Regio quippe nostra paradisus est...

Regio quippe nostra paradisus est: ad quam, Jesu cógnito, redire per viam, qua vénimus, prohibemur.

A brief respite, yesterday, from rain and cloudiness but the Moon in its fulness has done a valiant job of lightening the night skies these last three days.

At this hour (it's half past eight) the sky seems to be clearing in a light breeze but the rain (according to the mages, of course) is to begin again in a couple of hours. Eh. I ordered some groceries to be delivered (cartons of chicken stock, a couple of liters of olive oil, and so forth: items the weight of which in total would have required two or three walks; a convenience, at the cost of five bucks) but when I got to the supermarket I had forgotten some of the things I've ordered, ha, so, e.g., I may or may not end up, at noon, with two balls of pizza dough and two packets of shredded mozzarella and two jars of pizza sauce.   

One either says the Mass Ecce advenit dominator Dominus, as on the feast itself, or else the Mass In excelso throno, of the 1st Sunday post Epiphaniam-- trying to put myself in the position of a cleric who observes the rubrics of the Ioannes XXIII regime, I believe one would go with the latter. I can't tell, myself; chiefly, because we had Puer natus est so often (happily! I do mean) and it seems not quite right to abandon Ecce advenit so quickly. At Barroux, the monks sang Benedicite Dominum omnes angeli eius (which I shall have to look up but which doesn't help at all with Ecce advenit versus In excelso, does it), and at Jouques the nuns In excelso throno.

Lectio 4
Sermo sancti Leónis Papæ
Sermo 1 de Epiphania
Celebrato próximo die, quo intemeráta virginitas humani generis edidit Salvatórem, Epiphaníæ nobis, dilectíssimi, veneranda festívitas dat perseverantiam gaudiórum: ut inter cognatárum solemnitátum vicina sacramenta, exsultatiónis vigor, et fervor fidei non tepescat. Ad ómnium enim hóminum spectat salútem, quod infántia mediatoris Dei et hóminum, jam universo declarabátur mundo, cum adhuc exíguo detinerétur oppídulo.

R. Illumináre, illumináre Jerúsalem, quia venit lux tua:
* Et glória Dómini super te orta est.
V. Et ambulábunt gentes in lúmine tuo, et reges in splendóre ortus tui.
R. Et glória Dómini super te orta est.

Lectio 5
Quamvis enim Israëliticam gentem, et ipsíus gentis unam familiam delegísset, de qua natúram univérsæ humanitátis assumeret: nóluit tamen intra maternæ habitatiónis angustias ortus sui latére primordia: sed mox ab ómnibus vóluit agnosci, qui dignátus est pro ómnibus nasci. Tribus ígitur Magis in regióne Oriéntis stella novæ claritátis appáruit, quæ illustrior ceteris pulchriorque sidéribus, fácile in se intuéntium óculos animosque convérteret: ut conféstim adverterétur, non esse otiosum, quod tam insólitum videbátur.

R. Omnes de Saba vénient, aurum et thus deferéntes, et laudem Dómino annuntiántes,
* Allelúja, allelúja, allelúja.
V. Reges Tharsis et ínsulæ múnera ófferent, reges Arabum et Saba dona addúcent.
R. Allelúja, allelúja, allelúja.

Lectio 6
Dedit ergo aspiciéntibus intelléctum, qui præstitit signum: et quod fecit intelligi, fecit inquiri, et se inveniéndum óbtulit requisítus. Sequúntur tres viri superni lúminis ductum, et prævii fulgoris indícium inténta contemplatióne comitántes, ad agnitiónem veritátis, gratiæ splendore ducúntur: qui humano sensu significátum sibi Regis ortum æstimavérunt in civitáte regia esse quæréndum. Sed qui servi susceperat formam, et non judicáre vénerat, sed judicári, Bethlehem præelégit natívitati, Jerosolymam passióni.

R. Magi véniunt ab Oriénte Jerosólymam, quæréntes, et dicéntes: Ubi est qui natus est, cujus stellam vídimus?
* Et vénimus adoráre Dóminum.
V. Vídimus stellam ejus in Oriénte.
R. Et vénimus adoráre Dóminum.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Et vénimus adoráre Dóminum.

Lectio 7

Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum

Matt 2:1-12

Cum natus esset Jesus in Bethlehem Juda in diébus Herodis regis, ecce Magi ab Oriénte venérunt Jerosolymam, dicéntes: Ubi est qui natus est Rex Judæórum? Et réliqua.

De Homilía sancti Gregórii Papæ

Ex Homilía 10 in Evangelia

Magnum vero nobis aliquid Magi ínnuunt, quod in regiónem suam per aliam viam revertúntur. In eo namque quod admóniti faciunt, nobis profecto insinuant quid fáciamus. Regio quippe nostra paradisus est: ad quam, Jesu cógnito, redire per viam, qua vénimus, prohibemur. A regióne étenim nostra supérbiendo, inobediendo, visibília sequéndo, cibum vétitum gustando discessimus: sed ad eam necesse est, ut flendo, obediendo, visibília contemnendo, atque appetítum carnis refrenando redeamus.

R. Stella, quam víderant Magi in Oriénte, antecedébat eos, donec venírent ad locum, ubi puer erat.

* Vidéntes autem eam, gavísi sunt gáudio magno.

V. Et intrántes domum, invenérunt púerum cum María matre ejus, et procidéntes adoravérunt eum.

R. Vidéntes autem eam, gavísi sunt gáudio magno.

Lectio 8

Per aliam ergo viam ad regiónem nostram regrédimur: quóniam qui a paradisi gaudiis per delectaménta discessimus, ad hæc per laménta revocamur. Unde necesse est, fratres caríssimi, ut semper pávidi, semperque suspecti, ponámus ante óculos cordis, hinc culpas operis, illinc judícium extremæ districtiónis. Pensemus, quam districtus judex véniat, qui judícium minátur, et latet: terróres peccatóribus intentat, et tamen adhuc sústinet: et idcirco veníre citius differt, ut minus invéniat quod condemnet.

R. Vidéntes stellam Magi, gavísi sunt gáudio magno:

* Et intrántes domum invenérunt púerum cum María matre ejus, et procidéntes adoravérunt eum: * Et apértis thesáuris suis obtulérunt ei múnera, aurum, thus, et myrrham.

V. Stella, quam víderant Magi in Oriénte, antecedébat eos, usque dum véniens staret supra ubi erat puer.

R. Et intrántes domum invenérunt púerum cum María matre ejus, et procidéntes adoravérunt eum:

V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.

R. Et apértis thesáuris suis obtulérunt ei múnera, aurum, thus, et myrrham.

Lectio 9

Puniámus fletibus culpas, et cum Psalmistæ voce, præveniámus fáciem ejus in confessione. Voluptátum nos ergo fallacia nulla decipiat, nulla vana lætítia seducat. In próximo namque est judex, qui dixit: Væ vobis, qui ridetis nunc; quia lugébitis et flébitis. Hinc enim Sálomon ait: Risus dolori miscébitur: et, Extrema gaudii luctus óccupat. Hinc íterum dicit: Risum deputávi errórem, et gáudio dixi, Quid frustra decíperis? Hinc rursus ait: Cor sapiéntium ubi tristítia est: et cor stultórum ubi lætítia.

Te Deum laudámus...

At Barroux, the monks may well  have sung a votive Mass of the Angels; Benedicite Dominum seems to serve that purpose in the Roman books, anyway.

And at Saint-Eugène, M le Curé is saying the Mass Exsultet gaudio, which is of the feast of the Holy Family, ha. At least he's not celebrating an unrecognisable, little-used votive Mass. The Gospel lessons are the same, anyway. I believe. 

Introitus. In excélso throno vidi sedére virum, quem adórat multitúdo Angelórum, psalléntes in unum: ecce, cujus impérii nomen est in ætérnum. Ps. 99, l. Jubiláte Deo, omnis terra: servíte Dómino in lætítia. ℣. Glória Patri.

Oratio. Vota, quǽsumus, Dómine, supplicántis pópuli cœlésti pietáte proséquere: ut et, quæ agénda sunt, vídeant, et ad implénda, quæ víderint, convaléscant Per Dóminum.

Oratio. de Octava. Deus, qui hodiérna die Unigénitum tuum géntibus stella duce revelásti: concéde propítius; ut, qui jam te ex fide cognóvimus, usque ad contemplándam spéciem tuæ celsitúdinis perducámur. Per eúndem Dóminum nostrum.

Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Romános.
Rom. 12, 1-5.
Fratres: Obsecro vos per misericórdiam Dei, ut exhibeátis córpora vestra hóstiam vivéntem, sanctam, Deo placéntem, rationábile obséquium vestrum. Et nolíte conformári huic sǽculo, sed reformámini in novitáte sensus vestri: ut probétis, quæ sit volúntas Dei bona, et benéplacens, et perfécta. Dico enim per grátiam, quæ data est mihi, ómnibus qui sunt inter vos: Non plus sápere, quam opórtet sápere, sed sápere ad sobrietátem: et unicuique sicut Deus divísit mensúram fídei. Sicut enim in uno córpore multa membra habémus, ómnia autem membra non eúndem actum habent: ita multi unum corpus sumus in Christo, sínguli autem alter alteríus membra: in Christo Jesu, Dómino nostro.

Graduale. Ps. 71, 18 et 3. Benedíctus Dóminus, Deus Israël, qui facit mirabília magna solus a sǽculo. ℣. Suscípiant montes pacem pópulo tuo, et colles justítiam.

Allelúja, allelúja. ℣. Ps. 99, l. Jubiláte Deo, omnis terra: servíte Dómino in lætítia. Allelúja.

+ Sequéntia sancti Evangélii secundum Lucam.

Luc. 2, 42-52.

Cum factus esset Iesus annórum duódecim, ascendéntibus illis Ierosólymam secúndum consuetúdinem diéi festi, consummatísque diébus, cum redírent, remánsit puer Iesus in Ierúsalem, et non cognovérunt paréntes eius. Existimántes autem illum esse in comitátu, venérunt iter diéi, et requirébant eum inter cognátos et notos. Et non inveniéntes, regréssi sunt in Ierúsalem, requiréntes eum. Et factum est, post tríduum invenérunt illum in templo sedéntem in médio doctórum, audiéntem illos et interrogántem eos. Stupébant autem omnes, qui eum audiébant, super prudéntia et respónsis eius. Et vidéntes admiráti sunt. Et dixit Mater eius ad illum: Fili, quid fecísti nobis sic ? Ecce, pater tuus et ego doléntes quærebámus te. Et ait ad illos : Quid est, quod me quærebátis ? Nesciebátis, quia in his, quæ Patris mei sunt, opórtet me esse ? Et ipsi non intellexérunt verbum, quod locútus est ad eos. Et descéndit cum eis, et venit Názareth : et erat súbditus illis. Et Mater eius conservábat ómnia verba hæc in corde suo. Et Iesus proficiébat sapiéntia et ætáte et grátia apud Deum et hómines.

Offertorium. Ps. 99, l et 2. Jubiláte Deo, omnis terra, servíte Dómino in lætítia: intráte in conspéctu ejus in exsultatióne: quia Dóminus ipse est Deus.

Secreta. Oblátum tibi, Dómine, sacrificium vivíficet nos semper et múniat. Per Dóminum.

Secreta. de Octava. Ecclésiæ tuæ, quǽsumus, Dómine, dona propítius intuére: quibus non jam aurum, thus et myrrha profértur; sed quod eísdem munéribus declarátur, immolátur et súmitur, Jesus Christus, Fílius tuus, Dóminus noster: Qui tecum vivit.

Communio Luc. 2, 48 et 49. Fili, quid fecísti nobis sic? ego et pater tuus doléntes quærebámus te. Et quid est, quod me quærebátis? nesciebátis, quia in his, quæ Patris mei sunt, opórtet me esse?

Postcommunio. Súpplices te rogámus, omnípotens Deus: ut, quos tuis réfícis sacraméntis, tibi etiam plácitis móribus dignánter deservíre concédas. Per Dóminum.

Postcommunio. de Octava. Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, quæ sollémni celebrámus offício, purificátæ mentis intellegéntia consequámur. Per Dóminum.

LDVM

Sanctus Gregorius Magnus, Domus, Die IXa Ianuarii, Die IVa infra Octavam Epiphaniae Domini