Ait autem illi: Si Móysen et Prophétas non áudiunt, neque si quis ex mórtuis resurréxerit, credent.,,

Today is Thursday after the 2nd Sunday of Lent; in the 1939 Calendar (which is presented in the ordo I typically follow) it is the feast of Saint Frances of Rome (with the Forty Martyrs celebrated tomorrow-- although they seem to be celebrated in the 1570 Calendar, which is the one I look at before I do these posts, today). At Barroux the Lenten ferial Mass, Deus in adiutorium meum intende was sung with commemoration of the Holy Widow. I'm going to presume that this is what will be done at Saint-Eugène. 

Have to go out to the supermarket later on (I seem to have settled into the routine of a walk over there every sixth day) and have a video chat with the 'community health support' person from the doctors' office at 1100. This is intended as a goad toward my pursuit of an eventual move from this hovel to another not quite so hovel-like. 

Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 16:19-31
In illo témpore: Dixit Iesus pharisǽis: Homo quidam erat dives, qui induebátur púrpura et bysso: et epulabátur cotídie spléndide. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 40 in Evangelia
Quem, fratres caríssimi, quem dives iste, qui induebátur púrpura et bysso, et epulabátur cotídie spléndide, nisi Iudáicum pópulum signat: qui cultum vitæ extérius hábuit, qui accéptæ legis delíciis ad nitórem usus est, non ad utilitátem? Quem vero Lázarus ulcéribus plenus, nisi gentílem pópulum figuráliter éxprimit? Qui dum convérsus ad Deum peccáta confitéri sua non erúbuit, huic vulnus in cute fuit. In cutis quippe vúlnere virus a viscéribus tráhitur, et foras erúmpit.

R. Tolle arma tua, pháretram et arcum, et affer de venatióne tua, ut cómedam:
* Et benedícat tibi ánima mea.
V. Cumque venátu áliquid attúleris, fac mihi inde pulméntum, ut cómedam.
R. Et benedícat tibi ánima mea.

Lectio 2
Quid est ergo peccatórum conféssio, nisi quædam vúlnerum rúptio? Quia peccáti virus salúbriter aperítur in confessióne, quod pestífere latébat in mente. Vúlnera étenim cutis in superfíciem trahunt humórem putrédinis. Et confiténdo peccáta, quid áliud ágimus, nisi malum, quod in nobis latébat, aperímus? Sed Lázarus vulnerátus cupiébat saturári de micis, quæ cadébant de mensa dívitis, et nemo illi dabat: quia gentílium quemque ad cognitiónem legis admíttere supérbus ille pópulus despiciébat.

R. Ecce odor fílii mei sicut odor agri pleni, cui benedíxit Dóminus: créscere te fáciat Deus meus sicut arénam maris:
* Et donet tibi de rore cæli benedictiónem.
V. Deus autem omnípotens benedícat tibi, atque multíplicet.
R. Et donet tibi de rore cæli benedictiónem.

Lectio 3
Qui dum doctrínam legis non ad caritátem hábuit, sed ad elatiónem, quasi de accéptis ópibus túmuit: et quia ei verba defluébant de sciéntia, quasi micæ cadébant de mensa. At contra, iacéntis páuperis vúlnera lingébant canes. Nonnúnquam solent in sacro elóquio, per canes prædicatóres intéllegi. Canum étenim lingua, vúlnus dum lingit, curat: quia et doctóres sancti, dum in confessióne peccáti nostri nos ínstruunt, quasi vúlnus mentis per linguam tangunt.

R. Det tibi Deus de rore cæli et de pinguédine terræ abundántiam: sérviant tibi tribus et pópuli:
* Esto dóminus fratrum tuórum.
V. Et incurvéntur ante te fílii matris tuæ.
R. Esto dóminus fratrum tuórum.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Esto dóminus fratrum tuorum.

Collecta ad Sanctum Chrysogonum. Statio ad Sanctam Mariam trans Tiberim 

The Basilica of St Chrysogonus in Trastevere stands on the same spot as the former house of the martyr, of which the rooms were used to form the sanctuary or crypt under the high altar. The church is claimed to have been built under Constantine, and the veneration paid to St Chrysogonus was so widely spread in Rome in the fourth century that his name is still to be found in the diptychs of the Roman Canon.

The stational Basilica of St Mary in Trastevere is one of the most ancient in the city, and may be considered as a continuation or enlargement of the titulus Callisti, which is quite near it. We know for a fact on the authority of Lampridius that Alexander Severus confirmed by a legal decree the right of the Christians to the possession of a meeting-place in the Trastevere, which had been contested by the popinarii [cooks, in the dictionary] of the Taberna emeritoria [cf the excerpt from Elizabeth Lev infra]. Ancient documents identify this place with the titulus Callisti, from which, strictly speaking, the actual Basilica Julii built juxta Callistum by Pope Julius I (341-52) should be distinguished, though the two buildings were so close together that in the Middle Ages they formed but one edifice, whilst the site had already been named Area Callisti, after the first founder of the titulus.... (Liber Sacramentorum)

St. Mary in Trastevere is the jewel in the crown of churches of Trastevere, the bustling, populous quarter on the west bank of the Tiber. This neighborhood was once home to Rome’s immigrants: merchants, sailors, and dockworkers lived in cosmopolitan proximity, and Christianity found fertile soil for its first Roman converts here...

... The church’s roots in antiquity stem from the story of a font of pure oil that sprang from the ground thirty-eight years before Christ was born. The oil flowed for a full year; later piety perceived it as heralding the imminent arrival of Christ, the Anointed One, and a shrine was constructed on the site. The Taberna Meritoria, as it was called, is englobed under the altar inside the church. Pope St. Callistus I was martyred here in 222, thrown into a well from a window in his home next door. The basilica, one of the earliest Roman titular churches, first appears in official records under Pope Julian I (337–352), although little remains of the Julian edifice... (Dr Elizabeth Lev in Roman Pilgrimage)

Statio ad S. Mariam trans Tiberim

Pater Thomas SJ is the celebrant of Holy Mass this morning; Deus in adiutorium meum intende of the Lenten feria. Tsk; I neglected to add the orations of the Holy Widow here. 

Introitus. Ps. 69, 2 et 3. Deus, in adjutórium meum inténde: Dómine, ad adjuvándum me festína: confundántur et revereántur inimíci mei, qui quærunt ánimam meam. Ps. ibid., 4. Avertántur retrórsum et erubéscant: qui cógitant mihi mala. ℣. Glória Patri.

Oratio. Præsta nobis, quǽsumus, Dómine, auxílium grátiæ tuæ: ut, jejúniis et oratiónibus conveniénter inténti, liberémur ab hóstibus mentis et córporis. Per Dóminum.

Oratio. Deus, qui beátam Francíscam fámulam tuam, inter cétera grátiæ tuæ dona, familiári Angeli consuetúdine decorásti : concéde, quǽsumus ; ut, intercessiónis eius auxílio, Angelórum consórtium cónsequi mereámur. Per Dóminum.

Léctio Jeremíæ Prophétæ.
Jer. 17, 5-10.
Hæc dicit Dóminus Deus: Maledíctus homo, qui confídit in hómine, et ponit carnem bráchium suum, et a Dómino recédit cor ejus. Erit enim quasi myrícæ in desérto, et non vidébit, cum vénerit bonum: sed habitábit in siccitáte in desérto, in terra salsúginis et inhabitábili. Benedíctus vir, qui confídit in Dómino, et erit Dóminus fidúcia ejus. Et erit quasi lignum, quod transplantátur super aquas, quod ad humórem mittit radíces suas: et non timébit, cum vénerit æstus. Et erit fólium ejus víride, et in témpore siccitátis non erit sollícitum, nec aliquándo de sinet fácere fructum. Pravum est cor ómnium et inscrutábile: quis cognóscet illud? Ego Dóminus scrutans cor, et probans renes: qui do unicuique juxta viam suam, et juxta fructum adinventiónum suárum: dicit Dóminus omnípotens.

Graduale. Ps. 78, 9 et 10. Propítius esto, Dómine, peccátis nostris: ne quando dicant gentes: Ubi est Deus eórum? ℣. Adjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter honórem nóminis tui, Dómine, líbera nos.

✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. J6, 19-31.

In illo témpore: Dixit Jesus pharisǽis: Homo quidam erat dives, qui induebátur púrpura et bysso: et epulabátur cotídie spléndide. Et erat quidam mendícus, nómine Lázarus, qui jacébat ad jánuam ejus, ulcéribus plenus, cúpiens saturári de micis, quæ cadébant de mensa dívitis, et nemo illi dabat: sed et canes veniébant et lingébant úlcera ejus. Factum est autem, ut morerétur mendícus, et portarétur ab Angelis in sinum Abrahæ. Mórtuus est autem et dives, et sepúltus est in inférno. Elevans autem óculos suos, cum esset in torméntis, vidit Abraham a longe, et Lázarum in sinu ejus: et ipse clamans, dixit: Pater Abraham, miserére mei, et mitte Lázarum, ut intíngat extrémum dígiti sui in aquam, ut refrígeret linguam meam, quia crúcior in hac flamma. Et dixit illi Abraham: Fili, recordáre, quia recepísti bona in vita tua, et Lázarus simíliter mala: nunc autem hic consolátur, tu vero cruciáris. Et in his ómnibus, inter nos et vos chaos magnum firmátum est: ut hi, qui volunt hinc transíre ad vos, non possint, neque inde huc transmeáre. Et ait: Rogo ergo te, pater, ut mittas eum in domum patris mei. Hábeo enim quinque fratres, ut testétur illis, ne et ipsi véniant in hunc locum tormentórum. Et ait illi Abraham: Habent Móysen et Prophétas: áudiant illos. At ille dixit: Non, pater Abraham: sed si quis ex mórtuis íerit ad eos, pæniténtiam agent. Ait autem illi: Si Móysen et Prophétas non áudiunt, neque si quis ex mórtuis resurréxerit, credent.

Et ait illi Abraham: Habent Móysen et Prophétas: áudiant illos. At ille dixit: Non, pater Abraham: sed si quis ex mórtuis íerit ad eos, pæniténtiam agent. Ait autem illi: Si Móysen et Prophétas non áudiunt, neque si quis ex mórtuis resurréxerit, credent.

Offertorium. Exodi 32, 11, 13 et 14. Precátus est Móyses in conspéctu Dómini, Dei sui, et dixit: Quare, Dómine, irascéris in pópulo tuo? parce iræ ánimæ tuæ: meménto Abraham, Isaac et Jacob, quibus jurásti dare terram fluéntem lac et mel. Et placátus est Dóminus de malignitáte, quam dixit fácere pópulo suo.

Secreta. Præsénti sacrifício, nómini tuo nos, Dómine, jejúnia dicáta sanctíficent: ut, quod observántia nostra profitétur extérius, intérius operétur efféctu. Per Dóminum.

Secreta. Accépta tibi sit, Dómine, sacrátæ plebis oblátio pro tuórum honóre Sanctórum : quorum se méritis de tribulatióne percepísse cognóscit auxílium. Per Dóminum.

Communio. Joann. 6, 57. Qui mandúcat meam carnem, et bibit meum sánguinem, in me manet, et ego in eo, dicit Dóminus.

Postcommunio. Grátia tua nos, quǽsumus, Dómine, non derelínquat: quæ et sacræ nos déditos fáciat servitúti, et tuam nobis opem semper acquírat. Per Dóminum.

Postcommunio. Satiásti, Dómine, famíliam tuam munéribus sacris : eius, quǽsumus, semper interventióne nos réfove, cuius sollémnia celebrámus. Per Dóminum.

Oratio super populum. Humiliáte cápita vestra Deo. Adésto, Dómine, fámulis tuis, et perpétuam benignitátem largíre poscéntibus: ut iis, qui te auctóre et gubernatóre gloriántur, ei congregáta restáures et restauráta consérves. Per Dóminum.

LDVM