Dum staret Abraham ad ílicem Mambre, vidit tres viros ascendéntes per viam: tres vidit, et unum adorávit...
Today is the Thursday in Quinquagesima, the second day in Lent; the Mass is Dum clamarem ad Dominum, at the statio of Saint George in Rome.
Introitus. Ps. 54, 17, 19, 20 et 23 1. Dum clamárem ad Dóminum, exaudívit vocem meam ab his, qui appropínquant mihi, et humiliávit eos, qui est ante sǽcula et manet in ætérnum: jacta cogitátum tuum in Dómino, et ipse te enútriet. Ps. ibid., 2-3. Exáudi, Deus, oratiónem meam, et ne despéxeris deprecatiónem meam: inténde mihi et exáudi me. ℣. Glória Patri.
Léctio Isaíæ Prophétæ.
Is. 38, 1 6.
In diébus illis: Ægrotávit Ezechías usque ad mortem: et introívit ad eum Isaías fílius Amos Prophéta, et dixit ei: Hæc dicit Dóminus: Dispóne dómui tuæ, quia moriéris tu, et non vives. Et convértit Ezechías fáciem suam ad paríetem, et orávit ad Dóminum, et dixit: Obsecro, Dómine, meménto, quæso, quómodo ambuláverim coram te in veritáte et in corde perfécto, et, quod bonum est in óculis tuis, fécerim. Et flevit Ezechías fletu magno. Et factum est verbum Dómini ad Isaíam, dicens: Vade, et dic Ezechíæ: Hæc dicit Dóminus, Deus David patris tui: Audívi oratiónem tuam, et vidi lácrimas tuas: ecce, ego adjíciam super dies tuos quíndecim annos: et de manu regis Assyriórum éruam te et civitátem istam, et prótegam eam, ait Dóminus omnípotens.
Graduale. Ps. 54, 23, 17, 18 et 19. Jacta cogitátum tuum in Dómino, et ipse te enútriet. V. Dum clamárem ad Dóminum, exaudívit vocem meam ab his, qui appropínquant mihi.
Communio. Ps. 50, 21. Acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes et holocáusta, super altáre tuum, Dómine.
Oratio super populum. Humiliáte cápita vestra Deo. Parce, Dómine, parce populo tuo: ut, dignis flagellatiónibus castigátus, in tua miseratióne respíret. Per Dóminum.
The Basilica of St Nicholas [in Carcere, where the collecta was begun i.e. the procession to Saint George's began here] stands in the ancient forum olitorium [the site of the ancient vegetable market] near the theatre of Marcellus, and, owing to its central position, became very celebrated in the Middle Ages, and was raised to the status of a deaconry.The station at St George [in Velabro] was instituted by St Gregory II (715-31), when the cultus of the great Cappadocian martyr had become exceedingly popular in Rome. A titular church already existed here in 482, as an inscription of that date mentions an Augustus lector de Belabru, but the dedication to St George was certainly of later date.
Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 8:5-13
In illo témpore: Cum introísset Jesus Caphárnaum, accéssit ad eum centúrio, rogans eum, et dicens: Dómine, puer meus jacet in domo paralýticus, et male torquétur. Et réliqua.
Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Lib. 2 de Consensu Evangelist. cap. 20, tom. 4
Videámus, utrum sibi de hoc servo centuriónis Matthǽus Lucásque conséntiant. Matthǽus enim dicit: Accéssit ad eum centúrio, rogans eum, et dicens: Puer meus jacet in domo paralýticus. Cui vidétur repugnáre quod ait Lucas: Et cum audísset de Jesu, misit ad eum senióres Judæórum, rogans eum ut veníret, et sanáret servum ejus. At illi cum veníssent ad Jesum, rogábant eum sollícite, dicéntes ei: Quia dignus est ut hoc illi præstes: díligit enim gentem nostram, et synagógam ipse ædificávit nobis. Jesus autem ibat cum illis: et cum jam non longe esset a domo, misit ad eum centúrio amícos, dicens: Dómine, noli vexári: non enim dignus sum ut sub tectum meum intres.
R. Dómine, puer meus jacet paralýticus in domo, et male torquétur:
* Amen dico tibi, ego véniam, et curábo eum.
V. Dómine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanábitur puer meus.
R. Amen dico tibi, ego véniam, et curábo eum.
Lectio 2
Si enim hoc ita gestum est, quómodo erit verum, quod Matthǽus narrat: Accéssit ad eum quidam centúrio, cum ipse non accésserit, sed amícos misérit: nisi diligénter adverténtes intellegámus Matthǽum non omnímodo deseruísse usitátum morem loquéndi? Non solum enim dícere solémus, accessísse áliquem étiam antequam pervéniat illuc, quo dícitur accessísse: unde étiam dícimus: Parum accéssit, vel multum accéssit eo, quo áppetit perveníre: verum étiam ipsam perventiónem cujus adipiscéndi causa accéditur, dícimus plerúmque factam, etsi eum, ad quem pérvenit, non vídeat ille qui pérvenit, cum per amícum pérvenit ad áliquem, cujus ei favor est necessárius. Quod ita ténuit consuetúdo, ut jam étiam vulgo perventóres appelléntur, qui poténtium quorúmlibet tamquam inaccessíbiles ánimos, per conveniéntium personárum interpositiónem, ambitiónis arte pertíngunt.
R. Dum staret Abraham ad ílicem Mambre, vidit tres viros ascendéntes per viam:
* Tres vidit, et unum adorávit.
V. Ecce Sara uxor tua páriet tibi fílium, et vocábis nomen ejus Isaac.
R. Tres vidit, et unum adorávit.
Lectio 3
Non ergo absúrde Matthǽus, étiam quod vulgo possit intéllegi, per álios facto accéssu centuriónis ad Dóminum, compéndio dícere vóluit: Accéssit ad eum centúrio. Verúmtamen non negligénter intuénda est étiam sancti Evangelístæ altitúdo mýsticæ locutiónis, secúndum quam scriptum est in Psalmo: Accédite ad eum, et illuminámini. Proínde quia fidem centuriónis, qua vere accéditur ad Jesum, ipse ita laudávit, ut díceret: Non invéni tantam fidem in Israël: ipsum pótius accessísse ad Christum dícere vóluit prudens Evangelísta, quam illos, per quos verba sua míserat.
R. Tentávit Dóminus Abraham, et dixit ad eum:
* Tolle fílium tuum, quem díligis, Isaac, et offer illum ibi in holocáustum super unum móntium, quem díxero tibi.
V. Vocátus quoque a Dómino, respóndit, Adsum: et ait ei Dóminus.
R. Tolle fílium tuum, quem díligis, Isaac, et offer illum ibi in holocáustum super unum móntium, quem díxero tibi.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Tolle fílium tuum, quem díligis, Isaac, et offer illum ibi in holocáustum super unum móntium, quem díxero tibi.
Statio ad S. Georgium
Pater Thomas SJ is the celebrant of today's Mass.
Introitus. Ps. 54, 17, 19, 20 et 23 1. Dum clamárem ad Dóminum, exaudívit vocem meam ab his, qui appropínquant mihi, et humiliávit eos, qui est ante sǽcula et manet in ætérnum: jacta cogitátum tuum in Dómino, et ipse te enútriet. Ps. ibid., 2-3. Exáudi, Deus, oratiónem meam, et ne despéxeris deprecatiónem meam: inténde mihi et exáudi me. ℣. Glória Patri.
Oratio. Deus, qui culpa offénderis, pæniténtia placáris: preces pópuli tui supplicántis propítius réspice; et flagélla tuæ iracúndiæ, quæ pro peccátis nostris merémur, avérte. Per Dóminum.
Léctio Isaíæ Prophétæ.
Is. 38, 1 6.
In diébus illis: Ægrotávit Ezechías usque ad mortem: et introívit ad eum Isaías fílius Amos Prophéta, et dixit ei: Hæc dicit Dóminus: Dispóne dómui tuæ, quia moriéris tu, et non vives. Et convértit Ezechías fáciem suam ad paríetem, et orávit ad Dóminum, et dixit: Obsecro, Dómine, meménto, quæso, quómodo ambuláverim coram te in veritáte et in corde perfécto, et, quod bonum est in óculis tuis, fécerim. Et flevit Ezechías fletu magno. Et factum est verbum Dómini ad Isaíam, dicens: Vade, et dic Ezechíæ: Hæc dicit Dóminus, Deus David patris tui: Audívi oratiónem tuam, et vidi lácrimas tuas: ecce, ego adjíciam super dies tuos quíndecim annos: et de manu regis Assyriórum éruam te et civitátem istam, et prótegam eam, ait Dóminus omnípotens.
Graduale. Ps. 54, 23, 17, 18 et 19. Jacta cogitátum tuum in Dómino, et ipse te enútriet. V. Dum clamárem ad Dóminum, exaudívit vocem meam ab his, qui appropínquant mihi.
✠ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Matthǽum.
Matth. 8, 5-13.In illo témpore: Cum introísset Jesus Caphárnaum, accéssit ad eum centúrio, rogans eum, et dicens: Dómine, puer meus jacet in domo paralýticus, et male torquétur. Et ait illi Jesus: Ego véniam et curábo eum. Et respóndens centúrio, ait: Dómine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanábitur puer meus. Nam et ego homo sum sub potestáte constitútus, habens sub me mílites, et dico huic: Vade, et vadit; et alii: Veni, et venit; et servo meo: Fac hoc, et facit. Audiens autem Jesus, mirátus est, et sequéntibus se dixit: Amen, dico vobis, non invéni tantam fidem in Israël. Dico autem vobis, quod multi ab Oriénte et Occidénte vénient, et recúmbent cum Abraham et Isaac et Jacob in regno cœlórum: fílii autem regni ejiciéntur in ténebras exterióres: ibi erit fletus et stridor déntium. Et dixit Jesus centurióni: Vade, et, sicut credidísti, fiat tibi. Et sanátus est puer in illa hora.
Matth. 8, 5-13.In illo témpore: Cum introísset Jesus Caphárnaum, accéssit ad eum centúrio, rogans eum, et dicens: Dómine, puer meus jacet in domo paralýticus, et male torquétur. Et ait illi Jesus: Ego véniam et curábo eum. Et respóndens centúrio, ait: Dómine, non sum dignus, ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanábitur puer meus. Nam et ego homo sum sub potestáte constitútus, habens sub me mílites, et dico huic: Vade, et vadit; et alii: Veni, et venit; et servo meo: Fac hoc, et facit. Audiens autem Jesus, mirátus est, et sequéntibus se dixit: Amen, dico vobis, non invéni tantam fidem in Israël. Dico autem vobis, quod multi ab Oriénte et Occidénte vénient, et recúmbent cum Abraham et Isaac et Jacob in regno cœlórum: fílii autem regni ejiciéntur in ténebras exterióres: ibi erit fletus et stridor déntium. Et dixit Jesus centurióni: Vade, et, sicut credidísti, fiat tibi. Et sanátus est puer in illa hora.
The sacred Scriptures, the fathers, and theologians, tell us that there are three eminent good works which are, at the same time, works of penance: prayer, fasting, and almsdeeds. In the lessons she gives us on these three days, which form as it were the threshold of Lent, the Church instructs us upon these works. Today it is prayer she recommends to us. Look at this centurion, who comes to our Saviour, beseeching Him to heal his servant. His prayer is humble; in all the sincerity of his heart, he deems himself unworthy to receive Jesus under his roof. His prayer is full of faith; he doubts not for an instant that Jesus is able to grant him what he asks. And with what ardour he prays! The faith of this Gentile is greater than that of the children of Israel, and elicits praise from the Son of God. Such ought to be our prayer, when we solicit the cure of our souls. Let us acknowledge that we are not worthy to speak to God, and yet, let us have an unshaken confidence in the power and goodness of Him, who only commands us to pray that He may pour out His mercies upon us. The season we are now in is one of prayer; the Church redoubles her supplications: it is for us that she makes them, we must take our share in them. Let us, during this season of grace, cast off that languor which fastens on the soul at other times; let us remember that it is prayer which repairs the faults we have already committed, and preserves us from sin for the future.
Offertorium. Ps. 24, 1 -3. Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: Deus meus, in te confído, non erubéscam: neque irrídeant me inimíci mei: étenim univérsi, qui te exspéctant, non confundéntur.
Secreta. Sacrifíciis præséntibus, Dómine, quǽsumus, inténde placátus: ut et devotióni nostræ profíciant et salúti. Per Dóminum.
Communio. Ps. 50, 21. Acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes et holocáusta, super altáre tuum, Dómine.
Postcommunio. Cœléstis doni benedictióne percépta: súpplices te, Deus omnípotens, deprecámur; ut hoc idem nobis et sacraménti causa sit et salútis. Per Dóminum.
LDVM
Comments
Post a Comment