Et resplénduit fácies ejus sicut sol: vestiménta autem ejus facta sunt alba sicut nix...

Today is the second Sunday in Lent, the 5th day of March, and it is snowing. I went out earlier for an half hour walk; it was delightful but it almost certainly it isn't even 32°-- what I mean in my fractured English is that it must be much warmer than that? but, having looked into the ether, I see 32 is what is being reported for Eugene. The tax-supported coven of weather mages issued a 'special weather statement' at some point earlier today warning of the possibility of 'ice on the roads'. The libellum for Holy Mass at Saint-Eugène is here.

It is still snowing as the Mass from Barroux reaches the antiphona ad Communionem, at near 0800 i.e. almost two hours after I began this. They sing the traditional verses i.e. the antiphon was repeated four or five times. 




For a long while, the Roman Rite and its variants did not know any feast of the Transfiguration on this Sunday (or, more precisely, on the Saturday Ember Day). The homilies of Saint Leo the Great on the Transfiguration, given in the vigil of the Saturday Ember Day at Saint Peter are a true masterpiece, and illustrate also the reasons why the Roman Church put the Gospel of the Transfiguration during Lent. (From the Schola Sainte-Cècile's Liturgia) 

Callixtus III gave the feast to the entire Church (on 6 August) only following the defeat of the Mahometans' seige of Belgrade in 1456, which Rome greeted on that date, although it had been celebrated in various places on various dates since the 9th century. 


Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 17:1-9
In illo témpore: Assúmpsit Jesus Petrum, et Jacóbum, et Joánnem fratrem ejus, et duxit illos in montem excélsum seórsum: et transfigurátus est ante eos. Et réliqua.

De Homilía sancti Leónis Papæ
Ex Homil. de Transfiguratione Domini
Assúmpsit Jesus Petrum, et Jacóbum, et fratrem ejus Joánnem, et conscénso cum eis seórsum monte præcélso, claritátem suæ glóriæ demonstrávit: quia licet intellexíssent in eo majestátem Dei, ipsíus tamen córporis, quo divínitas tegebátur, poténtiam nesciébant. Et ídeo próprie signantérque promíserat, quosdam de astántibus discípulis non prius gustáre mortem, quam vidérent Fílium hóminis veniéntem in regno suo, id est, in régia claritáte, quam spiritáliter ad natúram suscépti hóminis pertinéntem, his tribus viris vóluit esse conspícuam. Nam illam ipsíus Deitátis ineffábilem et inaccessíbilem visiónem, quæ in ætérnam vitam mundis corde servátur, nullo modo mortáli adhuc carne circúmdati intuéri póterant et vidére.

R. Dixit Angelus ad Jacob:
* Dimítte me, auróra est. Respóndit ei: Non dimíttam te, nisi benedíxeris mihi. Et benedíxit ei in eódem loco.
V. Cumque surrexísset Jacob, ecce vir luctabátur cum eo usque mane: et cum vidéret quod eum superáre non posset, dixit ad eum.
R. Dimítte me, auróra est. Respóndit ei: Non dimíttam te, nisi benedíxeris mihi. Et benedíxit ei in eódem loco.


Lectio 8
Dicénte Patre: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi bene complácui, ipsum audíte: nonne evidénter audítum est: Hic est Fílius meus, cui ex me et mecum esse sine témpore est? quia nec genitor genito prior, nec génitus est genitore posterior. Hic est Fílius meus, quem a me non séparat Deitas, non dívidit potéstas, non discérnit æternitas. Hic est Fílius meus, non adoptivus, sed proprius: non aliunde creatus, sed ex me génitus: nec de alia natúra mihi factus comparábilis, sed de mea esséntia mihi natus æqualis.

R. Vidi Dóminum fácie ad fáciem:
* Et salva facta est ánima mea.
V. Et dixit mihi: Nequáquam vocáberis Jacob, sed Israël erit nomen tuum.
R. Et salva facta est ánima mea.


Lectio 9
Hic est Fílius meus, per quem ómnia facta sunt, et sine quo factum est nihil: qui ómnia quæ facio, simíliter facit; et quidquid óperor, inseparabíliter mecum atque indifferenter operátur. Hic est Filius meus, qui eam, quam mecum habet æqualitátem, non rapína appétiit, nec usurpatióne præsumpsit: sed manens in forma glóriæ meæ, ut ad reparándum genus humánum exsequerétur commune consílium, usque ad formam servilem inclinávit incommutábilem Deitátem. Hunc ergo, in quo mihi per ómnia bene complaceo, et cujus prædicatióne manifestor, cujus humilitate claríficor, incunctanter audíte: quia ipse est véritas et vita, ipse virtus mea atque sapiéntia.

R. Cum audísset Jacob quod Esau veníret contra eum, divísit fílios suos et uxóres, dicens: Si percússerit Esau unam turmam, salvábitur áltera.
* Líbera me, Dómine, qui dixísti mihi: * Multiplicábo semen tuum sicut stellas cæli, et sicut arénam maris, quæ præ multitúdine numerári non potest.
V. Dómine, qui dixísti mihi, Revértere in terram nativitátis tuæ: Dómine, qui pascis me a juventúte mea.
R. Líbera me, Dómine, qui dixísti mihi.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Multiplicábo semen tuum sicut stellas cæli, et sicut arénam maris, quæ præ multitúdine numerári non potest.


Statio ad S. Mariam in Domnica

Audi benigne Conditor
Nostras preces cum fletibus,
In hoc sacro jejunio
Fusas quadragenario.

Scrutator alme cordium,
Infirma tu scis virium:
Ad te reversis exhibe
Remissionis gratiam.

Multum quidem peccavimus,
Sed parce confitentibus:
Ad laudem tui nominis
Confer medelam languidis.

Sic corpus extra conteri
Dona per abstinentiam,
Jejunet ut mens sobria
A labe prorsus criminum.

Præsta beata Trinitas,
Concede simplex Unitas:
Ut fructuosa sint tuis
Jejuniorum munera.
Amen.

The plainchant of the Audi benigne Conditor (the Vespers hymn in the Lenten season) was sung in alternation with the polyphonic version of Jean de Bournonville (1585-1632) during the procession. I listen to the video recording and only watch it out of the corner of my eye, to so say, so am now noticing that it is M le Curé who celebrated this Mass. And Dr Ratovondrahety is on holiday, perhaps (there is a substitute, Hilaire Bizalion); he is within reach of the Internet, because I see that he said hello in the comments. 

Introitus. Ps. 24, 6, 3 et 22. Reminíscere miseratiónum tuarum, Dómine, et misericórdiæ tuæ, quæ a sǽculo sunt: ne umquam dominéntur nobis inimíci nostri: líbera nos, Deus Israël, ex ómnibus angústiis nostris. Ps. ibid., 1-2. Ad te, Dómine, levavi ánimam meam: Deus meus, in te confído, non erubéscam. ℣. Glória Patri.




Oratio. Deus, qui cónspicis omni nos virtúte destítui: intérius exteriúsque custódi; ut ab ómnibus adversitátibus muniámur in córpore, et a pravis cogitatiónibus mundémur in mente. Per Dóminum.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Thessalonicénses.
1 Thess. 4, 1-7.

Fratres: Rogámus vos et obsecrámus in Dómino Jesu: ut, quemádmodum accepístis a nobis, quómodo opórteat vos ambuláre et placére Deo, sic et ambulétis, ut abundétis magis. Scitis enim, quæ præcépta déderim vobis per Dóminum Jesum. Hæc est enim volúntas Dei, sanctificátio vestra: ut abstineátis vos a fornicatióne, ut sciat unusquísque vestrum vas suum possidére in sanctifícatióne et honóre; non in passióne desidérii, sicut et gentes, quæ ignórant Deum: et ne quis supergrediátur neque circumvéniat in negótio fratrem suum: quóniam vindex est Dóminus de his ómnibus, sicut prædíximus vobis et testificáti sumus. Non enim vocávit nos Deus in immundítiam, sed in sanctificatiónem: in Christo Jesu, Dómino nostro.

Graduale. Ps. 24,17-18. Tribulatiónes cordis mei dilatátæ sunt: de necessitátibus meis éripe me, Dómine, ℣. Vide humilitátem meam et labórem meum: et dimítte ómnia peccáta mea.




Tractus. Ps. 105, 1-1. Confitémini Dómino, quóniam bonus: quóniam in sǽculum misericórdia ejus. ℣. Quis loquétur poténtias Dómini: audítas fáciet omnes laudes ejus? ℣. Beáti, qui custódiunt judícium et fáciunt justítiam in omni témpore. ℣. Meménto nostri, Dómine, in beneplácito pópuli tui: vísita nos in salutári tuo.




✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth, 17, 1-9.

In illo témpore: Assúmpsit Jesus Petrum, et Jacóbum, et Joánnem fratrem eius, et duxit illos in montem excélsum seórsum: et transfigurátus est ante eos. Et resplénduit fácies ejus sicut sol: vestiménta autem ejus facta sunt alba sicut nix. Et ecce, apparuérunt illis Móyses et Elías cum eo loquéntes. Respóndens autem Petrus, dixit ad Jesum: Dómine, bonum est nos hic esse: si vis, faciámus hic tria tabernácula, tibi unum, Móysi unum et Elíæ unum. Adhuc eo loquénte, ecce, nubes lúcida obumbrávit eos. Et ecce vox de nube, dicens: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi bene complácui: ipsum audíte. Et audiéntes discípuli, cecidérunt in fáciem suam, et timuérunt valde. Et accéssit Jesus, et tétigit eos, dixítque eis: Súrgite, et nolíte timére. Levántes autem óculos suos, néminem vidérunt nisi solum Jesum. Et descendéntibus illis de monte, præcépit eis Jesus, dicens: Némini dixéritis visiónem, donec Fílius hóminis a mórtuis resúrgat.

The motet O bone Jesu of Marc'Antonio Ingegneri (1545-1592), was sung, after M le Curé's homily, as on last Sunday. At least I am presuming that it was a reprise of the Ingegneri: my inattention to the French of the homily didn't notice the motet until it was too far along (it is only a couple of minutes in duration) for me to open up last week's livret

Oh. On the Liturgia page (describing the day's program) the Ingegneri is included.

O bone Jesu, miserére nobis: quia tu creásti nos, tu redemísti nos sánguine tuo pretiossíssimo.

The Schola sang the Christe qui lux es et dies at the incensing of the altar. This ancient Lenten hymn for Compline has been in use in France from the 5th century and was cited by Saints Caesarius and Aurelianus of Arles in their monastic rules; this version (both music and French translation) is by Charles de Courbes (1622).

Christe qui lux es et dies,
Noctis ténebras détegis,
Lucísque lumen créderis,
Lumen beátum prædicans.

Precámur, sancte Dómine,
Defénde nos in hac die:
Sit nobis in te réquies,
Quiétum diem tríbue.

Ne gravis somnus írruat,
Nec hostis nos surrípiat:
Nec caro illi conséntiens
Nos tibi reos státuat.

Oculi somnum cápiant,
Cor ad te semper vígilet:
Déxtera tua prótegat
Fámulos qui te díligunt.

Defénsor noster, áspice,
Insidiántes réprime:
Gubérna tuos fámulos
Quos sánguine mercátus es.

Meménto nostri, Dómine,
In gravi isto córpore:
Qui es defénsor ánimæ,
Adesto nobis, Dómine.

Deo Patri sit glória,
Ejusque soli Fílio,
Cum Spirítu Paráclito,
Et nunc et in perpétuum. 
Amen.

Offertorium. Ps. 118,47 et 48. Meditábor in mandátis tuis, quæ diléxi valde: et levábo manus meas ad mandáta tua, quæ diléxi.




Secreta. Sacrifíciis præséntibus, Dómine, quǽsumus, inténde placátus: ut et devotióni nostræ profíciant et salúti. Per Dóminum.

At the Communion, the Schola sang Nicolas-Mammès Couturier's setting of the antiphon Inter vestibulum and the Miserere. 

Inter vestibulum et altare, plorabunt, plorabunt, sacerdotes et ministri tui, Domine, dicentes: parce, parce, parce Domine, populo tuo.

R/. Parce, Domine, parce populo tuo, ne in æternum irascaris nobis.

Miserere mei Deus, * secundum magnam misericordiam tuam....

Communio. Ps. 5, 2-4. Intéllege clamórem meum: inténde voci oratiónis meæ, Rex meus et Deus meus: quóniam ad te orábo, Dómine.




Postcommunio. Súpplices te rogámus, omnípotens Deus: ut quos tuis réficis sacraméntis, tibi etiam plácitis móribus dignánter deservíre concédas. Per Dóminum.





The video recording of Sunday Vespers.





And the video recording of the Lenten conference of Fr de Blignières for... well, today's doesn't seem to be available yet and so I'll include last Sunday's because I will likely forget to do this later on. His conferences are an exposition of the Pater Noster.







LDVM





Charles de Courbes, Canon Gaston Roussel, Fr Louis-Marie de Blignières FSVF

Comments