Caiphas dixit eis: Vos nescítis quidquam, nec cogitátis, quia expédit vobis, ut unus moriátur homo pro pópulo, et non tota gens péreat...

Today is the Friday in Passion Week, the proper Mass of which is Miserere mihi Domine quoniam tribulor; from 1910 through 1954 the feast of Our Lady's Seven Sorrows, Stabant iuxta Crucem, was celebrated as proper to the day. At Barroux, the monks sang Stabant, commemorating Miserere mihi; at Saint-Eugène the priest will say Miserere mihi with commemoration of Stabant. Am having to go out later and so must fuss about making myself presentable, tsk.

Today, the Sacred Liturgy begins to proclaim for us the events of Our Lord's Passion, not only in types and prefigurement (as it has done throughout the Lenten season), but in the direct recounting of the Sacred History. (I like to think I would have noticed this myself but the fact is that Dr DiPippo discussed it in an article at New Liturgical Movement yesterday or the day before.) 

The Saint-E. YouTube channel is showing that Mass was said already eight hours ago. I remember that a notification popped up last night (so more like twelve hours? ago); I presumed it was a glitch. The video recording supposedly made at 0130 is entirely blank which is certainly a glitch, ha. Will turn YouTube on at 1000, in half an hour or so, and we shall see. 

The Mass at 1000 is streaming as usual.

Today is an appropriate day to listen to Dietrich Buxtehude's Membra Jesu nostri BuxWV 75. 

Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Joánnem
Joannes 11:47-54
In illo témpore: Collegérunt pontífices et pharisǽi concílium advérsus Jesum, et dicébant: Quid fácimus, quia hic homo multa signa facit? Et réliqua.

Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Tract. 49 in Joannem, sub finem
Pontífices et pharisǽi sibi consulébant: nec tamen dicébant: Credámus. Plus enim pérditi hómines cogitábant, quómodo nocérent, ut pérderent, quam quómodo sibi consúlerent, ne perírent: et tamen timébant, et quasi consulébant. Dicébant enim: Quid fácimus, quia hic homo multa signa facit? Si dimíttimus eum sic, omnes credent in eum: et vénient Románi, et tóllent nostrum locum et gentem. Temporália pérdere timuérunt, et vitam ætérnam non cogitavérunt, ac sic utrúmque amisérunt.

R. Deus meus es tu, ne discédas a me:
* Quóniam tribulátio próxima est, et non est qui ádjuvet.
V. Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: ad defensiónem meam áspice.
R. Quóniam tribulátio próxima est, et non est qui ádjuvet.

Lectio 2
Nam et Románi post Dómini passiónem et glorificatiónem tulérunt eis et locum et gentem, expúgnando et transferéndo: et illud eos séquitur, quod álibi dictum est: Fílii autem regni hujus ibunt in ténebras exterióres. Hoc autem timuérunt, ne, si omnes in Christum créderent, nemo remanéret, qui advérsus Romános civitátem Dei templúmque defénderet: quóniam contra ipsum templum, et contra suas patérnas leges doctrínam Christi esse sentiébant.

R. In te jactátus sum ex útero, de ventre matris meæ Deus meus es tu, ne discédas a me:
* Quóniam tribulátio próxima est, et non est qui ádjuvet.
V. Salva me ex ore leónis, et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
R. Quóniam tribulátio próxima est, et non est qui ádjuvet.

Lectio 3
Unus autem ex ipsis Cáiphas, cum esset Póntifex anni illíus, dixit eis: Vos nescítis quidquam, nec cogitátis, quia éxpedit vobis ut unus moriátur homo pro pópulo, et non tota gens péreat. Hoc autem a semetípso non dixit: sed cum esset póntifex anni illíus, prophetávit. Hic docémur, étiam hómines malos prophetíæ spíritu futúra prædícere: quod tamen Evangelísta divíno tríbuit sacraménto, quia póntifex fuit, id est summus sacérdos.

R. In próximo est tribulátio mea, Dómine, et non est qui ádjuvet; ut fódiant manus meas et pedes meos: líbera me de ore leónis,
* Ut enárrem nomen tuum frátribus meis.
V. Erue a frámea, Deus, ánimam meam, et de manu canis únicam meam.
R. Ut enárrem nomen tuum frátribus meis.
Gloria omittitur
R. In próximo est tribulátio mea, Dómine, et non est qui ádjuvet; ut fódiant manus meas et pedes meos: líbera me de ore leónis, * Ut enárrem nomen tuum frátribus meis.

Statio ad S. Stephanum in Cœlio monte

M le Curé  is celebrating today's Holy Mass.

Introitus. Ps. 30, 10, 16 et 18. 20:05 [Stabant iuxta Crucem] Miserére mihi, Dómine, quóniam tríbulor: líbera me, et éripe me de mánibus inimicórum meórum et a persequéntibus me: Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te. Ps. ib., 2. In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: in justítia tua libera me. Miserére mihi.

Oratio. Córdibus nostris, quǽsumus, Dómine, grátiam tuam benígnus infúnde: ut peccáta nostra castigatióne voluntária cohibéntes, temporáliter pótius macerémur, quam súppliciis deputémur ætérnis. Per Dóminum.

Oratio. Deus, in cujus passióne, secúndum Simeónis prophetíam, dulcíssimam ánimam gloriósæ Vírginis et Matris Maríæ dolóris gladius pertransívit: concéde propítius; ut, qui transfixiónem ejus et passiónem venerándo recólimus, gloriósis méritis et précibus ómnium Sanctórum Cruci fidéliter astántium intercedéntibus, passiónis tuæ efféctum felícem consequámur: Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Léctio Jeremíæ Prophétæ.
Jer. 17, 13-18.
In diébus illis: Dixit Jeremías: Dómine, omnes, qui te derelínquunt, confundéntur: recedéntes a te in terra scribéntur: quóniam dereliquérunt venam aquárum vivéntium Dóminum. Sana me, Dómine, et sanábor: salvum me fac, et salvus ero: quóniam laus mea tu es. Ecce, ipsi dicunt ad me: Ubi est verbum Dómini? Véniat. Et ego non sum turbátus, te pastórem sequens: et diem hóminis non desiderávi, tu scis. Quod egréssum est de lábiis meis, rectum in conspéctu tuo fuit. Non sis tu mihi formídini, spes mea tu in die afflictiónis. Confundántur, qui me persequúntur, et non confúndar ego: páveant illi, et non páveam ego. Induc super eos diem afflictiónis, et dúplici contritióne cóntere eos, Dómine, Deus noster.

Graduale. Ps. 34, 20 et 22. 31:39 [Dolorosa] Pacífice loquebántur mihi inimíci mei: et in ira molésti erant mihi. ℣. Vidísti, Dómine, ne síleas: ne discédas a me.

Tractus. Ps. 102, 10. 34:26 [Stabat Sancta Maria] Dómine, non secúndum peccáta nostra, quæ fécimus nos: neque secúndum iniquitátes nostras retríbuas nobis. ℣. Ps. 78, 8-9. Dómine, ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum: cito antícipent nos misericórdiæ tuæ, quia páuperes facti sumus nimis. (Hic genuflectitur) ℣. Adjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum.

Sequentia. 37:02 [Stabat Mater]

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Joánnem.
Joann. 11, 47-54.
In illo témpore: Collegérunt pontífices et pharisǽi concílium advérsus Jesum, et dicébant: Quid fácimus, quia hic homo multa signa facit? Si dimíttimus eum sic, omnes credent in eum: et vénient Románi, et tollent nostrum locum et gentem. Unus autem ex ipsis, Cáiphas nómine, cum esset póntifex anni illíus, dixit eis: Vos nescítis quidquam, nec cogitátis, quia expédit vobis, ut unus moriátur homo pro pópulo, et non tota gens péreat. Hoc autem a semetípso non dixit: sed cum esset póntifex anni illíus, prophetávit, quod Jesus moritúrus erat pro gente, et non tantum pro gente, sed ut fílios Dei, qui erant dispérsi, congregáret in unum. Ab illo ergo die cogitavérunt, ut interfícerent eum. Jesus ergo jam non in palam ambulábat apud Judǽos: sed ábiit in regiónem juxta desértum, in civitátem, quæ dícitur Ephrem, et ibi morabátur cum discípulis suis.

The Gospel (John 11,47-54) relates how the Sanhedrim assembled to devise the death of Jesus, Caiphas, turning arrogantly to the rest, taunts them with their ignorance: Vos nescitis quidquam nec cogitatis; but in prophesying the death of Christ and declaring it to be expedient, he speaks, not of himself, but as high priest, for God never fails to grant the graces necessary to our state. Whosoever is permitted to hold the office of superior, speaks in the name of God, even though he be as Caiphas. Jesus, then, must die for all mankind; Caiphas has spoken thus in prophecy, being moved thereto by the power of the Holy Ghost, quite otherwise than was intended by the crafty high priest himself. Christ is to die in order to bring together all the children of God dispersed throughout the world in one great family, which shall be neither Jew nor Greek nor Gentile, but only one holy Catholic Church, the Ecclesia Sancta Dei.

Stephen, the titular saint of today’s station, receives this last wish of his divine Master, and boldly announces it to the Hellenist Synagogues of Jerusalem. The holy deacon himself falls a victim to the nationalist fury of the Jews, but the result of his last prayer will be the conversion of Paul, that Apostle who will proclaim the catholicity of the Christian faith far beyond the confines of Palestine. Jesus therefore died, not for the Jews alone, but also for the Gentiles.

Let us not therefore take too much into account geographical boundaries or mere nationality. God calls His own from the uttermost parts of the earth, and His grace makes us all brothers. Even those who today profess a different faith from our own may be converted and return tomorrow to the bosom of the Church. We should therefore lay aside our prejudices, and be careful not to despise anyone nor to despair of another’s conversion, however unlikely it may appear. God holds the souls of all men in his hands,

and we should welcome with open arms those whom he has brought back from a long way off, remembering how we, too, had once strayed far away, but are now converted to the Shepherd of our souls. (Liber Sacramentorum)

Offertorium. Ps. 118, 12, 121 et 42. 44:23 [Recordare, Virgo, Mater Dei] Benedíctus es, Dómine, doce me justificatiónes tuas: et non tradas calumniántibus me supérbis: et respondébo exprobrántibus mihi verbum.

Secreta. Pæsta nobis, miséricors Deus: ut digne tuis servíre semper altáribus mereámur; et eórum perpétua participatióne salvári. Per Dóminum.

Secreta. Offérimus tibi preces et hóstias, Dómine Iesu Christe, humíliter supplicántes: ut, qui Transfixiónem dulcíssimi spíritus beátæ Maríæ, Matris tuæ, précibus recensémus; suo suorúmque sub Cruce Sanctórum consórtium multiplicáto piíssimo intervéntu, méritis mortis tuæ, méritum cum beátis habeámus: Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Communio. Ps. 26, 12. 1:11:30 [Felices sensus beátæ Maríæ Vírginis] Ne tradíderis me. Dómine, in animas persequéntium me: quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.

Postcommunio. Sumpti sacrifícii, Dómine, perpetua nos tuítio non derelínquat: et nóxia semper a nobis cuncta depéllat. Per Dóminum.

Postcommunio. Sacrifícia, quæ súmpsimus, Dómine Iesu Christe, Transfixiónem Matris tuæ et Vírginis devóte celebrántes: nobis ímpetrent apud cleméntiam tuam omnis boni salutáris efféctum: Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Oratio super populum. Humiliáte cápita vestra Deo. Concéde, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui protectiónis tuæ grátiam quǽrimus, liberáti a malis ómnibus, secúra tibi mente serviámus. Per Dóminum.

+ + +

I will (after deciding, yes, and then deciding, no) add the complete texts of the Mass Stabant here, after all. If Divinum Officium is accurate as usual, this is the form used after Divino afflatu and until the Pius XII messings about in 1955.

Introitus. Joann 19:25. Stabant juxta Crucem Jesu Mater ejus, et soror Matris ejus, María Cléophæ, et Salóme et María Magdaléne. Joann 19:26-27. Múlier, ecce fílius tuus: dixit Jesus; ad discípulum autem: Ecce Mater tua. V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. R. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in sǽcula sæculórum. Amen. Stabant juxta Crucem Jesu Mater ejus, et soror Matris ejus, María Cléophæ, et Salóme et María Magdaléne.

Oratio. Deus, in cujus passióne, secúndum Simeónis prophetíam, dulcíssimam ánimam gloriósæ Vírginis et Matris Maríæ dolóris gladius pertransívit: concéde propítius; ut, qui transfixiónem ejus et passiónem venerándo recólimus, gloriósis méritis et précibus ómnium Sanctórum Cruci fidéliter astántium intercedéntibus, passiónis tuæ efféctum felícem consequámur: Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Léctio libri Judith.
Judith 13:22, 23-25.
Benedíxit te Dóminus in virtúte sua, quia per te ad níhilum redégit inimícos nostros. Benedícta es tu, fília, a Dómino, Deo excélso, præ ómnibus muliéribus super terram. Benedíctus Dóminus, qui creávit cœlum et terram: quia hódie nomen tuum ita magnificávit, ut non recédat laus tua de ore hóminum, qui mémores fúerint virtútis Dómini in ætérnum, pro quibus non pepercísti ánimæ tuæ propter angústias et tribulatiónem géneris tui, sed subvenísti ruínæ ante conspéctum Dei nostri.

Graduale. Dolorósa et lacrimábilis es, Virgo María, stans juxta Crucem Dómini Jesu, Fílii tui, Redemptóris. V. Virgo Dei Génitrix, quem totus non capit orbis, hoc crucis fert supplícium, auctor vitæ factus homo.

Tractus. Stabat sancta María, cœli Regína et mundi Dómina, juxta Crucem Dómini nostri Jesu Christi dolorósa. Thren 1:12. O vos omnes, qui tránsitis per viam, atténdite et vidéte, si est dolor sicut dolor meus.

Sequentia.

Stabat Mater dolorósa
Juxta Crucem lacrimósa,
Dum pendébat Fílius.

Cujus ánimam geméntem,
Contristátam et doléntem
Pertransívit gládius.

O quam tristis et afflícta
Fuit illa benedícta
Mater Unigéniti!

Quæ mærébat et dolébat,
Pia Mater, dum vidébat
Nati pœnas íncliti.

Quis est homo, qui non fleret,
Matrem Christi si vidéret
In tanto supplício?

Quis non posset contristári,
Christi Matrem contemplári
Doléntem cum Fílio?

Pro peccátis suæ gentis
Vidit Jesum in torméntis
Et flagéllis súbditum.

Vidit suum dulcem
Natum Moriéndo desolátum,
Dum emísit spíritum.

Eja, Mater, fons amóris,
Me sentíre vim dolóris
Fac, ut tecum lúgeam.

Fac, ut árdeat cor meum
In amándo Christum Deum,
Ut sibi compláceam.


Sancta Mater, istud agas,
Crucifixi fige plagas
Cordi meo válida.

Tui Nati vulneráti,
Tam dignáti pro me pati,
Pœnas mecum dívide.

Fac me tecum pie flere,
Crucifíxo condolére,
Donec ego víxero.

Juxta Crucem tecum stare
Et me tibi sociáre
In planctu desídero.

Virgo vírginum præclára.
Mihi jam non sis amára:
Fac me tecum plángere.

Fac, ut portem Christi mortem,
Passiónis fac consórtem
Et plagas recólere.

Fac me plagis vulnerári,
Fac me Cruce inebriári
Et cruóre Fílii.

Flammis ne urar succénsus,
Per te, Virgo, sim defénsus
In die judícii.

Christe, cum sit hinc exíre.
Da per Matrem me veníre
Ad palmam victóriæ.

Quando corpus moriétur,
Fac, ut ánimæ donétur
Paradísi glória.
Amen.

+︎ Sequentia sancti Evangélii secúndum Joánnem. 
Joann 19:25-27
In illo témpore: Stabant juxta Crucem Jesu Mater ejus, et soror Matris ejus, María Cléophæ, et María Magdaléne. Cum vidísset ergo Jesus Matrem, et discípulum stantem, quem diligébat, dicit Matri suæ: Múlier, ecce fílius tuus. Deinde dicit discípulo: Ecce Mater tua. Et ex illa hora accépit eam discípulus in sua.

Offertorium. Jer 18:20. Recordáre, Virgo, Mater Dei, dum stéteris in conspéctu Dómini, ut loquáris pro nobis bona, et ut avértat indignatiónem suam a nobis.

Secreta. Offérimus tibi preces et hóstias, Dómine Jesu Christe, humíliter supplicántes: ut, qui Transfixiónem dulcíssimi spíritus beátæ Maríæ, Matris tuæ, précibus recensémus; suo suorúmque sub Cruce Sanctórum consórtium multiplicáto piíssimo intervéntu, méritis mortis tuæ, méritum cum beátis habeámus: Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

Praefatio de Sancta Cruce. Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: Qui salútem humáni géneris in ligno Crucis constituísti: ut, unde mors oriebátur, inde vita resúrgeret: et, qui in ligno vincébat, in ligno quoque vincerétur: per Christum, Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut admítti júbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicéntes...

Communio. Felices sensus beátæ Maríæ Vírginis, qui sine morte meruérunt martýrii palmam sub Cruce Dómini.

Postcommunio. Sacrifícia, quæ súmpsimus, Dómine Jesu Christe, Transfixiónem Matris tuæ et Vírginis devóte celebrántes: nobis ímpetrent apud cleméntiam tuam omnis boni salutáris efféctum: Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.

LDVM