Quia domus mea domus oratiónis est: vos autem fecístis illam speluncam latrónum...

Today is the 9th Sunday after Pentecost, the first one of August in the Traditional Rite (in the first nocturns of Matins, Proverbs, the Parabolae Salomonis, is begun), with a commemoration of the Martyrs Saints Abdon and Sennes. The page for today at the Schola Saint-Cècile's website is here, and the livret is here. 

I noticed that M Augustin D'Oliveira is credited with the direction of the Schola today and was apprehensive that Dr de Villiers had made a change or two. Looking about, he is happily on vacation and there is no sign of a permanent change at Saint-Eugène. Perhaps M Vardon is also absent: most all Europeans who live south of the Channel apparently go on holiday in August.

Back from the morning walk, the next hours of the morning are occupied with too much to- and fro-ing. I have to go out to Holy Mass in half an hour or so, interrupting The Gesualdo Six's concert of madrigals (Marenzio, Arcadelt, Gibbons... and then Ligeti and Judith Weir) at the Proms, listening to which  postponed finishing Ecce Deus adiuvat me, and delays both Mass and Vespers from Saint-Eugène until after my return. 

Lectio 1
Incípiunt Parábolæ Salomónis
Prov 1:1-6
1 Parábolæ Salomónis, fílii David regis Israël,
2 Ad sciéndam sapiéntiam et disciplínam,
3 Ad intellégenda verba prudéntiæ et suscipiéndam eruditiónem doctrínæ, justítiam et judícium et æquitátem,
4 Ut detur párvulis astútia, adolescénti sciéntia et intelléctus.
5 Audiens sápiens sapiéntior erit, et intéllegens gubernácula possidébit:
6 Animadvértet parábolam et interpretatiónem, verba sapiéntum et ænígmata eórum.

R. In princípio Deus ántequam terram fáceret, priúsquam abýssos constitúeret, priúsquam prodúceret fontes aquárum,
* Antequam montes collocaréntur, ante omnes colles generávit me Dóminus.
V. Quando præparábat cælos, áderam, cum eo cuncta compónens.
R. Antequam montes collocaréntur, ante omnes colles generávit me Dóminus.

Lectio 2
Prov 1:7-14
7 Timor Dómini princípium sapiéntiæ. Sapiéntiam atque doctrínam stulti despíciunt.
8 Audi, fili mi, disciplínam patris tui et ne dimíttas legem matris tuæ,
9 Ut addátur grátia cápiti tuo et torques collo tuo.
10 Fili mi, si te lactáverint peccatóres, ne acquiéscas eis:
11 Si díxerint: Veni nobíscum, insidiémur sánguini, abscondámus tendículas contra insóntem frustra,
12 Deglutiámus eum sicut inférnus vivéntem et íntegrum quasi descendéntem in lacum;
13 Omnem pretiósam substántiam reperiémus, implébimus domos nostras spóliis:
14 Sortem mitte nobíscum, marsúpium unum sit ómnium nostrum.

R. Gyrum cæli circuívi sola, et in flúctibus maris ambulávi, in omni gente et in omni pópulo primátum ténui:
* Superbórum et sublímium colla própria virtúte calcávi.
V. Ego in altíssimis hábito, et thronus meus in colúmna nubis.
R. Superbórum et sublímium colla própria virtúte calcávi.

Lectio 3
Prov 1:15-19
15 Fili mi, ne ámbules cum eis: próhibe pedem tuum a sémitis eórum;
16 Pedes enim illórum ad malum currunt, et festínant ut effúndant sánguinem.
17 Frustra autem jácitur rete ante óculos pennatórum.
18 Ipsi quoque contra sánguinem suum insidiántur et moliúntur fraudes contra ánimas suas.
19 Sic sémitæ omnis avári: ánimas possidéntium rápiunt.

R. Emítte, Dómine, sapiéntiam de sede magnitúdinis tuæ, ut mecum sit et mecum labóret:
* Ut sciam, quid accéptum sit coram te omni témpore.
V. Da mihi, Dómine, sédium tuárum assistrícem sapiéntiam.
R. Ut sciam quid accéptum sit coram te omni témpore.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Ut sciam quid accéptum sit coram te omni témpore.

Lectio 4

Ex Tractatu sancti Ambrósii Epíscopi in Psalmum centésimum décimum octavum

Sermo 5, n. 36-37

Initium esse sapiéntiæ timórem Dómini, dicit prophéta. Quid est autem initium sapiéntiæ, nisi sæculo renuntiáre? Quia sápere sæcularia, stultítia est. Dénique sapiéntiam hujus mundi, stultítiam esse apud Deum, Apóstolus dicit. Sed et ipse timor Dómini, nisi secúndum sciéntiam sit, nihil prodest, immo obest plurimum. Síquidem Judæi habent zelum Dei; sed quia non habent secúndum sciéntiam, in ipso zelo et timóre majórem cóntrahunt divinitátis offensam. Quod circumcídunt infántulos suos, quod sábbata custódiunt, timórem Dei habent; sed quia nesciunt legem spiritalem esse, circumcídunt corpus, non cor suum.

R. Da mihi, Dómine, sédium tuárum assistrícem sapiéntiam, et noli me reprobáre a púeris tuis:

* Quóniam servus tuus sum ego, et fílius ancíllæ tuæ.

V. Mitte illam de sede magnitúdinis tuæ, ut mecum sit et mecum labóret.

R. Quóniam servus tuus sum ego, et fílius ancíllæ tuæ.

Lectio 5

Et quid de Judǽis dico? Sunt étiam in nobis qui habent timórem Dei, sed non secúndum sciéntiam, statuéntes durióra præcepta, quæ non possit humana condítio sustinére. Timor in eo est, quia vidéntur sibi consúlere disciplinæ, opus virtútis exígere; sed inscítia in eo est, quia non compatiúntur natúræ, non æstimant possibilitátem. Non sit ergo irrationábilis timor. Etenim vera sapiéntia a timóre Dei íncipit, nec est sapiéntia spiritalis sine timóre Dei; ita timor sine sapiéntia esse non debet.

R. Inítium sapiéntiæ timor Dómini:

* Intelléctus bonus ómnibus faciéntibus eum: laudátio ejus manet in sǽculum sǽculi.

V. Diléctio illíus custódia legum est: quia omnis sapiéntia timor Dómini.

R. Intelléctus bonus ómnibus faciéntibus eum: laudátio ejus manet in sǽculum sǽculi.

Lectio 6

Basis quædam verbi est timor sanctus. Sicut enim simulacrum aliquod in basi statúitur, et tunc majórem habet grátiam, cum in basi státua fúerit collocata, standíque áccipit firmitátem: ita verbum Dei in timóre sancto mélius státuitur, fortius radicátur in péctore timéntis Dóminum; ne labátur verbum de corde viri, ne veniant vólucres et áuferant illud de incuriosi et dissimulántis afféctu.

R. Verbum iníquum et dolósum longe fac a me, Dómine:

* Divítias et paupertátem ne déderis mihi, sed tantum víctui meo tríbue necessária.

V. Duo rogávi te, ne déneges mihi ántequam móriar.

R. Divítias et paupertátem ne déderis mihi, sed tantum víctui meo tríbue necessária.

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Divítias et paupertátem ne déderis mihi, sed tantum víctui meo tríbue necessária.

Lectio 7

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

Luc 19:41-47

In illo témpore: Cum appropinquáret Jesus Jerúsalem, videns civitátem flevit super illam dicens: Quia si cognovísses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi! Nunc autem abscóndita sunt ab óculis tuis. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ

Homilia 39 in Evangelia

Quod a flente Dómino illa Jerosolymórum subvérsio descríbitur, quæ a Vespasiáno et Tito Románis princípibus facta est, nullus qui históriam eversiónis ejúsdem legit, ignórat. Románi étenim príncipes denuntiántur, cum dícitur: Quia vénient dies in te, et circúmdabunt te inimíci tui vallo. Hoc quoque quod ádditur: Non relínquent in te lápidem super lápidem: étiam jam ipsa ejúsdem civitátis transmigrátio testátur; quia dum nunc in eo loco constrúcta est, ubi extra portam fúerat Dóminus crucifíxus, prior illa Jerúsalem, ut dícitur, fúnditus est evérsa.

R. Dómine, Pater et Deus vitæ meæ, ne derelínquas me in cogitátu malígno: extolléntiam oculórum meórum ne déderis mihi, et desidérium malígnum avérte a me, Dómine; aufer a me concupiscéntiam,

* Et ánimo irreverénti et infruníto ne tradas me, Dómine.

V. Ne derelínquas me, Dómine, ne accréscant ignorántiæ meæ, nec multiplicéntur delícta mea.

R. Et ánimo irreverénti et infruníto ne tradas me, Dómine.

Lectio 8

Cui ex qua culpa eversiónis suæ pœna fúerit illáta, subjúngitur: Eo quod non cognóveris tempus visitatiónis tuæ. Creátor quippe hóminum per incarnatiónis suæ mystérium hanc visitáre dignátus est; sed ipsa timóris et amóris ílius recordáta non est. Unde étiam per prophétam in increpatióne cordis humáni aves cæli ad testimónium deducúntur, dum dícitur: Milvus in cælo cognóvit tempus suum, turtur et hirúndo et cicónia custodiérunt tempus advéntus sui; pópulus autem meus non cognóvit judícium Dómini.

R. Duo Séraphim clamábant alter ad álterum:

* Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth: * Plena est omnis terra glória ejus.

V. Tres sunt qui testimónium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spíritus Sanctus: et hi tres unum sunt.

R. Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth.

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Plena est omnis terra glória ejus.

Lectio 9

Flevit étenim prius Redémptor ruínam pérfidæ civitátis, quam ipsa sibi cívitas non cognoscébat esse ventúram. Cui a flente Dómino recte dícitur: Quia si cognovísses, et tu; subáudi, fleres; quæ modo, quæ nescis quod ímminet, exsúltas. Unde et súbditur: Et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi. Cum enim carnis se voluptátibus daret, et ventúra mala non prospíceret; in die sua, quæ ad pacem esse ei póterant, habébat.

Te Deum.

Introitus. Ps. 53, 6-7. Ecce, Deus adjuvat me, et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ: avérte mala inimícis meis, et in veritáte tua dispérde illos, protéctor meus, Dómine. Ps. ibid., 3. Deus, in nómine tuo salvum me fac: et in virtúte tua libera me. ℣. Glória Patri.

Kyrie, Gloria.

Oratio. Páteant aures misericórdiæ tuæ, Dómine, précibus supplicántium: et, ut peténtibus desideráta concédas; fac eos quæ tibi sunt plácita, postuláre. Per Dóminum.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios.
1. Cor. 10, 6-13.
Fratres: Non simus concupiscéntes malórum, sicut et illi concupiérunt. Neque idolólatræ efficiámini, sicut quidam ex ipsis: quemádmodum scriptum est: Sedit pópulus manducáre et bíbere, et surrexérunt lúdere. Neque fornicémur, sicut quidam ex ipsis fornicáti sunt, et cecidérunt una die vigínti tria mília. Neque tentemus Christum, sicut quidam eórum tentavérunt, et a serpéntibus periérunt. Neque murmuravéritis, sicut quidam eórum murmuravérunt, et periérunt ab exterminatóre. Hæc autem ómnia in figúra contingébant illis: scripta sunt autem ad correptiónem nostram, in quos fines sæculórum devenérunt. Itaque qui se exístimat stare, vídeat ne cadat. Tentátio vos non apprehéndat, nisi humána: fidélis autem Deus est, qui non patiétur vos tentári supra id, quod potéstis, sed fáciet étiam cum tentatióne provéntum, ut póssitis sustinére.

Graduale. Ps. 8, 2. Dómine, Dóminus noster, quam admirábile est nomen tuum in universa terra! ℣. Quóniam eleváta est magnificéntia tua super cœlos.

Allelúja, allelúja. ℣. Ps. 58, 2. Eripe me de inimícis meis, Deus meus: et ab insurgéntibus in me líbera me. Allelúja.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 19, 41-47.
In illo témpore: Cum appropinquáret Jesus Jerúsalem, videns civitátem, flevit super illam, dicens: Quia si cognovísses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi, nunc autem abscóndita sunt ab óculis tuis. Quia vénient dies in te: et circúmdabunt te inimíci tui vallo, et circúmdabunt te: et coangustábunt te úndique: et ad terram prostérnent te, et fílios tuos, qui in te sunt, et non relínquent in te lápidem super lápidem: eo quod non cognóveris tempus visitatiónis tuæ. Et ingréssus in templum, cœpit ejícere vendéntes in illo et eméntes, dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus oratiónis est. Vos autem fecístis illam speluncam latrónum. Et erat docens cotídie in templo.

The 'homily' for today of the anonymous Dominican friar (at Voice of the Family) is here, and Father Zuhlsdorf's is here. 

After the homily, Prière op 158 of Camille Saint-Saëns (1835-1921), who was organist at La Madeleine, featuring M D'Oliveira with his violoncello and Dr Ratovondrahety on the organ. Lovely.

Credo.

Offertorium. Ps. 18, 9, 10, 11 et 12. Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda, et judícia ejus dulcióra super mel et favum: nam et servus tuus custódit ea.

Dr Ratovondrahety and M D'Oliveira performed the Sonate 2 op 20 of Michel Corrette (1707-1795), organist of Sainte-Marie-du-Temple et de Saint-Louis-des-Jésuites, after the proper Offertory was chanted. I was going to remark that I had never seen this Corrette's name but then I see that it is already in the list of 'Labels'. Ah, I do vaguely recall, having found the Wikipedia article: this is the gentleman who, having been organist at Ste-Marie-du-Temple for decades, proceeded, it having become expedient to do this I cynically presume, to write "paeans celebrating the Revolution". I wonder if he ought not to be patron of a certain sort of professional church musician? Of course one cannot know at this remove what motivated Corrette to do this or that.

Secreta. Concéde nobis, quǽsumus, Dómine, hæc digne frequentáre mystéria: quia, quóties hujus hóstiæ commemorátio celebrátur, opus nostræ redemptiónis exercétur. Per Dóminum.

Sanctus, Agnus Dei.

The O salutaris Hostia, sung after the Elevation, was harmonised by M D'Oliveira-- didn't think that I had heard it before today. 

Before the proper Qui manducat meam carnem, Dr Ratovondrahety and M D'Oliveira performed Contemplazione by (I guess) the contemporary Neapolitan classical guitarist and composer Marco Cappelli. Not at all what I was expecting from Cappelli! (The only time I ever say, think, or write 'violoncello' instead of simply 'cello' is when I'm scribbling here; no idea how broadly the French do so i.e. if it is as commonly said as 'cello' is in English.)   

Communio. Joann. 6, 57. Qui mandúcat meam carnem et bibit meum sánguinem, in me manet et ego in eo, dicit Dóminus.

Postcommunio. Tui nobis, quǽsumus, Dómine, commúnio sacraménti, et purificatiónem cónferat, et tríbuat unitátem. Per Dóminum.

LDVM

Dr Touve Ratovondrahety, Augustin D'Oliveira, Marco Cappelli, Michel Corrette, Camille Saint-Saëns