Díliges Dóminum, Deum tuum, ex toto corde tuo et in tota ánima tua et in tota mente tua. Hoc est máximum et primum mandátum....
Secúndum autem símile est huic: Díliges próximum tuum sicut teípsum. In his duóbus mandátis univérsa lex pendet et prophétæ.
Today is the 17th Sunday post Pentecosten and the Mass is Da pacem Domine. Tsk; the Mass is Justus es Domine which error of mine I didn't catch until the monks at Barroux began singing the Introit, tsk; Da pacem is next Sunday's Mass. Now I shall have to replace... Tsk. It is the 4th Sunday of September and the Book of Judith is begun at Matins. At Saint-Eugène, however, the Mass Veni de Libano sponsa mea will be sung because it is the feast of Saint Thérèse de l'Enfant-Jésus, Saint Therese of Lisieux, Patroness secondaire of France, Doctor of the Church. The page at the Schola Sainte-Cécile's website is here, and the livret is here.
I don't believe that Saint Therese's Mass is in the Missale as early as 1920, nor is it in the September calendar of Ioannes XXIII's rearrangement of the Sacred Liturgy; in other words, am not quite sure where to find the texts off the top of my head otherwise than in the Saint-E. livret. Hmm. I cannot for the life of me remember the website that Saint-E. directs people to when they don't make their own livrets. A Solemn High Mass this morning, as befits the patronal feast. I shall put the Mass Veni de Libano just below, and move the Justus es Domine down the page; the Sunday is commemorated.
I see at Fr Maximilien-Marie's website that this solemn feast of the Holy Patroness is attached to the last Sunday of September.
Lectio 4
Ex libro sancti Ambrósii Epíscopi de Elía et jejúnio
Lectio iv, Cap. 9.
Poténtes vinum prohibéntur bíbere, ne, cum bíberint, obliviscántur sapiéntiam. Dénique bibébant vinum in ebrietáte poténtes, qui Holoférni príncipi milítiæ regis Assyriórum se trádere gestiébant; sed non bibébant fémina Judith, jejúnans ómnibus diébus viduitátis suæ, præter festórum diérum solemnitátes. His armis muníta procéssit et omnem Assyriórum circumvénit exércitum. Sóbrii vigóre consílii ábstulit Holoférnis caput, servávit pudicítiam, victóriam reportávit.
R. Nos álium Deum nescímus præter Dóminum, in quo sperámus:
* Qui non déspicit nos, nec ámovet salútem suam a génere nostro.
V. Indulgéntiam ipsíus fusis lácrimis postulémus, et humiliémus illi ánimas nostras.
R. Qui non déspicit nos, nec ámovet salútem suam a génere nostro.
Lectio 5
Hæc enim succíncta jejúnio in castris prætendébat aliénis; ille vino sepúltus jacébat, ut ictum vúlneris sentíre non posset. Ítaque uníus mulíeris jejúnium innúmeros stravit exércitus Assyriórum. Esther quoque púlchrior facta est jejúnio; Dóminus enim grátiam sóbriæ mentis augébat. Omne genus suum, id est, totum pópulum Judæórum a persecutiónis acerbitáte liberávit, ita ut regem sibi fáceret esse subjéctum.
R. Dominátor, Dómine, cælórum et terræ, Creátor aquárum, Rex univérsæ creatúræ:
* Exáudi oratiónem servórum tuórum.
V. Tu, Dómine, cui humílium semper et mansuetórum plácuit deprecátio.
R. Exáudi oratiónem servórum tuórum.
Lectio 6
Itaque illa, quæ tríduo jejunávit contínuo, et corpus suum aqua lavit, plus plácuit, et vindíctam rétulit. Aman autem, dum se regáli jactat convívio, inter ipsa vina pœnam suæ ebrietátis exsólvit. Est ergo jejúnium reconciliatiónis sacrifícium, virtútis increméntum, quod fecit étiam féminas fortióres augménto grátiæ. Jejúnium nescit fæneratórem, non sortem fǽnoris novit: non rédolet usúras mensa jejunántium. Etiam ipsis jejúnium convíviis dat grátiam: dulcióres post famem épulæ fiunt, quæ assiduitáte fastídio sunt, et diutúrna continuatióne viléscunt. Condiméntum cibi jejúnium est: quanto avídior appeténtia, tanto esca jucúndior.
R. Dómine Deus, qui cónteris bella ab inítio, éleva brácchium tuum super gentes, quæ cógitant servis tuis mala:
* Et déxtera tua glorificétur in nobis.
V. Allíde virtútem eórum in virtúte tua; cadat robur eórum in iracúndia tua.
R. Et déxtera tua glorificétur in nobis.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Et déxtera tua glorificétur in nobis.
Lectio 7Léctio sancti Evangélii secúndum MatthǽumMatt 22:34-46.In illo témpore: Accessérunt ad Jesum pharisǽi, et interrogávit eum unus ex eis legis doctor tentans eum: Magíster, quod est mandátum magnum in lege? Et réliqua.
Homilía sancti Joánnis ChrysóstomiHomilia 72 in Matthæum.Sadducǽis confúsis, pharisǽi rursus aggrediúntur; cumque quiéscere oportéret, decertáre voluérunt: et legis perítiam profiténtem præmíttunt, non díscere, sed tentáre cupiéntes; ac ita intérrogant: Quodnam primum mandátum in lege sit. Nam cum primum illud sit, Díliges Dóminum Deum tuum: putántes causas sibi allatúrum ad mandátum hoc corrigéndum, áliquid addéndo, quóniam Deum se faciébat, hoc modo intérrogant. Quid ígitur Christus? Ut osténdat idcírco ad hæc eos devenísse, quia nulla in eis esset cáritas, sed invídiæ livóre tabéscerent: Díliges, inquit, Dóminum Deum tuum: hoc primum et magnum mandátum est. Secúndum autem símile huic: Díliges próximum tuum sicut teípsum.
R. Confórta me, Rex, Sanctórum principátum tenens:* Et da sermónem rectum et bene sonántem in os meum.V. Dómine, Rex univérsæ potestátis, convérte consílium eórum super eos.R. Et da sermónem rectum et bene sonántem in os meum.
Lectio 8Quam ob rem símile est huic? Quóniam hoc illud indúcit, et ab illo rursus munítur. Quicúmque enim male agit, ódio habet lucem, et non venit ad lucem. Et rursus: Dixit insípiens in corde suo, Non est Deus. Deínde séquitur: Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis. Et íterum: Radix ómnium malórum avarítia est; quam quidam appeténtes, erravérunt a fide. Et, Qui díligit me, mandáta mea servábit: quorum caput et radix est: Díliges Dóminum Deum tuum, et próximum tuum sicut teípsum.
R. Duo Séraphim clamábant alter ad álterum:* Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth: * Plena est omnis terra glória ejus.V. Tres sunt qui testimónium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spíritus Sanctus: et hi tres unum sunt.R. Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth.V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.R. Plena est omnis terra glória ejus.
Lectio 9Si ergo dilígere Deum, dilígere próximum est: (nam si díligis me, o Petre, inquit, pasce oves meas) si étiam diléctio próximi facit ut mandáta custódias: mérito ait in his totam legem et prophétas pendére. Et quemádmodum in superióribus, cum de resurrectióne interrogarétur, plus dócuit quam tentántes petébant; sic in hoc loco de primo interrogátus mandáto, secúndum étiam non valde quam primum inférius, sponte áttulit; secúndum enim est primo símile. Ita occúlte insinuávit, ódio illos ad quæréndum incitári. Cáritas enim, inquit, non æmulátur.
Te Deum.
Isaias 66,12-14.
Hæc dicit Dóminus: Ecce, ego declinábo super eam quasi flúvium pacis, et quasi torréntem inundántem glóriam géntium, quam sugétis: ad úbera portabímini, et super génua blandiéntur vobis. Quómodo si cui mater blandiátur, ita ego consolábor vos, et in Ierúsalem consolabímini. Vidébitis, et gaudébit cor vestrum, et ossa vestra quasi herba germinábunt, et cognoscétur manus Dómini servis eius.
During the incensing of the altar at the Offertory, the Schola sang this Laudate Dominum from the Processional de Bayeux et Lisieux, 1861.
Kyrie, Gloria.
Oratio. Da, quǽsumus, Dómine, pópulo tuo diabólica vitare contágia: et te solum Deum pura mente sectári. Per Dóminum.
Graduale. Ps. 32, 12 et 6. Beáta gens, cujus est Dóminus Deus eórum: pópulus, quem elégit Dóminus in hereditátem sibi. ℣. Verbo Dómini cœli firmáti sunt: et spíritu oris ejus omnis virtus eórum.
Allelúja, allelúja. ℣. Ps. 101, 2 Dómine, exáudi oratiónem meam, et clamor meus ad te pervéniat. Allelúja.
Credo.
Communio. Ps. 75, 12-13. Vovéte et réddite Dómino, Deo vestro, omnes, qui in circúitu ejus affértis múnera: terríbili, et ei qui aufert spíritum príncipum: terríbili apud omnes reges terræ.
Postcommunio. Sanctificatiónibus tuis, omnípotens Deus, et vítia nostra curéntur, et remédia nobis ætérna provéniant. Per Dóminum.
Comments
Post a Comment