Et tunc vidébunt Fílium hóminis veniéntem in nube cum potestáte magna et majestáte...

Today is the 1st Sunday of Advent; the Mass is Ad te levavi animam meam. The day's page at the website of the Schola Sainte-Cécile is here; the livret for the Mass is here, and for Vespers here.

I missed it yesterday but Saint-E. streamed 1st Vespers of the Sunday, and of the season. Ordinarily I restrain my lamenting about such things but, for goodness sake, why cannot the parish here celebrate the greater Hours? I know why it doesn't happen and it doesn't bear much thinking about. 

Of note is that the 1st responsorium (Aspiciens a longe ecce video Dei) includes the Gloria Patri, which verse is ordinarily sung only in the final responsorium of each nocturn. I don't know how this has come to be the case. 

Lectio 1
Incipit liber Isaíæ Prophétæ
Isa 1:1-3
1 Vísio Isaíæ fílii Amos, quam vidit super Judam et Jerúsalem, in diébus Ozíæ, Jóatham, Achaz, et Ezechíæ, regum Juda.
2 Audíte, cæli, et áuribus pércipe, terra, quóniam Dóminus locútus est: Fílios enutrívi, et exaltávi: ipsi autem sprevérunt me.
3 Cognóvit bos possessórem suum, et ásinus præsépe dómini sui: Israël autem me non cognóvit, et pópulus meus non intelléxit.

R. Aspíciens a longe, ecce vídeo Dei poténtiam veniéntem, et nébulam totam terram tegéntem. * Ite óbviam ei, et dícite: * Núntia nobis, si tu es ipse, * Qui regnatúrus es in pópulo Israël.
V. Quique terrígenæ, et fílii hóminum, simul in unum dives et pauper. Ite óbviam ei, et dícite.
V. Qui regis Israël, inténde, qui dedúcis velut ovem Joseph. Núntia nobis, si tu es ipse.
V. Tóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini portæ æternáles, et introíbit Rex glóriæ. Qui regnatúrus es in pópulo Israël.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Aspíciens a longe, ecce vídeo Dei poténtiam veniéntem, et nébulam totam terram tegéntem. * Ite óbviam ei, et dícite: * Núntia nobis, si tu es ipse, * Qui regnatúrus es in pópulo Israël.

 

Lectio 2
Isa 1:4-6
4 Væ genti peccatríci, pópulo gravi iniquitáte, sémini nequam, fíliis scelerátis: dereliquérunt Dóminum, blasphemavérunt Sanctum Israël, abalienáti sunt retrórsum.
5 Super quo percútiam vos ultra, addéntes prævaricatiónem? omne caput lánguidum, et omne cor mærens.
6 A planta pedis usque ad vérticem non est in eo sánitas: vulnus, et livor, et plaga tumens non est circumligáta, nec curáta medicámine, neque fota óleo.

R. Aspiciébam in visu noctis, et ecce in núbibus cæli Fílius hóminis veniébat: et datum est ei regnum, et honor:
* Et omnis pópulus, tribus, et linguæ sérvient ei.
V. Potéstas ejus, potéstas ætérna, quæ non auferétur: et regnum ejus, quod non corrumpétur.
R. Et omnis pópulus, tribus, et linguæ sérvient ei.

 

Lectio 3
Isa 1:7-9
7 Terra vestra desérta, civitátes vestræ succénsæ igni: regiónem vestram coram vobis aliéni dévorant, et desolábitur sicut in vastitáte hostíli.
8 Et derelinquétur fília Sion ut umbráculum in vínea, et sicut tugúrium in cucumerário, et sicut cívitas quæ vastátur.
9 Nisi Dóminus exercítuum reliquísset nobis semen, quasi Sódoma fuissémus, et quasi Gomórrha símiles essémus.

R. Missus est Gábriel Angelus ad Maríam Vírginem desponsátam Joseph, núntians ei verbum; et expavéscit Virgo de lúmine: ne tímeas, María, invenísti grátiam apud Dóminum:
* Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
V. Dabit ei Dóminus Deus sedem David, patris ejus, et regnábit in domo Jacob in ætérnum.
R. Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Ecce concípies, et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.

 

 

Lectio 4

Sermo sancti Leónis Papæ

Sermo 8 de jejunio decimi mensis et eleemosynis

Cum de advéntu regni Dei, et de mundi fine ac témporum, discípulos suos Salvátor instrúeret, totámque Ecclésiam suam in Apóstolis erudíret: Cavéte, inquit, ne forte gravéntur corda vestra in crápula, et ebrietáte, et cogitatiónibus sæculáribus. Quod útique præcéptum, dilectíssimi, ad nos speciálius pertinére cognóscimus, quibus denuntiátus dies, etiámsi est occúltus, non dubitátur esse vicínus.

R. Ave, María, grátia plena, Dóminus tecum:

* Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi: quod enim ex te nascétur Sanctum, vocábitur Fílius Dei.

V. Quómodo fiet istud, quóniam virum non cognósco? Et respóndens Angelus, dixit ei.

R. Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi: quod enim ex te nascétur Sanctum, vocábitur Fílius Dei.

 

 

Lectio 5

Ad cujus advéntum omnem hóminem cónvenit præparári: ne quem aut ventri déditum, aut curis sæculáribus invéniat implicátum. Quotidiáno enim, dilectíssimi, experiménto probátur, potus satietáte áciem mentis obtúndi, et cibórum nimietáte vigórem cordis hebetári; ita ut delectátio edéndi étiam córporum contrária sit salúti, nisi rátio temperántiæ obsístat illécebræ, et quod futúrum est óneri, súbtrahat voluptáti.

R. Salvatórem exspectámus, Dóminum Jesum Christum,

* Qui reformábit corpus humilitátis nostræ configurátum córpori claritátis suæ.

V. Sóbrie, et juste, et pie vivámus in hoc sǽculo, exspectántes beátam spem, et advéntum glóriæ magni Dei.

R. Qui reformábit corpus humilitátis nostræ configurátum córpori claritátis suæ.

 

 

Lectio 6

Quamvis enim sine ánima nihil caro desíderet, et inde accípiat sensus, unde sumit et motus: ejúsdem tamen est ánimæ, quædam sibi súbditæ negáre substántiæ, et interióri judício ab inconveniéntibus exterióra frenáre: ut a corpóreis cupiditátibus sǽpius líbera, in aula mentis possit divínæ vacáre sapiéntiæ: ubi omni strépitu terrenárum silénte curárum, in meditatiónibus sanctis, et in delíciis lætétur ætérnis.

R. Obsecro, Dómine, mitte quem missúrus es: vide afflictiónem pópuli tui:

* Sicut locútus es, veni, * Et líbera nos.

V. Qui regis Israël, inténde, qui dedúcis velut ovem Joseph, qui sedes super Chérubim.

R. Sicut locútus es, veni.

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Et líbera nos.

 

 

Lectio 7

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

Luc 21:25-33

In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Erunt signa in sole, et luna, et stellis, et in terris pressúra géntium. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ

Homilia 1 in Evangelia

Dóminus ac Redémptor noster parátos nos inveníre desíderans, senescéntem mundum quæ mala sequántur denúntiat, ut nos ab ejus amóre compéscat. Appropinquántem ejus términum quantæ percussiónes prævéniant, innotéscit: ut, si Deum metúere in tranquillitáte nólumus, saltem vicínum ejus judícium vel percussiónibus attríti timeámus.

R. Ecce virgo concípiet, et páriet fílium, dicit Dóminus:

* Et vocábitur nomen ejus Admirábilis, Deus, Fortis.

V. Super sólium David, et super regnum ejus sedébit in ætérnum.

R. Et vocábitur nomen ejus Admirábilis, Deus, Fortis.

 

 

Lectio 8

Huic étenim lectióni sancti Evangélii, quam modo vestra fratérnitas audívit, paulo supérius Dóminus præmísit, dicens: Exsúrget gens contra gentem, et regnum advérsus regnum: et erunt terræmótus magni per loca, et pestiléntiæ, et fames. Et quibúsdam interpósitis, hoc, quod modo audístis, adjúnxit: Erunt signa in sole, et luna, et stellis, et in terris pressúra géntium præ confusióne sónitus maris, et flúctuum. Ex quibus profécto ómnibus ália jam facta cérnimus, ália in próximo ventúra formidámus.

R. Audíte verbum Dómini, gentes, et annuntiáte illud in fínibus terræ:

* Et ínsulis, quæ procul sunt, dícite: Salvátor noster advéniet.

V. Annuntiáte, et audítum fácite: loquímini, et clamáte.

R. Et ínsulis, quæ procul sunt, dícite: Salvátor noster advéniet.

 

 

Lectio 9

Nam gentem contra gentem exsúrgere, earúmque pressúram terris insístere, plus jam in nostris tempóribus cérnimus, quam in codícibus légimus. Quod terræmótus urbes innúmeras óbruat, ex áliis mundi pártibus scitis quam frequénter audívimus. Pestiléntias sine cessatióne pátimur. Signa vero in sole, et luna, et stellis, adhuc apérte mínime vídimus: sed quia et hæc non longe sint, ex ipsa jam áëris immutatióne collígimus.

R. Ecce dies véniunt, dicit Dóminus, et suscitábo David germen justum: et regnábit rex, et sápiens erit, et fáciet judícium et justítiam in terra:

* Et hoc est nomen quod vocábunt eum: * Dóminus justus noster.

V. In diébus illis salvábitur Juda, et Israël habitábit confidénter.

R. Et hoc est nomen quod vocábunt eum:

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Dóminus justus noster.

 

The Te Deum is not sung during Advent in the Office of the season; as one will notice, it is replaced by a ninth responsorium.

At Barroux, the Abbot blessed something or somethings at the end of Terce, and before the Asperges, with what seemed quite lengthy orations before the actual benediction. I may hunt about. Also, have realised that the processionale, providing the chants for the Introit processions on Sundays and feasts, is for sale at the Barroux boutique, so have added it to the list. It is time for Prime here.

Someone delivered a sermon to the people about the beginning of the new liturgical year (but I must confess I lost track of the sense-- he did go on) before the procession continued on its way.

The antiphon ad tertiam Horam is Iucundáre, fília Sion, et exsúlta satis, fília Ierúsalem, allelúia.

At Saint-Eugène, the troped Introit Sanctissimus namque Gregorius will be sung, as is the annual custom.

Was pleased to see that this is also at Gregobase. It was printed at the head of the Advent proprium of the Graduale Romanum published at the Vatican in 1908-- present, and not present. I suspect that it was not wanted to lend apparent support to the legend that Saint Gregory himself composed 'the Gregorian chant'. 

Introitus. Ps. 24, 1–3. Ad te levávi ánimam meam: Deus meus, in te confíde, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei: etenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur. Ps. ibid., 4. Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: et sémitas tuas édoce me. ℣. Glória Patri.

Kyrie.

Oratio.  Excita, quǽsumus, Dómine, poténtiam tuam, et veni: ut ab imminéntibus peccatórum nostrórum perículis, te mereámur protegénte éripi, te liberánte salvári: Qui vivis et regnas. 

Lectio Epístolæ beati Pauli Apostoli ad Romános
Rom. 13, 11–14.
Fratres: Scientes, quia hora est jam nos de somno súrgere. Nunc enim própior est nostra salus, quam cum credídimus. Nox præcéssit, dies autem appropinquávit. Abjiciámus ergo ópera tenebrárum, et induámur arma lucis. Sicut in die honéste ambulémus: non in comessatiónibus et ebrietátibus, non in cubílibus et impudicítiis, non in contentióne et æmulatióne: sed induímini Dóminum Jesum Christum.

Graduale. Ps. 24, 3 et 4. Univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur, Dómine. ℣. Vias tuas, Dómine, notas fac mihi: et sémitas tuas édoce me.

Allelúja, allelúja, ℣. Ps. 84, 8. Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: et salutáre tuum da nobis. Allelúja.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secundum Lucam.
Luc. 21, 25–33.
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Erunt signa in sole et luna et stellis, et in terris pressúra géntium præ confusióne sónitus maris et flúctuum: arescéntibus homínibus præ timóre et exspectatióne, quæ supervénient univérso orbi: nam virtútes cœlórum movebúntur. Et tunc vidébunt Fílium hóminis veniéntem in nube cum potestáte magna et majestáte. His autem fíeri incipiéntibus, respícite et leváte cápita vestra: quóniam appropínquat redémptio vestra. Et dixit illis similitúdinem: Vidéte ficúlneam et omnes árbores: cum prodúcunt jam ex se fructum, scitis, quóniam prope est æstas. Ita et vos, cum vidéritis hæc fíeri, scitóte, quóniam prope est regnum Dei. Amen, dico vobis, quia non præteríbit generátio hæc, donec ómnia fiant. Cœlum et terra transíbunt: verba autem mea non transíbunt.

The 'homily' from Voice of the Family today is an excerpt for the 1st Sunday of Advent from Fr Gabriel of Saint Mary Magdalene's Divine Intimacy, here. Dr Olson's reflections (on the Pauline Rite lessons) are here. Father Zuhlsdorf is perhaps taking a short break at the end of the old year.

Tuesday morning. I simply didn't check late enough in the day on Sunday: Father Zuhlsdorf's 'homily' for the 1st Sunday of Advent is here. 

After the homily, the Schola sang the conductus Sol sub nube latuit. It is become very famous and is attributed to Gautier de Châtillon, chancellor of the Church of Reims and then canon of Amiens. The music is from the Magnus Liber Organi, of the early 12th century. The recording at Saint-E. is from the feast of the Immaculate Conception of Our Lady in 2021.

I added this recording of Doctors Quinlan and Levitsky because I  had already listened to it, a couple of years ago, and as I recall there is lots of information provided. 

 

Sol sub nube látuit
Sed eclypsis néscius,
Cum se carni míscuit
Summi Patris Fílius.
Maritári vóluit
Verbum Patris áltius,
Núbere non pótuit
Caro gloriósius.

R/. Gaude nova nupta !
Fides est et véritas,
Quod a carne Déitas
Non fuit corrúpta.

Qui solus ætérnus est
Et qui regit ómnia,
Quod non erat factus est,
Nec taménres ália :
Illum qui solútus est,
Stricta ligat fáscia,
Jacet, qui imménsus est,
Inter animália.

Solis jubar témperat
Nubes molis néscia,
Terra fructum génerat
Quo dulcescunt ómnia.
Cœlo terras féderat
Nova data grátia,
Tóllere qui vénerat
Captivántis spólia.

Credo.

At the incensing of the altar at the Offertory, the Schola sang the Advent prose of the ancient use of Lisieux, Moesta Sion muta vocem. 

Mœsta Sion, muta vocem,
Sume psalmum, et felicem
Dic vicem mortálium.

Lapsus homo suspirabat,
Cœlo pulsus exulabat;
Fert Deus auxilium.

Quem Prophetæ prædicarunt,
Quem tot annos expectarunt,
Justum pluunt sidera.

Radix Jesse mittit florem:
Terra profert Salvatorem:
Virgo fit puerpera.

Hic languores nostros suscipiet;
Hic æternam pacem stabiliet,
Omne scelus abluet.

Hic decretum nobis contrarium,
Quo peccati fit mors stipendium,
Immolatus diluet.

Qui Redemptor expectaris,
O spes rebus in amaris!
Instant mala, quid moraris?
Veni, lapsos erige.

Et tu, Virgo paritura,
Dei mater mox futura,
Mater virgo permansura,
Invocantes protege. Amen.

The 'better' text of the Offertory is, evidently, Ad te Domine levavi animam meam.

Offertorium. Ps. 24, 1–3. Ad te [Domine] levávi ánimam meam: Deus meus, in te confído, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei: étenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur.

Secreta. Hæc sacra nos, Dómine, poténti virtúte mundátos ad suum fáciant purióres veníre princípium. Per Dóminum.

Sanctus, Benedictus, Agnus Dei.

At the Communion, the Schola sang Palestrina's Alma Redemptoris Mater, or one of his settings; I don't know (checking, there are, at least, versions for four and eight voices). And the prose for the day from the ancient patrimony of the Church of Paris. 

Salus ætérna,
Indeficiens mundi vita:

Lux sempitérna,
et redémptio vere nostra:

Cóndolens humána períre sæcla
Per tentántis númina:

Non linquens excélsa, adísti ima
Própria cleméntia.

Mox tua spontánea grátia
Assúmens humána:

Quæ fúerant pérdita ómnia
Salvásti térrea:
Ferens mundo gáudia.

Tu ánimas et córpora nostra Christe éxpia: 

Ut possídeas lúcida nosmet habitácula. 

Advéntu primo justífica: 
In secúndo nosque líbera: 
Ut cum facta luce magna, judicábis ómnia: 

Compti stola incorrúpta,
Nosmet tua subsequámur mox vestígia
Quocúmque visa. Amen.

And at the Communion, the Schola sang a version of the Rorate caeli desuper et nubes pluant iustum in the cantus planus of the French Oratory at the beginning of the 17th century. 

Communio Ps. 84, 13. Dóminus dabit benignitátem: et terra nostra dabit fructum suum.

Postcommunio. Suscipiámus, Dómine, misericórdiam tuam in médio templi tui: ut reparatiónis nostræ ventúra sollémnia cóngruis honóribus præcedámus. Per Dóminum.

And Advent wouldn't be Advent without Venez divin Messie at the departure of the clergy. 

LDVM