Nostra autem conversátio in cœlis est: unde etiam Salvatórem exspectámus, Dóminum nostrum Jesum Christum...
Beáti mundo corde, quóniam ipsi Deum vidébunt; beáti pacifici, quóniam fílii Dei vocabúntur; beáti, qui persecutiónem patiúntur propter justítiam, quóniam ipsórum est regnum cœlórum.
Communion from the votive Mass of All Saints
Deus, qui errata córrigis, et dispérsa cóngregas, et congregáta consérvas: quǽsumus, super pópulum christiánum tuæ uniónis grátiam cleménter infúnde; ut, divisióne rejécta, vero pastóri Ecclésiæ tuæ se úniens, tibi digne váleat famulári. Per Dóminum.
Oratio ad tollendum schisma
Today is the 23rd Sunday post Pentecosten, the 2nd of November, and it is the 5th day infra Octavam Omnium Sanctorum; the Prophet Ezekiel is being read at Matins. The Mass is Dicit Dominus Ego cogito cogitationes. The Schola Sainte-Cécile's page at their web-site is here; the livret for Holy Mass is here, and that for Vespers is here.
Glancing at Zephyrinus's lovely blog, I'm reminded that today is or would have been, in many places, the feast of All Relics (i.e. in a particular Church, diocese). Hmm. He refers to an article of Dr DiPippo's at New Liturgical Movement but I believe he meant to point to this one, from 2019. Fr Maximilien-Marie du Sacré-Coeur points out that the date varied: it was ordinarily the first 'free' day after the feast of All Saints (so I'm not quite sure why the 5th became so common since the 3rd is a feria? 'reasons', there is always a reason...).
Lectio 4
De Expositióne sancti Hierónymi Presbýteri in Ezechielem Prophetam.
Liber 7 in Ezechiel. cap. 21.
Quia supra dixerat: Ipsi dicunt ad me: Numquid non per parábolas lóquitur iste? et apertam pópulus flagitábat senténtiam: idcirco id quod Dóminus per metáphoram, sive parábolam, et, ut alii vertére, proverbium, est locútus, nunc manifestius lóquitur: saltus Nageb et Darom et Theman esse Jerúsalem, et templus illíus, sancta sanctórum et omnem terram Judææ; flammámque quæ combustura sit saltum, intelligi gládium devorántem, qui edúctus sit de vagina sua, ut interfíciat justum et ímpium. Hoc est enim lignum víride, et lignum aridum. Unde et Dóminus: si in ligno, ait, víridi tanta faciunt, in sicco quid facient?
R. Super muros tuos, Jerúsalem, constítui custódes;
* Tota die et nocte non tacébunt laudáre nomen Dómini.
V. Prædicábunt pópulis fortitúdinem meam, et annuntiábunt géntibus glóriam meam.
R. Tota die et nocte non tacébunt laudáre nomen Dómini.
Lectio 5
Primum dixerat: Vaticinare, vel stilla ad Austrum, Africum et Meridiem et ad saltum Meridianum. Quod quia videbátur obscurum, et dicta Prophetæ pópulus nesciebat, secúndo pónitur manifestius, saltum Meridianum esse Jerúsalem; et omnes infructuosas árbores, ad quarum radíces securis posita sit, intelligi habitatóres ejus, gládiumque interpretari pro incendio. Tertio jubétur Prophetæ, ut tacéntibus illis nec interrogántibus cur ista vaticinátus sit, fáciat per quæ interrogétur, et respondeat quæ Dóminus locútus est.
R. Muro tuo inexpugnábili circumcínge nos, Dómine, et armis tuæ poténtiæ prótege nos semper:
* Líbera, Dómine, Deus Israël, clamántes ad te.
V. Erue nos in mirabílibus tuis, et da glóriam nómini tuo.
R. Líbera, Dómine, Deus Israël, clamántes ad te.
Lectio 6
Ingemísce, inquit, ejulare non levi voce nec dolóre móderato, sed in contritióne lumbórum, ut gémitus tuus ex imis viscéribus et amaritúdine animi proferátur. Et hoc fácies coram eis, ut cum te interrogáverint, cur tanto gémitu conteraris, et quid tibi mali accíderit, ut sic ingemiscas; tu eis meo sermóne respondeas: Idcirco plango et dolórem cordis mei díssimulare non valeo, quia audítus, qui semper meis áuribus insonúerat, opere complétur et venit, ímminens videlicet Babylonii furentis exercitus; qui cum venerit et vallaverit Jerúsalem, tunc tabescet omne cor, et dissolvéntur univérsæ manus: ut occupante pavóre mentes hóminum, nullus audeat repugnare.
R. Sustinúimus pacem, et non venit: quæsívimus bona, et ecce turbátio: cognóvimus, Dómine, peccáta nostra;
* Non in perpétuum obliviscáris nos.
V. Peccávimus, ímpie géssimus, iniquitátem fécimus, Dómine, in omnem justítiam tuam.
R. Non in perpétuum obliviscáris nos.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Non in perpétuum obliviscáris nos.
Lectio 7Léctio sancti Evangélii secúndum MatthǽumMatt 9:18-26.In illo témpore: Loquénte Jesu ad turbas, ecce princeps unus accéssit et adorábat eum dicens: Dómine, fília mea modo defúncta est. Et réliqua.
Homilía sancti Hierónymi PresbýteriLiber 1 Comment. in cap. 9 Matthæi.Octávum signum est, in quo princeps suscitári póstulat fíliam suam, nolens de mystério veræ circumcisiónis exclúdi: sed subíntrat múlier sánguine fluens, et octávo sanátur loco; ut príncipis fília de hoc exclúsa número, véniat ad nonum, juxta illud quod in Psalmis dícitur: Æthiópia prævéniet manus ejus Deo; et, Cum intráverit plenitúdo géntium, tunc omnis Israël salvus fiet.
R. Laudábilis pópulus,* Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.V. Beáta gens, cujus est Dóminus Deus, pópulus eléctus in hereditátem.R. Quem Dóminus exercítuum benedíxit dicens: Opus mánuum meárum tu es, heréditas mea Israël.
Lectio 8Et ecce múlier, quæ sánguinis fluxum patiebátur duódecim annis, accéssit retro, et tétigit fímbriam vestiménti ejus. In Evangélio secúndum Lucam scríbitur, quod príncipis fília duódecim annos habéret ætátis. Nota ergo, quod eo témpore hæc múlier, id est, Géntium pópulus cœ́perit ægrotáre, quo genus Judæórum credíderat. Nisi enim ex comparatióne virtútum, vítium non osténditur.
R. Duo Séraphim clamábant alter ad álterum:* Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth: * Plena est omnis terra glória ejus.V. Tres sunt qui testimónium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spíritus Sanctus: et hi tres unum sunt.R. Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth.V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.R. Plena est omnis terra glória ejus.
Lectio 9Hæc autem múlier sánguine fluens, non in domo, non in urbe accédit ad Dóminum, quia juxta legem úrbibus excludebátur; sed in itínere, ambulánte Dómino; ut, dum pergit ad áliam, ália curarétur. Unde dicunt et Apóstoli: Vobis quidem oportébat prædicári verbum Dei: sed quóniam vos judicástis indígnos salúte, transgrédimur ad gentes.
Te Deum.
After the Asperges at Barroux, the first (first, certainly; which others were sung, I can't know, and certainly I didn't catch the final one prior to the Introit...) chant accompanying the procession was Super muros tuos Jerusalem, which is provided in the Antiphonale monasticum 1934 for the Magnificat of the Sabbato ante Dominicam Vam Novembris. The image of the MS Codex Sangallensis 391 in Hartker's edition is at the link.
Introitus. Jer. 29,11,12 et 14. Dicit Dóminus: Ego cógito cogitatiónes pacis, et non afflictiónis: invocábitis me, et ego exáudiam vos: et redúcam captivitátem vestram de cunctis locis. Ps. 84, 2. Benedixísti, Dómine, terram tuam: avertísti captivitátem Jacob. ℣. Glória Patri.
Kyrie, Gloria.
Oratio. Absólve, quǽsumus, Dómine, tuórum delícta populórum: ut a peccatórum néxibus, quae pro nostra fraglitáte contráximus, tua benignitáte liberémur. Per Dóminum.
Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Philippénses.
Philipp. 3, 17-21: 4, 1-3.
Fratres: Imitatóres mei estóte, et observáte eos, qui ita ámbulant, sicut habétis formam nostram. Multi enim ámbulant, quos sæpe dicébam vobis (nunc autem et flens dico) inimícos Crucis Christi: quorum finis intéritus: quorum Deus venter est: et glória in confusióne ipsórum, qui terréna sápiunt. Nostra autem conversátio in cœlis est: unde etiam Salvatórem exspectámus, Dóminum nostrum Jesum Christum, qui reformábit corpus humilitátis nostræ, configurátum córpori claritátis suæ, secúndum operatiónem, qua étiam possit subjícere sibi ómnia. Itaque, fratres mei caríssimi et desideratíssimi, gáudium meum et coróna mea: sic state in Dómino, caríssimi. Evódiam rogo et Sýntychen déprecor idípsum sápere in Dómino. Etiam rogo et te, germáne compar, ádjuva illas, quæ mecum laboravérunt in Evangélio cum Cleménte et céteris adjutóribus meis, quorum nómina sunt in libro vitæ.
Graduale. Ps. 43, 8-9. Liberásti nos, Dómine, ex affligéntibus nos: et eos, qui nos odérunt, confudísti. ℣. In Deo laudábimur tota die, et in nómine tuo confitébimur in sǽcula.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 9, 18-26.
In illo témpore: Loquénte Jesu ad turbas, ecce, princeps unus accéssit et adorábat eum, dicens: Dómine, fília mea modo defúncta est: sed veni, impóne manum tuam super eam, et vivet. Et surgens Jesus sequebátur eum et discípuli ejus. Et ecce múlier, quæ sánguinis fluxum patiebátur duódecim annis, accéssit retro et tétigit fímbriam vestiménti ejus. Dicébat enim intra se: Si tetígero tantum vestimentum antum vestiméntum ejus, salva ero. At Jesus convérsus et videns eam, dixit: Confíde, fília, fides tua te salvam fecit. Et salva facta est múlier ex illa hora. Et cum venísset Jesus in domum príncipis, et vidísset tibícines et turbam tumultuántem, dicebat: Recédite: non est enim mórtua puélla, sed dormit. Et deridébant eum. Et cum ejécta esset turba, intrávit et ténuit manum ejus. Et surréxit puella. Et éxiit fama hæc in univérsam terram illam.
Father Zuhlsdorf's 'homily' for today is here, and Dr Olson's (for the Pauline Rite lessons) is here. (It may be recalled that Voice of the Family provided us with an excerpt from Divine Intimacy for this past Wednesday's feast of All Saints.)
Credo.
At the incensing of the altar at the Offertory, the Schola sang the Dirigatur Domine oratio mea.
Offertorium. Ps. 129, 1-2. De profúndis clamávi ad te, Domine: Dómine, exáudi oratiónem meam: de profúndis clamávi ad te, Dómine.
Secreta. Pro nostræ servitútis augménto sacrifícium tibi, Dómine, laudis offérimus: ut, quod imméritis contulísti, propítius exsequáris. Per Dóminum.
Sanctus.
After the Consecration, the Schola sang the Dimitri Bortniansky O salutaris Hostia.
Agnus Dei.
At the Communion, the Schola sang the Tollite hostias, the final chorus of Camille Saint-Saëns's Oratorio de Noël op 12.
Communio. Marc. 11, 24. Amen, dico vobis, quidquid orántes pétitis, crédite, quia accipiétis, et fiet vobis.
Postcommunio. Quǽsumus, omnípotens Deus: ut, quos divína tríbuis participatióne gaudére, humánis non sinas subjacére perículis. Per Dóminum.
At the departure of the clergy, the Vers la mort qui vient of Jacques Bridaine (1701-1767) with the text of Abbé Eugène Blineau. M l'Abbé seems to have had a talent for reminding us in his hymns of, ah, the Last Things.
The video-recording of Vespers is here.
On Sunday 19 November the Solemn Mass of the feast of Saint Eugene will be celebrated by Père Augustin Marie Aubry, Prior of the Fraternity of Saint Vincent Ferrer.
A week later, on Sunday 26 November, the Solemn Mass of the feast of Saint Cecilia will be celebrated: a new statue of Saint Cecilia will be blessed. Marc-Antoine Charpentier's Mass Assumpta est Maria H 11 ('missa sex vocibus cum simphonia'), first performed at the feast of the Assumption in 1702, will be sung. A wonderful way to end the liturgical year!
LDVM
Comments
Post a Comment