divitiae in domo ejus: et justitia ejus manet in saeculum saeculi.
--solesmes.png)
At New Liturgical Movement this morning, Dr DiPippo posted a brief article about this Sequence, including his translation which was indeed useful because while I knew that Saint Benedict was being cast as antitype of the Prophet Eliseus (as of Elias, Joseph, and Jacob) I couldn't recall what the securis (a thing but...) was being retrieved from de torrentis alveo. I don't read the Books of Kings often enough, ahem: caderet ferrum securis in aquam (4 Reg 6,5)-- the Glossa reads perditur intelligentia cordis dissolutione negligentie, 'the heart loses understanding due to the weaknesses of negligence'. And draws a moral lesson from Saint Gregory the Great, suggesting Ferrum in manubrio, intellectus est in corde: the axe is useful only when the head is fixed solidly in its handle; likewise, 'understanding' considered as a function of the intellect is only sound when the powers of the heart and of the mind are solidly integrated.
Sequentia.
Sequentia sancti Evangelii secundum Matthaeum.
Matth. 19, 27-29.
In illo tempore: Dixit Petrus ad Jesum: Ecce nos reliquimus omnia, et secuti sumus te; quid ergo erit nobis? Jesus autem dixit illis: Amen dico vobis, quod vos, qui secuti estis me, in regeneratione, cum sederit Filius hominis in sede majestatis sui, sedebitis et vos super sedes duodecim, judicantes duodecim tribus Israel. Et omnis, qui reliquerit domum, vel fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut filios, aut agros propter nomen meum, centuplum accipiet, et vitam asternam possidebit.
Credo.
Offertorium. Ps. 20, 3-4. Desiderium animas ejus tribuisti ei, Domine, et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum: posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.
Secreta. Oblatis. Domine, ad honorem sanctissimi Confessoris tui Benedicti placare muneribus: et ipsius interventu famulis tuis tribue indulgentiam peccatorum. Per Dominum.
Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.
Communio. Luc. 12, 42. Fidelis servus, et prudens, quem constituit dominus super familiam suam: ut det illis in tempore tritici mensuram.
Postcommunio. Perceptis, Domine Deus noster, salutaribus sacramentis, humiliter deprecamur: ut intercedente sanctissimo Benedicto Confessore tuo, quae pro illius veneranda gerimus sollemnitate, nobis proficiant ad salutem. Per Dominum.
Laeta quies magni Ducis,
Dona ferens novae lucis.
Hodie recolitur.
Charis datur piae menti,
Corde sonet in ardenti
Quidquid foris promitur.
Hunc per callem orientis
Admiremur ascendentis
Patriarchae speciem.
Amplum semen magnae prolis
Illum fecit instar solis,
Abrahae persimilem.
Corvum cernis ministrantem,
Hinc Eliam latitantem
Specu nosce parvulo.
Eliseus dignoscatur.
Cum securis revocatur
De torrentis alveo.
Illum Joseph candor morum,
Illum Jacob futurorum
Mens effecit conscia.
Ipse, memor suae gentis,
Nos perducat in manentis
Semper Christi gaudia.
Amen.
Matth. 19, 27-29.
In illo tempore: Dixit Petrus ad Jesum: Ecce nos reliquimus omnia, et secuti sumus te; quid ergo erit nobis? Jesus autem dixit illis: Amen dico vobis, quod vos, qui secuti estis me, in regeneratione, cum sederit Filius hominis in sede majestatis sui, sedebitis et vos super sedes duodecim, judicantes duodecim tribus Israel. Et omnis, qui reliquerit domum, vel fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut filios, aut agros propter nomen meum, centuplum accipiet, et vitam asternam possidebit.
Credo.
Offertorium. Ps. 20, 3-4. Desiderium animas ejus tribuisti ei, Domine, et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum: posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso.
Secreta. Oblatis. Domine, ad honorem sanctissimi Confessoris tui Benedicti placare muneribus: et ipsius interventu famulis tuis tribue indulgentiam peccatorum. Per Dominum.
Secreta. Dómine, Deus noster, qui in his pótius creatúris, quas ad fragilitátis nostræ subsídium condidísti, tuo quoque nómini múnera jussísti dicánda constítui: tríbue, quǽsumus; ut et vitæ nobis præséntis auxílium et æternitátis effíciant sacraméntum. Per Dóminum.
Praefatio de S. P. N. Benedicto.
Praefatio de S. P. N. Benedicto.
Vere dignum et justum est, aequum et salutare, nos tibi semper et ubique gratias agere, Domine sancte, Pater omnipotens, aeterne Deus. Qui beatissimum Confessorem tuum Benedictum, Ducem et Magistrum caelitus edoctum, innumerabili multitudini filiorum statuisti. Quem et omnium justorum spiritu repletum, et extra se raptum, luminis tui splendore collustrasti. Ut in ipsa luce visionis intimae, mentis laxato sinu, quam angusta essent omnia inferiora deprehenderet. Per Christum Dominum nostrum. Quapropter profusis gaudiis, totus in orbe terrarum monachorum coetus exsultat. Sed et supernae virtutes, atque angelicae potestates, hymnum gloriae tuae concinunt, sine fine dicentes:
Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.
Communio. Luc. 12, 42. Fidelis servus, et prudens, quem constituit dominus super familiam suam: ut det illis in tempore tritici mensuram.
Postcommunio. Perceptis, Domine Deus noster, salutaribus sacramentis, humiliter deprecamur: ut intercedente sanctissimo Benedicto Confessore tuo, quae pro illius veneranda gerimus sollemnitate, nobis proficiant ad salutem. Per Dominum.
Postcommunio. Quod ore súmpsimus, Dómine, pura mente capiámus: et de munere temporáli, fiat nobis remédium sempiternum. Per Dóminum.
LDVM
Comments
Post a Comment