Laudémus Deum nostrum in confessióne beáti Martíni...

Whose feast it is, the great Saint Martin of Tours, who ought to be an example to and pattern for all the poor sad bishops who rule the churches in these latter days: they can't all have had an entire life like Martin's but they certainly can convert their hearts to the Lord, teach the true Faith and reprove heresies, succor the poor, and work wonders by the gift of their Master. Today I enjoy my annual reading of Sulpicius Severus's Vita Sancti Martini; the Mass is Statuit ei Dominus testamentum pacis. It was formerly the case that a Requiem Mass be sung (or read) today, too, for all the souls who lost their lives in the First and Second World Wars. The hagiographic lessons from Matins, i.e. those of the 2nd nocturn.

Martínus, Sabáriæ in Pannónia natus, cum décimum attigísset annum, invitis paréntibus ad ecclésiam confúgiens, in catechumenórum númerum adscribi vóluit. Quindecim annos natus in milítiam profectus, primum in Constantii, deínde Juliáni exercitu militávit. Qui, cum nihil haberet præter arma et vestiméntum quo tegebátur, Ambiáni, páuperi ac nudo, ab eo peténti ut Christi nómine sibi eleemosynam tribúeret, partem chlámydis dedit. Cui sequénti nocte Christus, dimidiáta illa veste indútus, appáruit, hanc mittens vocem: Martínus catechumenus hac me veste contéxit.

R. Oculis ac mánibus in cælum semper intentus, * Invictum ab oratióne spíritum non relaxábat.
V. Dum sacraménta offerret beátus Martínus, globus igneus appáruit super caput ejus.
R. Invictum ab oratióne spíritum non relaxabat.

Decem et octo annos cum haberet, baptizátus est. Quare, relícta militari vita, ad Hilárium Pictaviensem episcopum se cóntulit, a quo in acolythórum númerum redáctus est. Post, factus epíscopus Turonénsis, monastérium ædificávit, ubi cum octogínta monachis sanctíssime aliquámdiu vixit. Qui, cum póstea ad Candacensem vicum suæ diœcesis in gravem febrim incidísset, assidua Deum oratióne precabátur, ut se ex illo mortali carcere liberaret. Quem audiéntes discípuli, sic rogábant: Cur nos, pater déseris? cui nos miseros derelinquis? Quorum voce commótus Martínus, ita Deum orábat: Dómine, si adhuc pópulo tuo sum necessarius, non recuso labórem.

R. Beátus Martínus óbitum suum longe ante præscívit, dixitque frátribus, * Dissolutiónem sui corporis imminére, quia judicábat se jam resolvi.
V. Viribus corporis cœpit repénte destitui, convocatisque discípulis dixit.
R. Dissolutiónem sui corporis imminére, quia judicábat se jam resolvi.

Sed, cum eum in illa veheménti febre supinum orántem vidérent discípuli, suppliciter ab eo petiérunt, ut, converso corpore, tantísper, dum remítteret morbi vis, pronus conquiésceret. Quibus Martínus, Sínite me, inquit, cælum potius quam terram aspicere, ut, suo jam itinere iturus ad Dóminum, spíritus dirigátur. Instante jam morte, viso humani generis hoste, Quid, inquit, astas, cruénta bestia? nihil in me funeste reperies. Ea in voce, unum et octogínta annos natus, ánimam Deo réddidit; quam Angelórum chorus excepit, eosque divinas canéntes laudes multi, in primisque sanctus Severinus Coloniénsis epíscopus, audiérunt.

R. Dixérunt discípuli ad beátum Martínum: Cur nos, pater, déseris, aut cui nos desolatos relinquis? * Invadent enim gregem tuum lupi rapáces.
V. Scimus quidem desideráre te Christum, sed salva sunt tibi tua præmia: nostri potius miserére, quos déseris.
R. Invadent enim gregem tuum lupi rapáces.
V. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
R. Invadent enim gregem tuum lupi rapáces.

This Litany Dicamus omnes, of Saint Martin, is, I hope, going to be sung again at Saint-Eugène on Sunday. The link to the libellum.

The feast of Saint Mennas, hermit and martyr of Egypt, slain in the Diocletian slaughter, is commemorated.

M le Curé is the celebrant this morning.

Introitus. Eccli. 45, 30. Státuit ei Dóminus testaméntum pacis, et príncipem fecit eum: ut sit illi sacerdótii dígnitas in ætérnum. Ps. 131, 1. Memento, Dómine, David: et omnis mansuetúdinis ejus. V. Glória Patri.

Oratio. Deus, qui cónspicis, quia ex nulla nostra virtúte subsístimus: concéde propítius; ut, intercessióne beáti Martíni Confessóris tui atque Pontíficis, contra ómnia advérsa muniámur. Per Dóminum.

Oratio. Præsta, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui beáti Mennæ Martyris tui natalítia cólimus, intercessióne ejus, in tui nóminis amóre roborémur. Per Dóminum.

Léctio libri Sapiéntiæ.
Eccli. 44, 16-27; 45, 3-20.

Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo, et invéntus est justus: et in témpore iracúndiæ factus est reconciliátio. Non est inventus símilis illi, qui conservávit legem Excélsi. Ideo jurejurándo fecit illum Dóminus créscere in plebem suam. Benedictiónem ómnium géntium dedit illi, et testaméntum suum confirmávit super caput ejus. Agnóvit eum in benedictiónibus suis: conservávit illi misericórdiam suam: et invénit grátiam coram óculis Dómini. Magnificávit eum in conspéctu regum: et dedit illi corónam glóriæ. Státuit illi testaméntum ætérnum, et dedit illi sacerdótium magnum: et beatificávit illum in glória. Fungi sacerdótio, et habére laudem in nómine ipsíus, et offérre illi incénsum dignum in odórem suavitátis.

Graduale. Eccli. 44, 16. Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo. V. Ibid., 20. Non est invéntus símilis illi, qui conserváret legem Excelsi.

Allelúja, allelúja. V. Beátus vir, sanctus Martínus, urbis Turónis Epíscopus, requiévit: quem suscéperunt Angeli atque Archángeli, Throni, Dominatiónes et Virtútes. Allelúja.

The sequence of the Venerable Adam of Saint-Victor for the feast.

Gaude, Sion, quæ diem récolis,

Qua Martínus, compar Apóstolis,

Mundum vincens, junctus cœlícolis

Coronátur.

Hic Martínus, pauper et módicus,

Servus prudens, fidélis víllicus,

Cœlo dives, civis angélicus,

Sublimátur.

Hic Martínus, jam catechúmenus

Nudum vestit, et nocte prótinus

Insequénti, hac veste Dóminus

Est indútus.

Hic Martínus, spernens milítiam

ínimicis inérmis óbviam

Ire parat, baptísmi grátiam

Assecútus.

Hic Martínus, dum offert hóstiam,

Intus ardet per Dei grátiam:

Supérsedens appáret étiam

Globus ignis.

Hic Martínus, qui cœlum réserat,

Mari præest et terris ímperat,

Morbos sanat et monstra súperat,

Vir insígnis.

Hic Martínus, nec mori tímuit,

Nec vivéndi labórem réspuit,

Sicque Dei se totum tríbuit

Voluntáti.

Hic Martínus, qui nulli nócuit,

Hic Martínus, qui cunctis prófuit,

Hic Martínus, qui trinæ plácuit

Majestáti.

Hic Martínus, qui fana déstruit,

Qui gentíles ad fidem ímbuit,

Et de quibus eos instítuit

Operatur.

Hic Martínus, qui tribus mórtuis

Méritis dat vitam præcípuis,

Nunc moméntis Deum contínuis

Contemplátur.

O Martíne, pastor egrégie,

O cœléstis consors milítiæ,

Nos a lupi deféndas rábie

Sæviéntis.

O Martíne, fac nunc quod gésseras,

Deo preces pro nobis ófferas,

Esto memor, quam nunquam déseras

Tuæ gentis.

Amen.

+ Sequéntia sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc. 11, 33-36.

In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis: Nemo lucérnam accéndit, et in abscóndito ponit, neque sub módio: sed supra candelábrum, ut, qui ingrediúntur, lumen vídeant. Lucérna córporis tui est óculus tuus. Si óculus tuus fúerit simplex, totum corpus tuum lúcidum erit: si autem nequam fúerit, étiam corpus tuum tenebrósum erit. Vide ergo, ne lumen, quod in te est, ténebræ sint. Si ergo corpus tuum totum lúcidum fúerit, non habens áliquam partem tenebrárum, erit lúcidum totum, et sicut lucérna fulgóris illuminábit te.

Offertorium. Ps. 88, 25. Véritas mea et misericórdia mea cum ipso: et in nómine meo exaltábitur cornu ejus.

Secreta. Sanctífica, quǽsumus, Dómine Deus, hæc múnera, quæ in sollemnitáte sancti Antístitis tui Martíni offérimus: ut per ea vita nostra inter advérsa et próspera ubíque dirigátur. Per Dóminum.

Secreta. Munéribus nostris, quǽsumus, Dómine, precibúsque suscéptis: et cœléstibus nos munda mystériis, et cleménter exáudi. Per Dóminum.

Communio. Matth. 24,46-47. Beátus servus, quem, cum vénerit dóminus, invénerit vigilántem: amen, dico vobis, super ómnia bona sua constítuet eum.

Postcommunio. Præsta, quǽsumus, Dómine, Deus noster: ut, quorum festivitáte votíva sunt sacraménta, eórum intercessióne salutária nobis reddántur. Per Dóminum.

Postcommunio. Da, quǽsumus, Dómine, Deus noster: ut, sicut tuórum commemoratióne Sanctórum temporáli gratulámur officio; ita perpétuo lætémur aspéctu. Per Dóminum.

LDVM