Today is (depending upon which calendar one attends to) the feast of Saint Dorothy, Virgin and Martyr (in the Missal of Pius V, 1570), or of Saint Titus, Bishop and Martyr (after 1910). I have no idea what the Pauline calendar provides for, apart from the fact that it is apparently the 5th week per Annum (which fact I gleaned yesterday from Neumz's email of the day's chant).
Had to smile slightly yesterday when I read the 1920 Missale Romanum's rubric stipulating that in Masses when the Circumdederunt me gemitus mortis is said (i.e. when the Sunday Mass is repeated in the week on ferial days), the Tract is omitted-- because I knew, having earlier glanced at the ordo (which represents the Roman Rite as it was in 1939 before Pius XII set loose the dogs), that each day in this week is a saint's feast, Circumdederunt me not being sung again until next year. And it is a lovely Mass. At Barroux, it is a feria, however, and the monks sang the Circumdederunt me (one sometimes can only guess at why Barroux is doing this or that: whether their day's Office is different because it is, after all, the monastic, Benedictine rite, or whether they are being pacific in their use of this or this element of the Pauline Rite et cetera; I expect that there is an explanation of their calendar somewhere but I haven't read it).
Lectio 3 (1570) vel 9 (1910-)
Commemoratio S. Dorotheæ Virginis et MartyrisDoróthea virgo, ex Cæsaréa Cappadociæ, propter Christi confessiónem ab Apricio præside comprehensa, Chrystæ et Callistæ soróribus, quæ a fide defécerant, tradita est, ut eam a propósito removérent. Sed contra factum est; nam eas Doróthea ad cultum christianæ religiónis redúxit, propter quam étiam martyrium suscepérunt. Quare Virgo equuleo diu torta et palmis cæsa, ad extremum cápitis damnata, duplicatam virginitátis et martyrii palmam accepit.
Lectio 4
Titus Cretensium episcopum, vix Pauli Apóstoli verbo christianæ fidei sacramentis mystériisque excultum, ea sanctitátis luce Ecclésiæ tunc vagiénti effulsisse compertum est, ut inter ejusdem Doctoris Géntium discipulos merúerit cooptari. Ascitus in partem óneris prædicatiónis, ádeo evangelizándi ardore, et fidelitate Paulo éxstitit carus, ut ipse, cum venísset Tróadem propter Evangélium Christi, testátus sit non hábuisse requiem spiritui suo, eo quod Titum fratrem suum ibi non invenerit. Et paulo post Macedóniam petens, rursus suam in eum caritátem ita éxprimit: Sed qui consolátur húmiles, consolátus est nos Deus in adventu Titi.
R. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
V. Nihil profíciet inimícus in eo, et fílius iniquitátis non nocébit ei.
R. Manus enim mea auxiliábitur ei.
Lectio 5
Quam ob rem Corinthum ab Apóstolo missus, ea sapiéntia et lenitate legatiónis hujus munere functus est, quæ præsertim de fidelium pietáte eleemosynas colligendas ad sublevandam Ecclésiæ Hebræórum inópiam spectabat, ut Corinthios non solum in Christi fide continúerit, sed étiam desidérium, fletum, æmulatiónem inter eos pro Paulo, qui illos primus instituit, excitaverit. Ad effundéndum interim inter gentes linguis locisque distinctas divini verbi semen, plúribus terra marique itinéribus reléctis, magnaque animi firmitáte pro crucis trophæo curis labóribusque exantlátis, una cum duce Paulo Cretæ insulam áppulit. Cum porro huic ecclésiæ epíscopus ab ipso Apóstolo deléctus esset, dubitándum non est quin in eo munere ita versátus sit, ut, juxta ipsíus Pauli præcéptoris mónita, seípsum præbúerit exemplum bonórum operum in doctrina, in integritate, in gravitáte.
R. Pósui adjutórium super poténtem, et exaltávi eléctum de plebe mea:
* Manus enim mea auxiliábitur ei.
V. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum.
R. Manus enim mea auxiliábitur ei.
Lectio 6
Itaque tamquam lucérna inter eos, qui in idololatríæ et mendaciórum ténebris véluti in umbra mortis sedébant, religiónis jubar diffudit. Traditur eum inter Dálmatas, ut crucis véxillum explicaret, strenue consudasse. Tandem meritórum et diérum plenus, quarto supra nonagesimum anno, pridie Nonas Januarii, pretiósa justórum morte obdormívit in Dómino, et sepúltus est in ecclésia ubi ab Apóstolo minister fuerat constitútus. Hujus nomen, a sancto Joánne Chrysostomo et a sancto Hieronymo præcipue commendátum, Martyrologio Romano eadem die inscriptum legitur: ejus autem festum summus Pontifex Pius nonus ab univérsa Ecclésia celebrari præcepit.
R. Iste est, qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et omnis terra doctrína ejus repléta est:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
V. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
R. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
Oratio. Deus, qui beátum Titum Confessórem tuum atque Pontíficem apostólicis virtútibus decorásti: ejus méritis et intercessióne concéde; ut, juste et pie vivéntes in hoc sǽculo, ad cœléstem pátriam perveníre mereámur. Per Dóminum.
Oratio. Indulgéntiam nobis, quǽsumus, Dómine, beáta Dorothéa Virgo et Martyr implóret: quæ tibi grata semper éxstitit, et mérito castitátis, et tuæ professióne virtútis. Per Dóminum.
Léctio libri Sapiéntiæ.
Eccli. 44, 16-27; 45, 3-20.
Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo, et invéntus est justus: et in témpore iracúndiæ factus est reeconciliátio. Non est invéntus símilis illi, qui conservávit legem Excélsi. Ideo jurejurándo fecit illum Dóminus créscere in plebem suam. Benedictiónem ómnium géntium dedit illi, et testaméntum suum confirmávit super caput ejus. Agnóvit eum in benedictiónibus suis: conservávit illi misericórdiam suam: et invénit grátiam coram óculis Dómini. Magnificávit eum in conspéctu regum: et dedit illi corónam glóriæ. Státuit illi testaméntum ætérnum, et dedit illi sacerdótium magnum: et beatificávit illum in glória. Fungi sacerdótio, et habére laudem in nómine ipsíus, et offérre illi incénsum dignum in odórem suavitátis.
Graduale. Eccli. 44, 16. Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo. V. Ibid., 20. Non est inventus símilis illi, qui conservaret legem Excélsi.
Luc. 10, 1-9.
In illo témpore: Designávit Dóminus et álios septuagínta duos: et misit illos binos ante fáciem suam in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus. Et dicebat illis: Messis quidem multa, operárii autem pauci. Rogáte ergo Dóminum messis, ut mittat operários in messem suam. Ite: ecce, ego mitto vos sicut agnos inter lupos. Nolíte portáre sǽculum neque peram neque calceaménta; et néminem per viam salutavéritis. In quamcúmque domum intravéritis, primum dícite: Pax huic dómui: et si ibi fúerit fílius pacis, requiéscet super illum pax vestra: sin autem, ad vos revertátur. In eádem autem domo manéte, edéntes et bibéntes quæ apud illos sunt: dignus est enim operárius mercéde sua. Nolíte transíre de domo in domum. Et in quamcúmque civitátem intravéritis, et suscéperint vos, manducáte quæ apponúntur vobis: et curáte infírmos, qui in illa sunt, et dícite illis: Appropinquávit in vos regnum Dei.
Offertorium. Ps. 88, 21-22. Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum: manus enim mea auxiliábitur ei, et bráchium meum confortábit eum.
Secreta. Hóstias tibi, Dómine, beátæ Dorótheæ Vírginis et Mártyris tuæ dicatas méritis, benígnus assúme: et ad perpétuum nobis tríbue proveníre subsídium. Per Dóminum.
Communio. Luc. 12, 42. Fidélis servus et prudens, quem constítuit dóminus super famíliam suam: ut det illis in témpore trítici mensúram.
Dóminum.
Postcommunio. Divíni múneris largitáte satiáti, quǽsumus, Dómine, Deus noster: ut, intercedénte beáta Dorothéa Vírgine et Mártyre tua, in ejus semper participatióne vivámus. Per Dóminum.
Comments
Post a Comment