At ille dixit: Quinímmo beáti, qui áudiunt verbum Dei, et custódiunt illud...

It is the 3rd Sunday in Lent, Oculi mei semper ad Dominum; a movingly beautiful Introit if ever there was one. 

Am reminded to be puzzled this morning. At Barroux, the monks sing Terce daily and then the Introit; on Sundays, the Asperges precedes the Introit and after it, rather than proceeding directly to the Introit of the Mass, there are a couple of other antiphons sung: why? but I always forget to investigate after the Sunday morning has passed. There is 'nothing that happens' between Terce and Mass in my own experience of monastic liturgy but, who knows. 

The video recording of Holy Mass at Saint-Eugène seems to be available. 




The livret for today is here, and the page at Liturgia is here. I see that Dr Ratovondrahety is still absent (his substitute is Vladimir Saakian), that the Petites Chantres are singing today, and that M D'Oliveira with his violoncelle is in the choir loft. 


Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 11:14-28
In illo témpore: Erat Jesus eíciens dæmónium, et illud erat mutum. Et cum ejecísset dæmónium, locútus est mutus, et admirátæ sunt turbæ. Et réliqua.

Homilía sancti Bedæ Venerábilis Presbýteri
Lib. 4, cap. 48, in cap. 11 Lucæ
Dæmoníacus iste apud Matthǽum non solum mutus, sed et cæcus fuísse narrátur: curatúsque dícitur a Dómino, ita ut loquerétur, et vidéret. Tria ergo signa simul in uno hómine perpetráta sunt: cæcus videt, mutus lóquitur, posséssus a dǽmone liberátur. Quod et tunc quidem carnáliter factum est, sed et quotídie complétur in conversióne credéntium: ut, expúlso primum dǽmone, fídei lumen aspíciant; deínde ad laudes Dei tacéntia prius ora laxéntur. Quidam autem ex eis dixérunt: in Beélzebub príncipe dæmoniórum éicit dæmónia. Non hæc áliqui de turba, sed pharisǽi calumniabántur, et scribæ, sicut álii Evangelístæ testántur.

R. Mérito hæc pátimur, quia peccávimus in fratrem nostrum, vidéntes angústias ánimæ ejus, dum deprecarétur nos, et non audívimus:
* Idcírco venit super nos tribulátio.
V. Dixit Ruben frátribus suis: Numquid non dixi vobis, Nolíte peccáre in púerum; et non audístis me?
R. Idcírco venit super nos tribulatio.


Lectio 8
Turbis quippe, quæ minus eruditæ videbántur, Dómini semper facta mirántibus; illi contra, vel negare hæc, vel quæ negare nequíverant, sinistra interpretatióne pervertere laborábant: quasi non hæc divinitátis, sed immundi spíritus ópera fuíssent. Et alii tentántes, signum de cælo quærébant ab eo. Vel in morem Elíæ ignem de sublimi veníre cupiébant; vel in similitúdinem Samuelis témpore æstivo mugire tonítrua, coruscare fúlgura, imbres rúere: quasi non possent et illa calumniari, et dicere, ex occúltis et variis áëris passiónibus accidisse. At tu, qui calumniáris ea, quæ óculis vides, manu tenes, utilitate sentis; quid féceris de iis, quæ de cælo venerint? Utique respondebis, et magos in Ægypto multa signa fecisse de cælo.

R. Dixit Ruben frátribus suis: Numquid non dixi vobis, Nolíte peccáre in púerum, et non audístis me?
* En sanguis ejus exquíritur.
V. Mérito hæc pátimur, quia peccávimus in fratrem nostrum, vidéntes angústias ánimæ ejus, dum deprecarétur nos, et non audívimus.
R. En sanguis ejus exquíritur.


Lectio 9
Ipse autem ut vidit cogitatiónes eórum, dixit eis: Omne regnum in seípsum divisum desolábitur, et domus supra domum cadet. Non ad dicta, sed ad cogitáta respóndit: ut vel sic compelleréntur credere poténtiæ ejus, qui cordis videbat occúlta. Si autem omne regnum in seípsum divisum desolátur; ergo Patris et Fílii et Spíritus Sancti regnum non est divisum; quod sine ulla contradictióne, non áliquo impulsu desolándum, sed æterna est stabilitáte mansurum. Si autem sátanas in seípsum divisus est: quómodo stabit regnum ipsíus, quia dícitis, in Beélzebub ejicere me dæmónia? Hoc dicens, ex ipsórum confessióne volebat intelligi, quod in eum non credendo, in regno diaboli esse elegíssent, quod útique advérsum se divisum stare non posset.

R. Lamentabátur Jacob de duóbus fíliis suis: Heu me, dolens sum de Joseph pérdito, et tristis nimis de Bénjamin ducto pro alimóniis:
* Precor cæléstem Regem, ut me doléntem nímium fáciat eos cérnere.
V. Prostérnens se Jacob veheménter cum lácrimis pronus in terram, et adórans ait.
R. Precor cæléstem Regem, ut me doléntem nímium fáciat eos cérnere.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Precor cæléstem Regem, ut me doléntem nímium fáciat eos cérnere.


Statio ad S. Laurentium extra muros


M le Abbé Grodziski was the celebrant today; the closest server got a good shower at the Asperges. We never do have the Asperges at the Pauline Rite Mass in Latin-- I suppose that the 'Saturday evening vigil' would be stretching the rubrics a step too far (I don't know; I believe the Asperges is meant to be reserved for the principal Mass of a Sunday). 

Introitus. Ps. 24, 15-16. Oculi mei semper ad Dóminum, quia ipse evéllet de láqueo pedes meos: réspice in me, et miserére mei, quóniam únicus et pauper sum ego. Ps. ibid., 1-2. Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: Deus meus, in te confído, non erubéscam, ℣. Glória Patri.




Oratio. Quǽsumus, omnípotens Deus, vota humílium réspice: atque, ad defensiónem nostram, déxteram tuæ majestátis exténde. Per Dóminum.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Ephésios.
Ephes. 5, 1 9.

Fratres: Estote imitatores Dei, sicut fílii caríssimi: et ambuláte in dilectióne, sicut et Christus dilexit nos, et tradidit semetipsum pro nobis oblatiónem, et hostiam Deo in odorem suavitátis. Fornicatio autem et omnis immunditia aut avaritia nec nominetur in vobis, sicut decet sanctos: aut turpitudo aut stultiloquium aut scurrilitas, quæ ad rem non pertinet: sed magis gratiárum actio. Hoc enim scitóte intelligentes, quod omnis fornicator aut immundus aut avarus, quod est idolorum servitus, non habet hereditátem in regno Christi et Dei. Nemo vos sedúcat inanibus verbis: propter hæc enim venit ira Dei in filios diffidéntiæ. Nolíte ergo effici participes eórum. Erátis enim aliquando tenebrae: nunc autem lux in Dómino. Ut fílii lucis ambuláte: fructus enim lucis est in omni bonitate et justítia et veritáte.

Graduale. Ps. 9, 20 et 4. Exsúrge, Dómine, non præváleat homo: judicéntur gentes in conspéctu tuo. ℣. In converténdo inimícum meum retrórsum, infirmabúntur, et períbunt a facie tua.




Tractus. Ps. 122, 1-3. Ad te levávi óculos meos, qui hábitas in cœlis. ℣. Ecce, sicut óculi servórum in mánibus dominórum suórum. ℣. Et sicut óculi ancíllæ in mánibus dóminæ suæ: ita óculi nostri ad Dóminum, Deum nostrum, donec misereátur nostri, ℣. Miserére nobis, Dómine, miserére nobis.




✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 11, 14-28.

In illo témpore: Erat Jesus ejíciens dæmónium, et illud erat mutum. Et cum ejecísset dæmónium, locútus est mutus, et admirátæ sunt turbæ. Quidam autem ex eis dixérunt: In Beélzebub, príncipe dæmoniórum, éjicit dæmónia. Et alii tentántes, signum de cœlo quærébant ab eo. Ipse autem ut vidit cogitatiónes eórum, dixit eis: Omne regnum in seípsum divísum desolábitur, et domus supra domum cadet. Si autem et sátanas in seípsum divísus est, quómodo stabit regnum ejus? quia dícitis, in Beélzebub me ejícere dæmónia. Si autem ego in Beélzebub ejício dæmónia: fílii vestri in quo ejíciunt? Ideo ipsi júdices vestri erunt. Porro si in dígito Dei ejício dæmónia: profécto pervénit in vos regnum Dei. Cum fortis armátus custódit átrium suum, in pace sunt ea, quæ póssidet. Si autem fórtior eo supervéniens vícerit eum, univérsa arma ejus áuferet, in quibus confidébat, et spólia ejus distríbuet. Qui non est mecum, contra me est: et qui non cólligit mecum, dispérgit. Cum immúndus spíritus exíerit de hómine, ámbulat per loca inaquósa, quærens réquiem: et non invéniens, dicit: Revértar in domum meam, unde exivi. Et cum vénerit, invénit eam scopis mundátam, et ornátam. Tunc vadit, et assúmit septem alios spíritus secum nequióres se, et ingréssi hábitant ibi. Et fiunt novíssima hóminis illíus pejóra prióribus. Factum est autem, cum hæc díceret: extóllens vocem quædam múlier de turba, dixit illi: Beátus venter, qui te portávit, et úbera, quæ suxísti. At ille dixit: Quinímmo beáti, qui áudiunt verbum Dei, et custódiunt illud.

Offertorium. Ps. 18, 9, 10, 11 et 12. Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda, et judícia ejus dulci ora super mel et favum: nam et servus tuus custódit ea.




The Schola sang the motet Pour un temps de pénitence of César Franck (1822-1890), a setting of the Tract Domine non secundum peccata nostra, during the incensing of the altar. 
  



Secreta. Hæc hóstia, Dómine, quǽsumus, emúndet nostra delícta: et, ad sacrifícium celebrándum, subditórum tibi córpora mentésque sanctíficet. Per Dóminum.

Communio. Ps. 83, 4-5. Passer invénit sibi domum, et turtur nidum, ubi repónat pullos suos: altária tua, Dómine virtútum, Rex meus, et Deus meus: beáti, qui hábitant in domo tua, in sǽculum sǽculi laudábunt te.




Postcommunio. A cunctis nos, quǽsumus, Dómine, reátibus et perículis propitiátus absólve: quos tanti mystérii tríbuis esse partícipes. Per Dóminum.

André Campra's setting of the cantique of Abbé Simon-Joseph Pellegrin (1663-1745) at the procession de sortie was lovely; I believe today was the first time it's been sung on a Sunday. 





The video recording of Vespers. The technical volunteers seem to have their dates confused last week and this but, eh. 





LDVM





Vladimir Saakian, Jean de Bournonville, Marc'Antonio Ingegneri, César Franck, Sébastien de Brossard, André Campra, Simon-Joseph Pellegrin

Comments