Ecce ancílla Dómini, fiat mihi secúndum verbum tuum...

Today is the feast of the Annunciation of Our Lady or, in the Pauline Rite, of Our Lord: it is the same event celebrated of Sacred History with more or less the same texts and lessons, as far as I recollect. I suppose that the changes were made because the innovators could make them. I have very little patience for such creatures today; I slept badly, was up late, and, while it is a beautiful bright morning after lots of rain yesterday and in the night, am feeling rather out of sorts. The Mass at the parish could have easily been (apart from the priest's homily, I mean) the Mass of Tuesday in the 16th week per annum instead of the day we celebrate Our Lord's Incarnation, the life-giving glory of Our Lady's fiat thereunto, and, traditionally, the anniversary of the Day of His Crucifixion. The Saturday post Dominicam IVam Quadragesimae is commemorated.

It is almost 1100 and am only now finishing listening to Mass from Barroux, tsk. 

Lectio 1
De Isaía Prophéta

Isa 7:10-15

10 Et adjécit Dóminus loqui ad Achaz, dicens:

11 Pete tibi signum a Dómino Deo tuo in profúndum inférni, sive in excélsum supra.

12 Et dixit Achaz: Non petam, et non tentábo Dóminum.

13 Et dixit: Audíte ergo, domus David: Numquid parum vobis est, moléstos esse homínibus, quia molésti estis et Deo meo?

14 Propter hoc dabit Dóminus ipse vobis signum. Ecce virgo concípiet, et páriet fílium, et vocábitur nomen ejus Emmánuel.

15 Butýrum et mel cómedet, ut sciat reprobáre malum, et elígere bonum.

R. Missus est Gábriel Angelus ad Maríam Vírginem desponsátam Joseph, núntians ei verbum; et expavéscit Virgo de lúmine: ne tímeas, María, invenísti grátiam apud Dóminum:
* Ecce concípies et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.
V. Dabit ei Dóminus Deus sedem David, patris ejus, et regnábit in domo Jacob in ætérnum.
R. Ecce concípies et páries, et vocábitur Altíssimi Fílius.

Lectio 2

Isa 11:1-5

1 Et egrediétur virga de radíce Jesse, et flos de radíce ejus ascéndet.

2 Et requiéscet super eum Spíritus Dómini: spíritus sapiéntiæ et intelléctus, spíritus consílii et fortitúdinis, spíritus sciéntiæ et pietátis;

3 Et replébit eum spíritus timóris Dómini: non secúndum visiónem oculórum judicábit, neque secúndum audítum áurium árguet:

4 Sed judicábit in justítia páuperes, et árguet in æquitáte pro mansuétis terræ: et percútiet terram virga oris sui, et spíritu labiórum suórum interfíciet ímpium.

5 Et erit justítia cíngulum lumbórum ejus: et fides cinctórium renum ejus.

R. Ave, María, grátia plena; Dóminus tecum:
* Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi: quod enim ex te nascétur Sanctum, vocábitur Fílius Dei.
V. Quómodo fiet istud, quóniam virum non cognósco? Et respóndens Angelus, dixit ei.
R. Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi: quod enim ex te nascétur Sanctum, vocábitur Fílius Dei.

Lectio 3

Isa 35:1-7

1 Lætábitur desérta et ínvia, et exsultábit solitúdo, et florébit quasi lílium.

2 Gérminans germinábit, et exsultábit lætabúnda et laudans: glória Líbani data est ei: decor Carméli et Saron, ipsi vidébunt glóriam Dómini, et decórem Dei nostri.

3 Confortáte manus dissolútas, et génua debília roboráte.

4 Dícite pusillánimis: Confortámini, et nolíte timére: ecce Deus vester ultiónem addúcet retributiónis: Deus ipse véniet, et salvábit vos.

5 Tunc aperiéntur óculi cæcórum, et aures surdórum patébunt.

6 Tunc sáliet sicut cervus claudus, et apérta erit lingua mutórum: quia scissæ sunt in desérto aquæ, et torréntes in solitúdine.

7 Et quæ erat árida, erit in stagnum, et sítiens in fontes aquárum.

R. Súscipe verbum, Virgo María, quod tibi a Dómino per Angelum transmíssum est: concípies et páries Deum páriter et hóminem,
* Ut benedícta dicáris inter omnes mulíeres.
V. Páries quidem fílium, et virginitátis non patiéris detriméntum: efficiéris grávida, et eris mater semper intácta.
R. Ut benedícta dicáris inter omnes mulíeres.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Ut benedícta dicáris inter omnes mulíeres.

Lectio 4

Sermo sancti Leónis Papæ

Sermo 2 de Nativ. Domini

Deus omnípotens et clemens, cujus natúra bónitas, cujus volúntas poténtia, cujus opus misericórdia est, statim ut nos diabólica malígnitas venéno suæ mortificávit invídiæ, prædestináta renovándis mortálibus suæ pietátis remédia, inter ipsa mundi primórdia præsignávit; denúntians serpénti futúrum semen mulíeris, quod nóxii cápitis elatiónem sua virtúte contéreret, Christum scílicet in carne ventúrum; Deum hominémque signans, qui natus ex Vírgine, violatórem humánæ propáginis incorrúpta nativitáte damnáret.

R. Ecce virgo concípiet, et páriet fílium, dicit Dóminus:

* Et vocábitur nomen ejus Admirábilis, Deus, Fortis.

V. Super sólium David, et super regnum ejus sedébit in ætérnum.

R. Et vocábitur nomen ejus Admirábilis, Deus, Fortis.

Lectio 5

Nam quia gloriabátur diábolus hóminem sua fraude decéptum divínis caruísse munéribus, et immortalitátis dote nudátum, duram mortis subísse senténtiam, seque in malis suis quoddam de prævaricatóris consórtio invenísse solátium; Deum quoque, justæ severitátis exigénte ratióne, erga hóminem, quem in tanto honóre condíderat, antíquam mutásse senténtiam: opus fuit, dilectíssimi, secréti dispensatióne consílii ut incommutábilis Deus, cujus volúntas non potest sua benignitáte privári, primam pietátis suæ dispositiónem sacraménto occultióre compléret; et homo diabólicæ iniquitátis versútia actus in culpam, contra Dei propósitum non períret.

R. Egrediétur virga de radíce Jesse, et flos de radíce ejus ascéndet:

* Et erit justítia cíngulum lumbórum ejus, et fides cinctórium renum ejus.

V. Et requiéscet super eum Spíritus Dómini: spíritus sapiéntiæ et intelléctus, spíritus consílii et fortitúdinis.

R. Et erit justítia cíngulum lumbórum ejus, et fides cinctórium renum ejus.

Lectio 6

Adveniéntibus ergo tempóribus, dilectíssimi, quæ redemptióni hóminum fúerant præstitúta, ingréditur hæc ínfima Jesus Christus, Dóminus noster, de cælésti sede descéndens, et a patérna glória non recédens, novo órdine, nova nativitáte generátus: novo órdine, quia, invisíbilis in suis, visíbilis factus est in nostris; incomprehensíbilis, vóluit comprehéndi; ante témpora manens, esse cœpit ex témpore; universitátis Dóminus servílem formam, obumbráta majestátis suæ dignitáte, suscépit; impassíbilis Deus, non dedignátus est homo esse passíbilis; et immortális, mortis légibus subjacére.

R. Sancta et immaculáta virgínitas, quibus te láudibus éfferam, néscio:

* Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulísti.

V. Benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui.

R. Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulísti.

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Quia quem cæli cápere non póterant, tuo grémio contulísti.

Lectio 7

Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam

Luc 1:26-38

In illo témpore: Missus est Angelus Gábriel a Deo in civitátem Galilǽæ, cui nomen Názareth, ad Vírginem desponsátam viro, cui nomen erat Joseph, de domo David, et nomen Vírginis María. Et réliqua.

Homilía sancti Ambrósii Epíscopi

Liber 2 in Lucam

Latent quidem divína mystéria, nec fácile, juxta prophéticum dictum, quisquam hóminum potest scire consílium Dei. Sed tamen ex céteris factis, atque præcéptis Dómini Salvatóris póssumus intellégere, et hoc propensióris fuísse consílii, quod ea potíssimum elécta est, ut Dóminum páreret, quæ erat desponsáta viro. Cur autem non ántequam desponsarétur, impléta est? Fortásse ne dicerétur quod concéperat ex adultério.

R. Congratulámini mihi, omnes qui dilígitis Dóminum: quia cum essem párvula, plácui Altíssimo,

* Et de meis viscéribus génui Deum et hóminem.

V. Beátam me dicent omnes generatiónes, quia ancíllam húmilem respéxit Deus.

R. Et de meis viscéribus génui Deum et hóminem.

Lectio 8

Et ingréssus ad eam Angelus. Disce vírginem móribus, disce vírginem verecúndia, disce oráculo, disce mystério. Trepidáre vírginum est, et ad omnes viri affátus veréri. Discant mulíeres propósitum pudóris imitári. Sola in penetrálibus, quam nemo virórum víderit, solus Angelus repérerit: sola sine cómite, sola sine teste, ne quo degénere depravarétur affátu, ab Angelo salutátur.

R. Gaude, María Virgo, cunctas hǽreses sola interemísti, quæ Gabriélis Archángeli dictis credidísti:

* Dum Virgo Deum et hóminem genuísti, et post partum, Virgo, invioláta permansísti.

V. Beáta es quæ credidísti: quia perfécta sunt ea, quæ dicta sunt tibi a Dómino.

R. Dum Virgo Deum et hóminem genuísti, et post partum, Virgo, invioláta permansísti.

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Dum Virgo Deum et hóminem genuísti, et post partum, Virgo, invioláta permansísti.

Lectio 9

Commemoratio Feriae

Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem

Joannes 8:12-20

In illo témpore: Locútus est Jesus turbis Judæórum, dicens: Ego sum lux mundi: qui séquitur me, non ámbulat in ténebris, sed habébit lumen vitæ. Et réliqua.

Homilía sancti Augustíni Epíscopi

Tract. 34 in Joannem, post init.

Quod ait Dóminus: Ego sum lux mundi: clarum puto esse eis, qui habent óculos, unde hujus lucis partícipes fiant: qui autem non habent óculos, nisi in sola carne, mirántur quod dictum est a Dómino Jesu Christo: Ego sum lux mundi. Et forte non desit qui dicat apud semetípsum: Numquid forte Dóminus Christus est sol iste, qui ortu et occásu péragit diem? Non enim defuérunt hærétici, qui ista sensérunt. Manichǽi solem istum óculis cárneis visíbilem, expósitum et públicum non tantum homínibus, sed étiam pecóribus ad vidéndum, Christum Dóminum esse putavérunt.

Collecta ad S. Adrianum. Statio ad S. Mariam Maiorem. 

The 'Feast of the Annunciation to the Blessed Virgin

Mary of the Divine Incarnation' was the ancient title of this festival in the various medieval Sacramentaries and Martyrologies, from which we gather that, originally, it was considered as a feast of our Saviour, rather than of the Blessed Virgin.

Yes, yes; while I have no trouble recognising this fact yet I reprehend the lamentable nonsense of the liturgical innovators after the late Council-- there was no convincing reason to chop about the edges of today's feast: 'catechesis not mutilation', would have been my motto had I the misfortune to live through those awful days, all the more awful because they were misapprehended as 'joyful'. 

The date of March 25 was not fixed arbitrarily, but arises from that of the Nativity, which occurs nine months later, and even as early as the 7th century the first date was supported by so venerable and universal a tradition that, when the Council of Trullo in 692 forbade the celebration of the feast of any martyr during Lent, it made a special exception for that of the Incarnation of our Lord on March 25. We know that, to this day, the Greeks suspend the daily celebration of the divine Sacrifice during the Lenten fast, except on Saturdays, Sundays, and March 25, unlike the ancient Spanish rite, which, in order to avoid this liturgical concession in favour of the feast of the Incarnation of our Lord, transfers it from the spring to the winter equinox about a week before Christmas.

It cannot be denied that whilst the spirit of the Liturgy is already intent upon the contemplation of the mystical Lamb of God immolated upon Calvary on the eve of the Pasch, it appears a somewhat sudden and violent change to turn abruptly in the middle of Lent from the Cross to the joyful mysteries of the House of Nazareth. But, of greater weight than all these considerations, which are largely of a subjective nature, is the solemn event and the historic date of March 25, which inaugurates the New Testament; so much so that, in the early Middle Ages, it was regarded among Christian nations as the true commencement of the civil year.

It appears that, at Constantinople, the feast was already kept in the time of Proclus, who died in 446, but in the West it appears later, for it is not to be found in the Gallican Missal, and is included only in the Gelasian and Gregorian  Sacramentaries of the early Carlovingian period. At Rome all indication of it is wanting in the Wurzburg List of Gospels, while from the Liber Pontificalis we only learn that it was Sergius I who ordered it to be celebrated with due solemnity i.e. with a grand stational procession from the deaconry of St Adrian to St Mary Major. This custom was long maintained, and the Ordines Romani of the 12th century describe at length the majestic ceremony which took place on this day, in exact resemblance to that other festival on February 2, of which we have previously spoken i.e. that of the Hypapante of the Byzantines. (Liber Sacramentorum)

A Solemn High Mass was sung at Saint-Eugène this morning. Fr Jean-Christophe de Nadaï, a Dominican friar, I believe, is celebrant; Fr Grodziski is deacon, but I'm not sure who the subdeacon is.  

It is snowing for Our Lady's Day, ha; at the noon Angelus. This lasted perhaps 20 minutes. 

Introitus. Ps.44, 13, 15 et 16. 26:45 Vultum tuum deprecabúntur omnes dívites plebis: adducántur Regi Vírgines post eam: próximæ ejus adducántur tibi in lætítia et exsultatióne. Ps. ib., 2. Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego ópera mea Regi. V. Glória Patri.

Oratio. Deus, qui de beátæ Maríæ Vírginis útero Verbum tuum, Angelo nuntiánte, carnem suscípere voluísti: præsta supplícibus tuis; ut, qui vere eam Genetrícem Dei crédimus, ejus apud te intercessiónibus adjuvémur. Per eúndem Dóminum.

Oratio. Fiat, Dómine, quǽsumus, per grátiam tuam fructuósus nostræ devotiónis afféctus : quia tunc nobis próderunt suscépta ieiúnia, si tuæ sint plácita pietáti. Per Dóminum nostrum.

Léctio Isaíæ Prophétæ.
Is. 7, 10-15.
In diébus illis: Locútus est Dóminus ad Achaz, dicens: Pete tibi signum a Dómino, Deo tuo, in profúndum inférni, sive in excélsum supra. Et dixit Achaz: Non petam ei non tentábo Dóminum. Et dixit: Audíte ergo, domus David: Numquid parum vobis est, moléstos esse homínibus, quia molésti estis et Deo meo? Propter hoc dabit Dóminus ipse vobis signum. Ecce, Virgo concípiet et páriet fílium, et vocábitur nomen ejus Emmánuel. Butýrum ei mel cómedet, ut sciat reprobáre malum et elígere bonum.

Graduale. Ps. 44, 3 et 5. 38:46 Diffúsa est grátia in lábiis tuis: proptérea benedíxit te Deus in ætérnum. V. Propter veritátem et mansuetúdinem et justítiam: et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.

Tractus. Ibid., 11 et 12. 42:01 Audi, fília, et vide, et inclína aurem tuam: quia concupívit Rex speciem tuam. V. Ibid., 13 et 10. Vultum tuum deprecabúntur omnes dívites plebis: fíliæ regum in honóre tuo. V. Ibid., 15-16. Adducántur Regi Vírgines post eam: próximæ ejus afferéntur tibi. V. Adducántur in lætítia et exsultatióne: adducántur in templum Regis.

+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam. 

Luc. 1, 26-38.

In illo témpore: Missus est Angelus Gábriel a Deo in civitátem Galilǽæ, cui nomen Názareth, ad Vírginem desponsátam viro, cui nomen erat Joseph, de domo David, et nomen Vírginis María. Ei ingréssus Angelus ad eam, dixit: Ave, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus. Quæ cum audísset, turbáta est in sermóne ejus: et cogitábat, qualis esset ista salutátio. Et ait Angelus ei: Ne tímeas, María, invenísti enim grátiam apud Deum: ecce, concípies in útero et páries fílium, et vocábis nomen ejus Jesum. Hic erit magnus, et Fílius Altíssimi vocábitur, et dabit illi Dóminus Deus sedem David, patris ejus: et regnábit in domo Jacob in ǽtérnum, et regni ejus non erit finis. Dixit autem María ad Angelum: Quómodo fiet istud, quóniam virum non cognósco? Et respóndens Angelus, dixit ei: Spíritus Sanctus supervéniet in te, et virtus Altíssimi obumbrábit tibi. Ideóque et quod nascétur ex te Sanctum, vocábitur Fílius Dei. Et ecce, Elísabeth, cognáta tua, et ipsa concépit fílium in senectúte sua: et hic mensis sextus est illi, quæ vocátur stérilis: quia non erit impossíbile apud Deum omne verbum. Dixit autem María: Ecce ancílla Dómini, fiat mihi secúndum verbum tuum.

Fr de Nadaï certainly has the voice of a preacher! It appears also that he is an expert on Pascal, the 400th anniversary of whose birth is in June. And, quite properly, he venerates the Names of Our Lord and Our Lady when he pronounces them. 

Offertorium. Luc. l, 28 et 42. 56:40  Ave, Maria, grátia plena; Dominus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui.

Secreta. In méntibus nostris, quǽsumus, Dómine, veræ fídei sacraménta confírma: ut, qui concéptum de Vírgine Deum verum et hóminem confitémur; per ejus salutíferæ resurrectiónis poténtiam, ad ætérnam mereámur perveníre lætítiam. Per eúndem Dóminum nostrum.

Secreta. Oblatiónibus nostris, quǽsumus, Dómine, placáre suscéptis: et ad te nostras etiam rebélles compélle propítius voluntátes. Per Dóminum.

Fr de N. must be accustomed to saying the Pauline Rite in Latin, since he pronounced aloud the Orate, fratres, ut meum ac vestrum sacrificium etc (to which a surprising number of voices responded as one does in that Rite: Suscípiat Dóminus sacrifícium de mánibus tuis etc). There were no audible gasps of horror, ahem. In the Traditional Mass, the celebrant pronounces aloud only the words Orate, fratres before continuing in a low voice, in which low voice also the server alone responds Suscipiat etc.

Someone must have received his or her First Communion at this Mass? since an houseling cloth held by two acolytes was detectible (it is ordinarily only on the altar rail). There is certainly a new cohort of servers who are learning their tasks, ahem. 

Communio. Is. 7, 14. 1:24:50 Ecce, Virgo concípiet et páriet fílium: et vocábitur nomen ejus Emmánuel.

Postcommunio. Grátiam tuam, quǽsumus, Dómine, méntibus nostris infúnde: ut, qui. Angelo nuntiánte, Christi Fílii tui incarnatiónem cognóvimus; per passiónem ejus et crucem, ad resurrectiónis glóriam perducámur. Per eúndem Dóminum nostrum.

Postcommunio. Tua nos, quǽsumus, Dómine, sancta puríficent: et operatióne sua tibi plácitos esse perfíciant. Per Dóminum.

LDVM