Spíritus enim meus super mel dulcis, et heréditas mea super mel et favum: memória mea in generatiónes sæculórum...

Beáti mundo corde, quóniam ipsi Deum vidébunt; beáti pacifici, quóniam fílii Dei vocabúntur; beáti, qui persecutiónem patiúntur propter justítiam, quóniam ipsórum est regnum cœlórum.

Communion from the votive Mass of All Saints

Today is the 4th day within the Octave of All Saints and the feast of the Confessor Saint Charles Borromeo, archbishop of Milan and Cardinal of the Holy Roman Church, with the commemoration of the Martyrs Saints Vitalis and Agricola. So far as I can tell, at Barroux the Mass Adeamus cum fiducia of the Immaculate Heart will be sung since it is the First Saturday of the month. I believe Saint-E. isn't live-streaming on Saturdays? hmm.

Lectio 4
Cárolus, Mediolani nobili Borromæórum família natus, quanta futurus esset sanctitáte conspicuus, divina lux super pariéntis matris cubiculum noctu coruscans præsignávit. A puerítia clericali milítiæ adscriptus, abbatía postmodum insignítus, patrem admonuit ne réditus in rem familiarem converteréntur; quorum ipse nactus administratiónem, quidquid supérerat, expendebat in páuperes. Adoléscens liberálibus disciplinis Papíæ operam dedit. Castitátem adeo coluit, ut impudícas étiam mulieres, ad labefáctandam ejus pudicítiam pluries immissas, invicta constántia fugaverit. Vigesimum tertium ætátis annum agens, a Pio quarto ejus avunculo in sacrum cardinalium collegium cooptatus, insígni pietátis ac virtútum ómnium splendore præluxit. Mox ab eodem Mediolanénsis archiepíscopus creatus, in eo plurimam operam adhibuit, ut, juxta sacrosanctum Tridentinum concílium, quod ejus potíssimum sollicitúdine jam tum fuerat absolutum, ecclésiam sibi commissam compóneret; atque, ut depravatos plebis suæ mores reformaret, præter iteratam sæpius synodórum celebratiónem, seípsum exímiæ sanctitátis præbuit exemplar. In profligandis hæreticis e partibus Rhætórum et Helvetiórum, quorum plurimos ad christianam fidem convértit, maxime laborávit.

R. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
V. Nihil profíciet inimícus in eo, et fílius iniquitátis non nocébit ei.
R. Manus enim mea auxiliábitur ei.

Lectio 5
Hujus viri caritas præcipue enituit, cum, Uritano principatu véndito, prétium univérsum, ad quadragínta aureórum millia, una die in páuperes erogávit. Nec minore pietáte viginti millia, quæ sibi fúerant legata, distríbuit. Ecclesiásticos proventus, quibus ab avunculo copiose fuerat cumulátus, dimísit, nonnullis retentis, quibus ad proprios usus et egenórum necessitates utebátur. Quo témpore pestis Mediolani grassabátur, domesticam supellectilem, ne relícto sibi lectulo, in eosdem alendos cóntulit, super nuda in pósterum tábula decumbens; eoque morbo laborántes sédulo invisens, paterno reficiebat afféctu, et Ecclésiæ sacraménta propriis ipse mánibus administrans, mirum in modum solabátur. Humillimis interim precibus reconciliator accédens, publica supplicatióne indicta, fune sibi ad collum alligato, nudis pédibus étiam offendiculo cruentátis, crucem bájulans, semetípsum pro peccátis pópuli hóstiam offerens, divinam indignatiónem avértere satagebat. Ecclesiásticæ libertátis fuit acerrimus propugnator. Disciplinæ vero restítuendæ sollícitus, a seditiosis, dum oratióni insísteret, torménti bellici laxáta rota, igneo glóbulo percússus, divina virtúte servátur illæsus.

R. Pósui adjutórium super poténtem, et exaltávi eléctum de plebe mea:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
V. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum.
R. Manus enim mea auxiliábitur ei.

Lectio 6
Abstinéntia fuit admirábili; jejunábat sæpíssime, pane tantum et aqua, solis quandoque lupínis contentus. Nocturnis vigiliis, asperrimo cilício, assiduis flagellis corpus domábat. Humilitátis ac mansuetúdinis studiosíssimus fuit. Oratiónem ac verbi Dei prædicatiónem, gravíssimis licet curis occupatus, numquam intermisit. Multas ecclésias, monasteria, collegia ædificávit. Plura scripsit, ad episcopórum præsertim instructiónem utilíssima; cujus étiam ópera parochórum catechismus pródiit. Demum, in solitúdinem Varalli montis, ubi scultpis imagínibus Dominicæ passiónis mysteria ad vivum repræsentántur, secessit; ibique , diébus aliquot voluntária castigatióne asperam, sed Christi dolórum meditatiónibus suavem vitam ducens, in febrim íncidit. Mediolanum reversus, ingravescénte morbo, cínere ac cilício coopertus, et óculis in Crucifixi imáginem defixis, migrávit in cælum, ætátis anno quadragesimo septimo, Dómini vero millesimo quingentésimo octogesimo quarto, tertio Nonas Novembris. Quem, miraculis clarum, Paulus quintus Pontifex maximus in Sanctórum númerum retulit.

R. Iste est, qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et omnis terra doctrína ejus repléta est:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
V. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
R. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 25:14-23.
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis parábolam hanc: Homo péregre proficíscens, vocávit servos suos, et trádidit illis bona sua. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilía 9 in Evangelia.
Léctio sancti Evangélii, fratres caríssimi, solícite consideráre nos ádmonet, ne nos, qui plus céteris in hoc mundo accepísse áliquid cérnimur, ab Auctóre mundi grávius inde judicémur. Cum enim augéntur dona, ratiónes étiam crescunt donórum. Tanto ergo esse humílior atque ad serviéndum Deo prómptior quisque debet ex múnere, quanto se obligatiórem esse cónspicit in reddénda ratióne. Ecce homo, qui péregre proficíscitur, servos suos vocat, eisque ad negótium talénta partítur. Post multum vero témporis positúrus ratiónem revértitur: bene operántes pro apportáto lucro remúnerat, servum vero a bono ópere torpéntem damnat.

R. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
V. Induit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
R. Et ad portas paradísi coronávit eum.

Lectio 8
Quis ítaque iste homo est qui péregre proficíscitur, nisi Redémptor noster, qui, in ea carne quam assúmpserat, ábiit in cælum? Carnis enim locus próprius terra est; quæ quasi ad peregrína dúcitur, dum per Redemptórem nostrum in cælo collocátur. Sed homo iste, péregre proficíscens, servis suis bona sua trádidit; quia fidélibus suis spirituália dona concéssit. Et uni quidem quinque talénta, álii duo, álii vero commísit unum. Quinque étenim sunt córporis sensus, vidélicet: visus, audítus, gustus, odorátus et tactus. Quinque ergo taléntis, donum quinque sénsuum, id est, exteriórum sciéntia, exprímitur. Duóbus vero, intelléctus et operátio designátur. Uníus autem talénti nómine, intelléctus tantúmmodo designátur.

R. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
V. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
R. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.

Lectio 9
Commemoratio Ss Vitalis et Agricola.
Vitalis et Agricola ejus dominus, in persecutióne Diocletiáni et Maximiáni, Bononiæ ob Jesu Christi prædicatiónem comprehénsi sunt. Cumque Vitalis, quo magis precibus et minis tentarétur ut senténtiam mutaret, eo magis se Christi cultórem ac servum profiterétur; vario tormentórum genere cruciatus, constanter ómnia pérferens, in oratióne spíritum Deo réddidit. Agricola vero, cum ejus supplícium dilátum esset, si forte, tormentis servi permotus, Christo vellet renuntiáre, ejus exemplo magis confirmátus est. Itaque, cruci affixus, Vitali servo consors et cosius fuit nobilis martyrii. Eórum corpora, ad Judæórum sepúlcra cum essent humata, a sancto Ambrosio invénta, in sacrum celebremque locum transláta sunt.

Te Deum.

Introitus. Hebr. 4, 16. Adeámus cum fidúcia ad thronum grátiæ, ut misericórdiam consequámur, et grátiam inveniámus in auxílio opportúno. Ps. 44, 2. Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego ópera mea regi. V. Glória Patri.

Oratio. Omnípotens sempitérne Deus, qui in Corde beátæ Maríæ Vírginis dignum Spíritus Sancti habitáculum præparásti: concéde propítius; ut ejúsdem immaculáti Cordis festivitátem devóta mente recoléntes, secúndum cor tuum vívere valeámus. Per Dóminum ... in unitáte ejúsdem.

Oratio. Ecclésiam tuam, Dómine, sancti Caróli Confessóris tui atque Pontíficis contínua protectióne custódi: ut, sicut illum pastorális sollicitúdo gloriósum réddidit; ita nos ejus intercéssio in tuo semper fáciat amóre fervéntes. Per Dóminum.

And in the Traditional Rite, the Octave would also have been commemorated.

Oratio. Omnípotens sempitérne Deus, qui nos ómnium Sanctórum tuórum mérita sub una tribuísti celebritáte venerári: quǽsumus; ut desiderátam nobis tuæ propitiatiónis abundántiam, multiplicátis intercessóribus, largiáris. Per Dóminum.

Léctio libri Sapiéntiæ.
Eccli. 24, 23-31.
Ego quasi vitis fructificávi suavitátem odóris: et flores mei, fructus honóris et honestátis. Ego mater pulchræ dilectiónis, et timóris, et agnitiónis, et sanctæ spei. In me grátia omnis viæ et veritátis: in me omnis spes vitæ, et virtútis. Transíte ad me omnes qui concupíscitis me, et a generatiónibus meis implémini. Spíritus enim meus super mel dulcis, et heréditas mea super mel et favum. Memória mea in generatiónes sæculórum. Qui edunt me, adhuc esúrient: et qui bibunt me, adhuc sítient. Qui audit me, non confundétur: et qui operántur in me, non peccábunt. Qui elúcidant me, vitam ætérnam habébunt.

Graduale. Ps. 12, 6. Exsultábit cor meum in salutári tuo: cantábo Dómino, qui bona tríbuit mihi: et psallam nómini Dómini altíssimi. V. Ps. 44, 18. Mémores erunt nóminis tui in omni generatióne et generatiónem: proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum.

Allelúja, allelúja. V. Luc. 1, 46, 47. Magníficat ánima mea Dóminum: et exsultávit spíritus meus in Deo salutári meo. Allelúja.

+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.
Joann. 19, 25-27.
In illo témpore: Stabant juxta crucem Jesu mater ejus, et soror matris ejus María Cléophæ, et María Magdaléne. Cum vidísset ergo Jesus matrem, et discípulum stantem, quem diligébat, dicit matri suæ: Múlier, ecce fílius tuus. Deinde dicit discípulo: Ecce mater tua. Et ex illa hora accépit eam discípulus in sua.

Offertorium. Luc. 1, 46, 49. Exsultávit spíritus meus in Deo salutári meo; quia fecit mihi magna qui potens est, et sanctum nomen ejus.

Secreta. Majestáti tuæ, Dómine, Agnum immaculátum offeréntes, quǽsumus: ut corda nostra ignis ille divínus accéndat, cui Cor beátæ Maríæ Vírginis ineffabíliter inflammávit. Per eundem Dóminum.

Secreta. Sancti tui, quǽsumus, Dómine, nos ubique lætíficent: ut, dum eórum mérita recólimus, patrocínia sentiámus. Per Dóminum.

Secreta. Múnera tibi, Dómine, nostræ devotiónis offérimus: quæ et pro cunctórum tibi grata sint honóre Justórum, et nobis salutária, te miseránte, reddántur. Per Dóminum.

And the fact is that in the Traditional Rite, as it existed into the beginning of the last century, there would also have been sung the commemoration of Saints Vitalis and Agricola and probably a fifth commemoration and perhaps a sixth and seventh; I confess I've never had to learn the rubrics governing the provision of commemorations (because the Ioannes XXIII arrangement as it is celebrated at these two churches I'm familiar with has at most three orations) and that in effect I 'create' my own personal 'use' here. But I'm far from wanting to impose my own devotional practices onto the Rite of the Roman Church and when that blessed day comes when the Pauline Rite vanishes into the ether (where the Pius XII Psalter lives and the breviary of Cardinal Quiñones) and the dust settles then if one or two commemorations only remain the norm, I will gladly accept that liturgical development.

Communio. Joann. 19, 27. Dixit Jesus matri suæ: Múlier, ecce fílius tuus: deinde dixit discípulo: Ecce mater tua. Et ex illa hora accépit eam discípulus in sua.

Postcommunio. Divínis refécti munéribus te, Dómine, supplíciter exorámus: ut beátæ Maríæ Vírginis intercessióne, cujus immaculáti Cordis solémnia venerándo égimus, a præséntibus perículis liberáti, ætérnæ vitæ gáudia consequámur. Per Dóminum.

Postcommunio. Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, de percéptis munéribus grátias exhibéntes, intercedénte beáto Cárolo Confessóre tuo atque Pontífice, benefícia potióra sumámus. Per Dóminum.

Postcommunio. Da, quǽsumus, Dómine, fidélibus pópulis ómnium Sanctórum semper veneratióne lætári: et eórum perpétua supplicatióne muníri. Per Dóminum.

LDVM

Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui sanctórum Mártyrum tuórum Vitális et Agrícolæ sollémnia cólimus, eórum apud te intercessiónibus adjuvémur. Per Dóminum.

in cínere et cilício

Search This Blog