Et multi leprósi erant in Israël sub Eliséo Prophéta: et nemo eórum mundátus est nisi Náaman Syrus...

Today is the Monday in the third week of Lent; the Mass In Deo laudabo verbum of the Lenten feria was sung at Barroux and will presumably be said at Saint-Eugène. As much as I find it a pleasant enough music to listen to when I wake in the night, the rain was falling rather too heavily earlier for me to go out for a walk before I began this.

Still raining at half past eight, eh.

Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 4:23-30
In illo témpore: Dixit Jesus pharisǽis: Utique dicétis mihi hanc similitúdinem: Médice, cura te ipsum: quanta audívimus facta in Caphárnaum, fac et hic in pátria tua. Et réliqua.

Homilía sancti Ambrósii Epíscopi
Lib. 4 in c. 4 Lucæ, post med.
Non medíocris invídia próditur, quæ cívicæ caritátis oblíta, in acérba ódia causas amóris infléctit. Simul hoc exémplo páriter et oráculo declarátur, quod frústra opem misericórdiæ cæléstis exspéctes, si aliénæ frúctibus virtútis invídeas. Aspernátor enim Dóminus invidórum est: et ab iis qui divína benefícia in áliis persequúntur, mirácula suæ potestátis avértit. Domínicæ quippe carnis actus, divinitátis exémplum est: et invisibília nobis ejus, per ea quæ sunt visibília, demonstrántur.

R. Tóllite hinc vobíscum múnera, et ite ad dóminum terræ: et cum invenéritis, adoráte eum super terram:
* Deus autem meus fáciat eum vobis placábilem: et remíttat et hunc fratrem vestrum vobíscum, et eum quem tenet in vínculis.
V. Súmite de óptimis terræ frúgibus in vasis vestris, et deférte viro múnera.
R. Deus autem meus fáciat eum vobis placábilem: et remíttat et hunc fratrem vestrum vobíscum, et eum quem tenet in vínculis.

Lectio 2
Non otióse ítaque Salvátor excúsat, quod nulla in pátria sua mirácula virtútis operátus sit: ne fortássis áliquis viliórem pátriæ nobis esse debére putáret afféctum. Neque enim cives póterat non amáre, qui amáret omnes: sed ipsi se caritáte pátriæ, dum ínvident, abdicárunt. In veritáte dico vobis: multæ víduæ fuérunt in diébus Elíæ. Non quia Elíæ dies fuérunt, sed in quibus Elías operátus est: aut quia Elías dies faciébat illis, qui in ejus opéribus lucem vidébant grátiæ spiritális, et convertebántur ad Dóminum. Et ídeo aperiebátur cælum vidéntibus ætérna et divína mystéria: claudebátur, et fames erat, quando nulla erat cognoscéndæ divinitátis ubértas. Sed de hoc plénius díximus, cum de víduis scriberémus.

R. Iste est frater vester mínimus, de quo dixerátis mihi? Deus misereátur tibi, fili mi.
* Festinavítque in domum, et plorávit: quia erumpébant lácrimæ, et non póterat se continére.
V. Attóllens autem Joseph óculos, vidit Bénjamin stántem: et commóta sunt ómnia víscera ejus super fratre suo.
R. Festinavítque in domum, et plorávit: quia erumpébant lácrimæ, et non póterat se continére.

Lectio 3
Et multi leprósi erant in Judǽa tempóribus Eliséi prophétæ: et nemo eórum mundátus est, nisi Náaman Syrus. Evidénter hic sermo nos Dómini salutáris infórmat, et ad stúdium venerándæ divinitátis hortátur: quod nemo sanátus osténditur, et maculósi morbo córporis absolútus, nisi qui religióso offício stúduit sanitáti. Non enim dormiéntibus divína benefícia, sed observántibus deferúntur. Díximus in libro álio, in vídua illa, ad quam Elías diréctus est, typum Ecclésiæ præmíssum. Pópulus Ecclésiam congregávit, ut sequátur pópulus ille ex alienígenis congregátus. Pópulus ille ante leprósus, pópulus ille ante maculósus, priúsquam mýstico baptizarétur in flúmine: idem post sacraménta baptísmatis máculis córporis et mentis ablútus, jam non lepra, sed immaculáta virgo cœpit esse sine ruga.

R. Dixit Joseph úndecim frátribus suis: Ego sum Joseph, quem vendidístis in Ægýptum: adhuc vivit pater noster sénior, de quo dixerátis mihi?
* Ite, addúcite eum ad me, ut possit vívere.
V. Biénnium enim est, quod cœpit esse fames in terra: et adhuc restant anni quinque, quibus nec arári póterit, nec meti.
R. Ite, addúcite eum ad me, ut possit vívere.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Ite, addúcite eum ad me, ut possit vívere.

Collecta ad S. Hadrianum. Statio ad S. Marcum. 

The church of the deaconry of St Adrian is in the Forum in the former aula of the Senate. It was dedicated by Pope Honorius I (625-38) to the memory of this famous martyr of Nicomedia, who, during the Byzantine era, was the object of much devotion in Rome, where churches and monasteries were built in his honour.

The stational basilica de Pallacine, dedicated later on to St Mark the Evangelist, was erected by the Pope of that name (337-40), and is the only church in Rome sacred to the memory of this devoted disciple of St Paul and faithful interpreter of St Peter, who, besides sharing with these Apostles the first evangelization of the Eternal City, wrote his Gospel after their death, at the request of the faithful in Rome.

Under the high-altar of the titulus Marci rests the body of the founder with the relics of the martyrs Abdon and Sennen. We find ourselves here, as it were, in an Eastern sanctuary in the very heart of the city, with Mark the founder of the Patriarchate of Alexandria on the one hand-- for the Egyptian element was strong in Rome-- and the Persians Abdon and Sennen on the other. (Liber Sacramentorum)

... (B)y the 1st century, the Capitoline was filled with manifestations of Roman polytheism. Yet, according to ancient tradition, St. Mark began work on his gospel, while living in Rome as an aide to St. Peter, at the marshy base of this lofty hill. In a hovel dwarfed by grandiose pagan temples Mark wrote the succinct, sixteen-chapter account of the events that would eventually sweep away the ancient divinities. And in 336, during the reign of Constantine, Pope St. Mark built a church to his namesake on this site. As the low-lying area was subject to flooding, the Basilica of St. Mark required several restorations. The first church was replaced in the 9th century by Pope Gregory IV, who raised the basilica to its present level and turned it 180 degrees, to face the Capitoline.

Gregory IV also brought the relics of the Persian martyrs Abdon and Sennen to the basilica and built an annular crypt, still accessible, where pilgrims could venerate their remains. Above them, in the high altar, Pope St. Mark reposes in an urn of imperial porphyry. (Elizabeth Lev in Roman Pilgrimage)

M le Curé is celebrating Holy Mass this morning. It is still raining here. 

Introitus. Ps. 55, 5. In Deo laudábo verbum, in Dómino laudábo sermónem: in Deo sperábo, non timebo, quid fáciat mihi homo. Ps. ibid., 2. Miserére mei, Deus, quóniam conculcávit me homo: tota die bellans tribulávit me. ℣. Glória Patri.

Oratio. Córdibus nostris, quǽsumus, Dómine, grátiam tuam benígnus infúnde: ut, sicut ab escis carnálibus abstinémus; ita sensus quoque nostros a nóxiis retrahámus excéssibus. Per Dóminum.

Léctio libri Regum.
4 Reg. 5, 1-15.
In diébus illis: Náaman, princeps milítiæ regis Sýriæ, erat vir magnus apud dóminum suum, et honorátus: per illum enim dedit Dóminus salútem Sýriæ: erat autem vir fortis et dives, sed leprósus. Porro de Sýria egressi fúerant latrúnculi, et captivam dúxerant de terra Israel puéllam párvulam, quæ erat in obséquio uxoris Náaman, quæ ait ad dóminam suam: Utinam fuísset dóminus meus ad Prophétam, qui est in Samaría: profécto curásset eum a lepra, quam habet. Ingréssus est itaque Náaman ad dóminum suum, et nuntiávit ei, dicens: Sic et sic locúta est puélla de terra Israël. Dixítque ei rex Sýriæ: Vade, et mittam lítteras ad regem Israël. Qui cum proféctus esset, et tulísset secum decem talénta argénti, et sex mília áureos, et decemmutatória vestimentórum, détulit lítteras ad regem Israël in hæc verba: Cum accéperis epístolam hanc, scito, quod míserim ad te Náaman servum meum, ut cures eum a lepra sua. Cumque legísset rex Israël lítteras, scidit vestiménta sua, et ait: Numquid Deus ego sum, ut occídere possim et vivificáre, quia iste misit ad me, ut curem hóminem a lepra sua? animadvértite et vidéte, quod occasiónes quærat advérsum me. Quod cum audísset Eliséus vir Dei, scidísse videlícet regem Israël vestiménta sua, misit ad eum, dicens: Quare scidísti vestiménta tua? véniat ad me, et sciat esse prophétam in Israël. Venit ergo Náaman cum equis et cúrribus, et stetit ad óstium domus Eliséi: misítque ad eum Eliséus núntium, dicens: Vade, et laváre sépties in Jordáne, et recípiet sanitátem
caro tua, atque mundáberis. Iratus Náaman recedébat, dicens: Putábam, quod egrederétur ad me, et stans invocáret nomen Dómini, Dei sui, et tángeret manu sua locum lepræ, et curáret me. Numquid non melióres sunt Abana et Pharphar, flúvii Damásci, ómnibus aquis Israël, ut laver in eis, et munder? Cum ergo vertísset se, et abíret indígnans, accessérunt ad eum servi sui, et locúti sunt ei: Pater, et si rem grandem dixísset tibi Prophéta, certe fácere debúeras: quanto magis quia nunc dixit tibi: Laváre, et mundáberis? Descéndit, et lavit in Jordáne sépties, juxta sermónem viri Dei, et restitúta est caro ejus, sicut caro pueri párvuli, et mundátus est. Reversúsque ad virum Dei cum univérso comitátu suo, venit, et stetit coram eo, et ait: Vere scio, quod non sit álius Deus in univérsa terra, nisi tantum in Israël.

Graduale. Ps. 55, 9 et 2. Deus, vitam meam annuntiávi tibi: posuísti lácrimas meas in conspéctu tuo. ℣. Miserére mei, Dómine, quóniam conculcávit me homo: tota die bellans tribulávit me.

Tractus. Ps. 102, 10. Dómine, non secúndum peccáta nostra, quæ fécimus nos: neque secúndum iniquitátes nostras retríbuas nobis. ℣. Ps. 78, 8-9. Dómine, ne memíneris iniquitátum nostrarum antiquarum: cito antícipent nos misericórdiæ tuæ, quia páuperes facti sumus nimis. [Hic genuflectitur] ℣. Adjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 4, 23-30.
In illo témpore: Dixit Jesus pharisǽis: Utique dicétis mihi hanc similitúdinem: Médice, cura teípsum: quanta audívimus facta in Caphárnaum, fac et hic in pátria tua. Ait autem: Amen, dico vobis, quia nemo prophéta accéptus est in pátria sua. In veritáte dico vobis, multæ víduæ erant in diébus Elíæ in Israël, quando clausum est cœlum annis tribus et ménsibus sex, cum facta esset fames magna in omni terra: et ad nullam illarum missus est Elías, nisi in Sarépta Sidóniæ ad mulíerem viduam. Et multi leprósi erant in Israël sub Eliséo Prophéta: et nemo eórum mundátus est nisi Náaman Syrus. Et repléti sunt omnes in synagóga ira, hæc audiéntes. Et surrexérunt, et ejecérunt illum extra civitátem: et duxérunt illum usque ad supercílium montis, super quem cívitas illórum erat ædificáta, ut præcipitárent eum. Ipse autem tránsiens per médium illórum, ibat.

Offertorium. Ps. 54,2-3. Exáudi, Deus, oratiónem meam, et ne despéxeris deprecatiónem meam: inténde in me, et exáudi me.

Secreta. Munus, quod tibi, Dómine, nostræ servitútis offérimus, tu salutáre nobis pérfice sacraméntum. Per Dóminum.

Communio. Ps. 13, 7. Quis dabit ex Sion salutáre Israël? cum avértent Dóminus captivitátem plebis suæ, exsultábit Jacob, et lætábitur Israël.

Postcommunio. Præsta, quǽsumus, omnípotens et miséricors Deus: ut, quod ore contíngimus, pura mente capiámus. Per Dóminum.

Oratio super populum. Humiliáte cápita vestra Deo. Subvéniat nobis, Dómine, misericórdia tua: ut ab imminéntibus peccatórum nostrórum perículis, te mereámur protegénte éripi, te liberánte salvári. Per Dóminum.

LDVM