Beáti eritis, cum vos óderint hómines, et cum separáverint vos et exprobráveriní, et ejécerint nomen vestrum tamquam malum, propter Fílium hóminis...

Today is the feast of the Confessor Saint Cajetan, founder of the Theatines, with commemoration of Saint Donatus, Bishop and Martyr, the Monday within the 10th week post Pentecosten. At Barroux, the monks look to be singing the Mass of Saints Pope Sixtus II, Felicissimus, and Agapitus, Martyrs, whose feast was "in the books" yesterday, August 6-- in other words, it is a feria in the Barroux calendar on which they will celebrate the Mass of the Holy Martyrs which would not otherwise be sung at all (since the Transfiguration will always impede it). In the Missale Romanum, the Mass of Saint Cajetan is Os iusti meditabitur and that of the Holy Martyrs is Sapientiam; we shall see what is sung at Barroux in a while.

(It is in fact Sunday evening, before I say Matins and Compline: I can't decide which Mass to begin with here and so I will leave it for the morning, eh.)

Having no particular devotion to Saint Cajetan, I think I'll note Sapientiam or whichever Mass of the Holy Martyrs the monks sing. 

They did indeed sing Sapientiam sanctorum narrent populi. 

Lectio 4
Cajetanus, nobili Thienæa gente Vicéntiæ ortus, statim a matre Deiparæ Virgini oblátus est. Mira a téneris annis morum innocéntia in eo eluxit, adeo ut Sanctus ab ómnibus nuncuparétur. Juris utriusque lauream Patavii adeptus, Romam profectus est; ubi, inter prælatos a Julio secundo collocatus, et sacerdotio initiatus, tanto divini amoris æstu succénsus est, ut relícta aula se totum Deo mancipaverit. Nosocomiis proprio ære fundatis, étiam morbo pestilénti laborántibus, suis ipse mánibus inserviébat. Proximórum salúti assidua cura incumbebat, dictus proptérea Venator animarum.

R. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
V. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
R. Et dedit illi claritátem ætérnam.

Lectio 5
Collapsam ecclesiasticórum disciplínam ad formam apostolicæ vitæ instaurare desiderans, ordinem Clericórum regulárium instituit, qui, abdicáta rerum ómnium terrenárum sollicitúdine, nec réditus possiderent nec vitæ subsidia a fidelibus péterent, sed solis eleemosynis sponte oblátis víverent. Itaque, approbante Cleménte septimo, ad aram maximam basilicæ Vaticanæ una cum Joánne Petro Caráfa, episcopo Theatino, qui póstea Paulus quartus Pontifex maximus fuit, et aliis duobus exímiæ pietátis viris, vota solemnia emisit. In Urbis direptióne a milítibus crudelíssime vexátus ut pecúniam próderet, quam dudum in cælestes thesáuros manus páuperum deportaverant, verbera, torménta et carceres invicta patiéntia sustinuit. In suscepto vitæ instituto constantíssime perseverávit, soli divinæ providéntiæ inhærens, quam sibi numquam defuísse aliquándo miracula comprobarunt.

R. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
V. Índuit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
R. Et ad portas paradísi coronávit eum.

Lectio 6
Divini cultus studium, nitórem domus Dei, sacrórum rituum observantiam et sanctíssimæ Eucharistiæ frequentiórem usum maxime promovit. Hæresum monstra et látebras non semel detéxit ac profligávit. Oratiónem ad octo passim horas jugibus lácrimis protrahebat: sæpe in éxtasim raptus ac prophetíæ dono illustris Romæ, nocte natalícia, ad præsepe Dómini infántem Jesum accípere meruit a Deípara in ulnas suas. Corpus íntegras noctes intérdum verberatiónibus affligebat; nec umquam adduci pótuit ut vitæ asperitátem emolliret, testátus in cínere velle se mori. Dénique, ex animi dolóre concepto morbo, quod offéndi plebis seditióne Deum vidéret, cælésti visióne recreatus, Neapoli migrávit in cælum; ibique corpus ejus in ecclésia sancti Pauli magna religióne cólitur. Quem, multis miraculis in vita et post mortem gloriosum, Clemens décimus, Pontifex maximus, Sanctórum número adscripsit.

R. Iste homo perfécit ómnia quæ locútus est ei Deus, et dixit ad eum: Ingrédere in réquiem meam:
* Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
V. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
R. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.

Lectio 7

Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum

Matt 6:24-33

In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Nemo potest duobus dóminis servire. Et réliqua.

Homilía sancti Augustíni Epíscopi

Liber 2 de Sermóne Dómini in monte, cap. 14

Nemo potest duobus dóminis servire. Ad hanc ipsam intentiónem referéndum est quod consequenter exponit, dicens: Aut enim unum ódio habebit, et álterum diliget; aut álterum patiétur, et álterum contemnet. Quæ verba diligenter consideranda sunt: nam, qui sint duo domini, deinceps osténdit, cum dicit: Non potestis Deo servire, et mammonæ. Mammona apud Hebræos divítiæ appellari dicúntur. Congruit et Púnicum nomen; nam lucrum Púnice mammon dícitur. Sed qui servit mammonæ, illi útique servit, qui rebus istis terrenis mérito suæ perversitátis præpositus, magistrátus hujus sæculi a Dómino dícitur. Aut enim unum ódio habébit homo, et álterum diliget, id est, Deum; aut álterum patiétur, et álterum contemnet. Patiétur enim durum et perniciósum dóminum, quisquis servit mammonæ; sua enim cupiditate implicatus, súbditur diabolo, et non eum díligit. Quis enim est qui diligat diabolum? sed tamen patitur.

R. Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et de omni corde suo laudávit Dóminum:

* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.

V. Ecce homo sine queréla, verus Dei cultor, ábstinens se ab omni ópere malo, et pérmanens in innocéntia sua.

R. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.

Lectio 8

Ideo, inquit, dico vobis, non habére sollicitúdinem ánimæ vestræ quid edatis, neque corpori vestro quid induátis; ne forte, quamvis jam supérflua non quærántur, propter ipsa necessaria cor duplicétur, et ad ipsa conquirenda, nostra detorqueátur intentio, cum aliquid quasi misericorditer operámur: id est, ut cum consúlere alícui videri vólumus, nostrum emoluméntum ibi potius, quam illíus utilitátem attendámus; et ideo nobis non videámur peccáre, quia non supérflua, sed necessaria sunt, quæ cónsequi vólumus.

R. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:

* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.

V. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.

R. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.

Lectio 9

Commemoratio S. Donati Martyris

Donatus, paréntibus propter Jesu Christi fidem interfectis, Arretium in Etruruiam cum Hilarino monacho ex fuga se cóntulit: cujus étiam urbis epíscopus creátus est. Ubi, cum a Quadratiáno præfecto in Juliáni persecutióne uterque idola venerari juberétur, negántibus illis se tam nefárium scelus commissuros, Hilarinus in óculis Quadratiáni tamdiu fustibus cæsus est, dum efflaret ánimam; Donatus, veheménter et ipse cruciatus, gládio percússus est. Quorum córpora a Christiánis prope eam urbem honorifice sepúlta sunt.

Te Deum.

Introitus. Eccli. 44,15 et 14. Sapiéntiam Sanctórum narrent pópuli, et laudes eórum núntiet ecclésia: nomina autem eórum vivent in sǽculum sǽculi. Ps. 32, 1. Exsultáte, justi, in Dómino: rectos decet collaudátio. ℣. Glória Patri.

Oratio. Deus, qui nos concédis sanctórum Mártyrum tuórum Xysti, Felicissimi et Agapiti natalítia cólere: da nobis in ætérna beatitúdine de eórum societéte gaudére. Per Dóminum.

Léctio libri Sapiéntiæ.
Sap. 5, 16-20.
Justi autem in perpétuum vivent, et apud Dóminum est merces eórum, et cogitátio illórum apud Altíssimum. Ideo accípient regnum decóris, et diadéma speciéi de manu Dómini: quóniam déxtera sua teget eos, et bráchio sancto suo deféndet illos. Accípiet armatúram zelus illíus, et armábit creatúram ad ultiónem inimicórum. Induet pro thoráce justítiam, et accípiet pro gálea judícium certum.
Sumet scutum inexpugnábile æquitátem.

Graduale. Ps. 123,7-8. Anima nostra, sicut passer, erépta est de láqueo venántium. ℣. Láqueus contrítus est, et nos liberáti sumus: adjutórium nostrum in nómine Dómini, qui fecit cœlum et terram.

Allelúja, allelúja. ℣. Ps.67, 4. Justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei: et delecténtur in lætítia. Allelúja.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 6, 17-23.
In illo témpore: Descéndens Jesus de monte, stetit in loco campéstri, et turba discipulórum ejus, et multitúdo copiósa plebis ab omni Judǽa, et Jerúsalem, et marítima, et Tyri, et Sidónis, qui vénerant, ut audírent eum et sanaréntur a languóribus suis. Et, qui vexabántur a spirítibus immúndis, curabántur. Et omnis turba quærébat eum tangere: quia virtus de illo exíbat, et sanábat omnes. Et ipse, elevátis óculis in discípulos suos, dicebat: Beáti, páuperes: quia vestrum est regnum Dei. Beáti, qui nunc esurítis: quia saturabímini. Beáti, qui nunc fletis: quia ridébitis. Beáti eritis, cum vos óderint hómines, et cum separáverint vos et exprobráveriní, et ejécerint nomen vestrum tamquam malum, propter Fílium hóminis. Gaudéte in illa die et exsultáte: ecce enim, merces vestra multa est in cœlo.

Offertorium. Ps. 149, 5-6. Exsultábunt Sancti in glória, lætabúntur in cubílibus suis: exaltatiónes Dei in fáucibus eórum.

Secreta. Múnera tibi, Dómine, nostræ devotiónis offérimus: quæ et pro tuórum tibi grata sint honóre Justórum, et nobis salutária, te miseránte, reddántur. Per Dóminum.

Communio. Luc. 12, 4. Dico autem vobis amícis meis: Ne terreámini ab his, qui vos persequúntur.

Postcommunio. Præsta nobis, quǽsumus, Dómine: intercedéntibus sanctis Martýribus tuis N. et N.; ut, quod ore contíngimus, pura mente capiámus. Per Dóminum.

LDVM